مسمومیت هیستامینی یکی از نگرانی‌های مهم در سلامت پنیرهای سنتی رسیده بوده و مهم‌ترین عامل تولید آن میکرارگانیسم‌های دکربوکسیله کننده در طی دوره رسیدن می‌باشد. هدف از مطالعه حاضرتعیین تأثیر اسانس رزماری بر جمعیت لاکتو باسیلوس‌ها و میزان هیستامین در پنیر لیقوان در طول دوره رسیدن با روش HPLC بود. ترکیب شیمیائی اسانس با استفاده از GC/MS مورد شناسائی قرار گرفت. نمونه‌های پنیر حاوی صفر، 125 و ppm250 از اسانس رزماری تهیه شد. نمونه‌ها در روزهای صفر، 30، 90 و 150 دوره رسیدن از نظر تعداد باکترهای لاکتوباسیلوس و میزان هیستامین مورد آزمایش قرار گرفتند. آلفا‌پینن (Alfa pinene) با 1/11 درصد، کامفور ((Camphore با 2/10 درصد و لیمونن – د ( Limonene-d) با 9/5 درصد، 3 جزء عمده موجود در اسانس بود. میانگین تعداد لاکتوباسیل ها در روزهای 30، 90 و 150 دوره رسیدن در نمونه‌های حاوی 125 و ppm 250 اسانس رزماری به‌طور معنی‌داری کمتر از نمونه‌های شاهد بود (05/0>(P. در طول دوره رسیدن میزان هیستامین در نمونه‌‌های حاوی اسانس کمتر از نمونه‌های شاهد بوده و در انتهای دوره رسیدن میزان هیستامین در نمونه‌های شاهد، حاوی 125 و ppm 250 اسانس رزماری به‌ترتیب برابر 190، 170 و ppm 04/51 بود. در مجموع می‌توان گفت که غلظت‌های 125 و ppm250 از اسانس رزماری می‌تواند به‌عنوان یک ماده نگه‌دارنده طبیعی در پنیرهای سنتی لیقوان استفاده شود. پرونده مقاله

ماهی از جمله غذاهایی با قابلیت فساد بالا می باشد که در صورت نگه داری نامناسب، بلافاصله پس از مرگ دچار فساد می شود. مصرف ماهیان فاسد باعث ایجاد اپیدمی های مسمومیت غذایی از جمله مسمومیت هیستامینی می گردد. عوامل ایجاد کننده مسمومیت هیستامینی آمین های بیوژن می باشند که بوسیله گونه های مختلفی از باکتری ها تولید می شوند. هدف از این تحقیق، اندازه گیری میزان هیستامین و شناسایی باکتری های تولید کننده آن در تون ماهی هوور صید شده از آب های جنوبی ایران بود. برای این منظور عضلات اطراف آبشش های 25 نمونه تون ماهی هوور منجمد مورد آزمایشات میکروبی و تعیین میزان هیستامین قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد، میانگین ± انحراف معیار شمارش کلی میکروبی و شمارش سرماگراها به ترتیب 26/0 ±81/4 و Log CFU/g 25/0±66/4 بود. باکتری های مختلفی به عنوان باکتری های تولید کننده هیستامین شناسایی شدند. از میان آنها، کلستریدیوم پرفرینجنس با 4/24 درصد، بیشترین فراوانی را داشت و به دنبال آن گونه های پروتئوس با 0/23، گونه های کلبسیلا با 9/13 و گونه های انتروباکتر با 1/11 درصد، در رتبه های بعدی قرار گرفتند.میزان هیستامین در 0/65 درصد از نمونه های مورد آزمون بیش از حداکثر مقدار مجاز ppm 50 بود. این موضوع بیانگر وجود خطرات بهداشتی در طی پروسه های صید و پس از صید تون ماهی هوور می باشد. پرونده مقاله

مونولورین و اسانس های نعناع و پونه هر کدام دارای فعالیت های ضد باکتریایی مختلف روی اجرام میکروبی هستند. تشدید فعالیت ضد باکتریایی روی باسیلوس سرئوس ATCC11778 و اشریشیاکولای O157:H7 و نیز پی بردن به اثرات توأم آنها از اهداف این تحقیق بودند. مواد و روش به کار رفته در این تحقیق مشتمل بر تهیه مونولورین، تهیه اسانس گیاهان مورد مطالعه و آنالیز ترکیب شیمیایی آنها با روش GC/MS، تهیه میزان تلقیح باکتریایی، انجام آزمایشات تعیین حساسیت ضد میکروبی به روشBroth micro dilution MIC testing و بالاخره تحلیل آماری نتایج با نرم افزار SPSS بودند. حداقل غلظت مهارکنندگی رشد (MIC) اسانس پونه، اسانس نعناع، مونولورین، ترکیب مونولورین با اسانس پونه و ترکیب مونولورین با اسانس نعناع روی باسیلوس سرئوس و اشریشیاکولای O157:H7 معنی دار بودند (p<0.01). MIC ترکیب اسانس پونه با مونولورین و نیز ترکیب اسانس نعناع با مونولورین روی باسیلوس سرئوس در مقایسه با MIC اسانس های پونه و نعناع به صورت جداگانه معنی دار بودند (p<0.01). ترکیب مونولورین با اسانس نعناع اثر مهاری سینرژیستی روی اشریشیاکولای O157:H7 نشان داد. مؤثرترین عوامل ضد میکروب روی باسیلوس سرئوس، مونولورین، ترکیب مونولورین با اسانس پونه و ترکیب مونولورین با اسانس نعناع، و کم تأثیرترین عامل روی آن، اسانس نعناع بودند. همچنین مؤثرترین عامل ضد میکروب روی اشریشیاکولای O157:H7 اسانس پونه و کم تأثیرترین عامل روی آن، مونولورین بود. با توجه به این که MIC ترکیب مونولورین با اسانس پونه و نیز ترکیب آن با اسانس نعناع روی اشریشیاکولای O157:H7 در مقایسه با MIC مونولورین به صورت جداگانه معنی دار نبود، لذا برای تأثیر قابل توجه روی اشریشیاکولای O157:H7 و نیز سایر باکتری های گرم منفی، ترکیب مونولورین با عوامل شلاته کننده و نیز سایر عوامل ضد میکروب طبیعی پیشنهاد می گردد. پرونده مقاله

