مقدمه: مطالعه ‌حاضر به منظور ارزیابی تأثیر غلظت‌های مختلف عصاره‌ دارچین بر تغییرات برخی فاکتورهای کیفی شیمیایی، باکتریایی و حسی فیله‌های ماهی کپور معمولی در شرایط نگهداری در یخچال انجام گرفت. مواد و روش‌ها: فیله‌های ماهی کپور معمولی با وزن تقریبی 100 گرم تهیه ودر 3 تیمار آزمایشی با 3 تکرار به مدت 10 دقیقه درون محلول‌های واجد 0 (کنترل)، 5/1 و 3 درصد عصاره الکلی دارچین غوطه‌ور شده و درون کیسه‌های پلی‌اتیلنی در یخچال نگهداری شدند (°C1±4). آزمون‌های شیمیایی شامل شاخص پراکسید، تیوباربیتوریک اسید، مجموع بازهای نیتروژنی فرار و آزمون‌های باکتریایی شامل شمارش کلی باکتری های هوازی مزوفیل و باکتری‌های سرمادوست به همراه ارزیابی حسی در یک دوره زمانی 21 روزه انجام شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره دارچین 5/1 درصد اکسیداسیون چربی و پروتئین‌ها، فساد میکروبی و شاخص‌های حسی را تا روز هفتم آزمایش حفظ کند اما این غلظت نتوانست فساد باکتریایی، تیوباربیتوریک‌اسید، مجموع مواد ازته فرار، pH و شاخص‌های حسی را تا روز چهاردهم در حد قابل قبول پیشنهادی حفظ کند. درحالی که غلظت 3 درصد دارچین تمامی شاخص‌های فساد را تا روز چهاردهم نگهداری در حد قابل قبول حفظ کرد. نتیجه گیری: عصاره دارچین با غلظت 3 درصد می تواند به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی جهت به تأخیر انداختن سرعت فساد فیله ماهی مورد استفاده قرار گیرد. اما این غلظت نتوانست مانع از افت شاخص‌های تازه‌مانی فیله ماهی کپور معمولی تا روز بیست‌ویکم آزمایش گردد. پرونده مقاله

در این مطالعه اثر خیساندن اولیه فیله کپور معمولی در اسید اسکوربیک با دو غلظت 100 و 300 میلی‌گرم بر رشد میکروبی و پیشرفت فساد چربی آن طی نگهداری یخچالی (Cº1±4) به مدت 21 روز بررسی شد. آزمایش‌های میکروبی شامل میزان بار باکتریایی کل و میزان باکتری‌های سرمادوست بود و همچنین شاخص‌های پراکسید، مجموع مواد ازته فرار، اسیدهای چرب آزاد، تیوباربیتوریک اسید و pH در تناوب زمانی 7 روزه طی مدت زمان نگهداری اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که نمونه 300 میلی‌گرم اسید اسکوربیک تعداد بار باکتریایی کل و سرمادوست را به‌طور معنی‌داری نسبت به سایر تیمارها کاهش داد (05/0p<). حداکثر و حداقل مقدار پراکساید به ترتیب در تیمارهای شاهد و اسیداسکوربیک 300 میلی‌گرم به ترتیب 471/0±133/6 و 045/0±933/3 میلی‌اکی والان ‌گرم در کیلوگرم بدست آمد (05/0p<). در انتهای مدت نگهداری تنها تیمار 300 میلی‌گرم اسید اسکوربیک توانست مقدار مواد ازته فرار را در سطح قابل‌قبولی نسبت به سایر تیمارها کنترل کند (05/0p<). روند افزایشی شاخص تیوباربیتوریک اسید در طی نگهداری در تیمار 300 میلی‌گرم اسید اسکوربیک نسبت به سایر تیمارها به‌طور معنی‌داری مهار شد (05/0p<). حداکثر مقدار شاخص اسیدهای چرب آزاد در تیمار شاهد به 966/0±378/18% رسید (05/0p<)، در حالی‌که این مقدار در تیمارهای 100 و 300 میلی‌گرم اسیداسکوربیک به ترتیب 911/0±967/9 و 267/0±017/7 درصد بدست آمد. نتایج آزمایشات میکروبی و شیمیایی نشان داد که افزایش غلظت اسید اسکوربیک منجر به کنترل بیشتر بار باکتریایی و تولید محصولات اولیه و ثانویه اکسیداسیون چربی‌ها شده که این امر زمان ماندگاری فیله را افزایش می‌دهد. پرونده مقاله