مواد غذایی مختلف از جمله محصولات لبنی ممکن است با آفلاتوکسین آلوده باشند که حتی در مقادیر اندک تاثیرات مضر روی سلامت انسان و حیوانات دارند. تعداد محدودی پروبیوتیک به آفلاتوکسین های موجود در مواد غذایی و خوراکی متصل می شوند و یا آن را تجزیه می کنند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر پروبیوتیک های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس پلانتارم و ترکیبی از آنها بر حذف یا اتصال با آفلاتوکسین M1 در محیط دوغ بود. در این تحقیق ، 72 گروه تیمار و شاهد در سه تکرار تهیه شد. گروهها عبارت بودند از گروه باکتری، L. acidophilus ، گروه باکتری L. plantarum و ترکیبی از این دو و نهایتا با یک گروه غیر باکتریایی به عنوان کنترل (به طور کلی 4 گروه). دوغ تهیه شده در دمای های مختلف (4، 21 و 37 درجه سانتیگراد) برای 2، 11 و 30 روز نگهداری شد. بالاترین میزان کنترل سم افلاتوکسین در محیط کشت دوغ مورد پژوهش تحت تاثیر فاکتور باکتری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس + لاکتوباسیلوس پلانتاروم در محیط کشت دوغ صنعتی در همه دماهای مورد سنجش ودرتمامی روزها بود. پس از روز صفر در روزهای دوم (86/0±00/100)، یازدهم (27/1±00/100) و سی ام (60/0±00/100) نتایج حاصله همواره بالاترین میزان کنترل سم افلاتوکسین را نشان داد. نتایج دلالت بر امنیت غذایی بهتر در استفاده از دوغ صنعتی دارد. پرونده مقاله

این تحقیق بر روی حذف سم افلاتوکسین ام1 در2 غلظت 5/0 و 75/0 نانوگرم درمیلی لیتر از محیط شیربازسازی شده ازطریق اضافه کردن سه پروبیوتیک Lactobacillus rhamnosus‌‌‌‌‌‌،‌ L. plantarum و Saccharomyces boulardii در تراکم‌های 107 و‌ CFU/ml 109 ، در دمای 4 و 37 درجه سانتیگراد به مدت 30 و 90 دقیقه زمان هدف‌‌‌‌‌‌گذاری شد‌‌‌‌‌.عمکرد باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس در حذف سم افلاتوکسین ام1 در غلظت CFU/ml 107 و 75/0 نانوگرم در میلی لیتر‌‌‌‌‌‌،‌ در دمای oC 37 (شکل 1)‌‌‌‌‌،‌ پس از‌ 90 دقیقه مواجهه‌ مشاهده شد (‌‌‌‌‌79/3±31/64 درصد) که بدون اختلاف معنی‌داری (05/0p>). از مقدار مورد نظر در زمان 30 دقیقه‌ (00/5±86/63) ثبت گردید‌‌‌‌‌. بیشترین درصد میانگین برآوردی حاشیه‌ای حذف سم افلاتوکسین ام1 از محیط شیر در دمای 4 ‌‌‌‌‌درجه سانتی‌گراد متعلق به لاکتوباسیلوس پلانتاروم در دقیقه 90 تحقیق بود (‌‌‌‌‌79/3±46/71 درصد) کهبا مقدار آن در 30 دقیقه اول (00/5±73/36) تفاوت معنی داری داشت (05/0p) نسبت به دقیقه 30 ام تحقیق (00/5±55/91) درصد بالایی از سم افلاتوکسین را به خود متصل نمود. از این تحقیق ‌می‌توان نتیجه گرفت که در کاهش میزان سم افلاتوکسین ام1 در دمای یخچال، باکتری لاکتوباسیلوس پلانتاروم مناسب است و ساکارومایسیس بولاردی در تراکم CFU/ml 109 در دمای 37 درجه سانتی‌گراد ‌می‌تواند در کاهش سم افلاتوکسین ام1 به میزان تقریبی 100% در محیط شیر موثر باشد‌‌‌‌‌. پرونده مقاله