مقدمه: در میان مواد غذایی دریایی، میگو یکی از بیشترین تقاضاها در تجارت جهانی را دارا می باشد. با این وجود، میگو نسبت به فساد وتغییرات بیوشیمیایی، میکروبیولوژیکی یا فیزیکی پس از صید بسیار آسیب پذیر است، که منجر به زمان ماندگاری محدود محصول می شود.هدف از این تحقیق، بهبود زمان ماندگاری میگوی صید شده از دریا می باشد.مواد و روش ها: در این پژوهش تولید پوشش خوراکی فعال برپایه کربوکسی متیل سلولز ( CMC) حاوی نانوذرات اکسید ( ZnO ) روی(0.03 درصد) و اسانس شوید با سطوح 0 ، 1 ، 2 ، 3 و 4 درصد به عنوان نگهدارنده طبیعی به منظور افزایش ماندگاری میگو در طول 12روز نگهداری در دمای یخچال صورت گرفت.یافته ها: استفاده از پوشش خوراکی فعال برپایه CMC منجر به کاهش تغییرات pH نمونه های میگوی پوشش داده شده در طول دورهنگهداری گردید، به طوری که پوشش حاوی نانوذرات ZnO و 4 درصد اسانس شوید تاثیر بیشتری داشت و باعث افزایش زمان نگهداری بهطور معنی داری (0.05>P) شده و محتوی مواد نیتروژن دار فرار کل را تا پایان دوره نگهداری 12 روزه افزایش داد، اما استفاده از نانوذراتZnO و افزایش غلظت اسانس شوید از 0 تا 4 درصد منجر کاهش معنی دار(0.05>P) محتوی مواد نیتروژن دار فرار کل شد. اگرچهبکارگیری اسانس شوید در مقایسه با نمونه شاهد به طور معنی داری (0.05>P) کL* را کاهش و b را افزایش داد، اما در طول دوره نگهداری نمونه های تیمار شده با سطوح بالاتر اسانس شوید تغییرات رنگی کمتری داشتند. با این وجود افزایش زمان نگهداری به طور معنی داری(0.05>P)شاخص b را افزایش و L*نمونه های میگو را کاهش داد. افزایش زمان نگهداری باعث کاهش معنی دار(0.05>P) سفتینمونه های میگو شد اما استفاده از نانوذرات و اسانس روند نرم شدن نمونه های میگو را کاهش دادند. شمارش باکتری های هوازی،اشریشیاکلای و استافیلوکوکوس اورئوس کواگولاز مثبت نشان داد تعداد میکروارگانیسم ها وابسته به حضور نانوذرات و غلظت اسانس برایتیمار نمودن نمونه ها و همچنین مدت زمان نگهداری بود. استفاده از سطوح بالای اسانس منجر به افزایش معنی داری(0.05>P) امتیازپارامترهای حسی می شود به طوری که تیمار حاوی 3 درصد اسانس شوید بالاترین پذیرش کلی را داشت. نتیجه گیری: استفاده از 3 درصد اسانس شوید به عنوان نگهدارنده طبیعی همراه با نانوذرات ZnO در ساختار پوشش خوراکی فعال برپایهCMC برای نگهداری میگو در دمای یخچال توصیه می شود. پرونده مقاله

مقدمه: برگ گیاه بامبو و اسانس پونه کوهی دارای خواص آنتی اکسیدانی بالایی هستند و از این رو می توانند در کاهش میزان اکریل آمید و همچنین خواص کیفی محصولات پخت نقش بسزایی داشته باشند. مواد و روش ها: این تحقیق، به بررسی اثر افزودن بر کاهش میزان ترکیب سرطانزای اکریل آمید و ویژگی های کیفی نان سوخاری پرداخته است. متغیرها میزان درصد برگ گیاه بامبو و عصاره پونه کوهی به ترتیب در مقادیر (1/0%، 15/0% و 2/0%) و (002/0% ، 003/0% و 004/0%) جایگزین قسمتی از آرد موجود در فرمولاسیون شد، که در 13 تیمار جداگانه سطوح مختلف برگ گیاه بامبو و اسانس پونه‌کوهی مورد آزمون قرار گرفت. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار Design Expert و روش سطح پاسخ و طرح مرکب مرکزی ارائه گردید. ویژگی‌های فیزیکی و رئولوژیکی خمیر از جمله دانسیته و ویسکوزیته و همچنین ویژگی های فیزیکوشیمیایی نان سوخاری از جمله رطوبت، سفتی بافت، آکریل آمید و ویژگی های حسی نان های سوخاری مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که با افزایش میزان برگ گیاه بامبو و عصاره پونه کوهی دانستیه کاهش، ویسکوزیته افزایش ، سختی بافت کاهش، رطوبت افزایش یافت. همچنین کاهش قابل توجه ای در میزان آکریل آمید مشاهده گردید. ارزیابی حسی بیانگر آن بود که با افزایش درصد برگ گیاه بامبو و عصاره پونه کوهی، میزان رضایت مندی در تمامی ویژگی های حسی افزایش یافت. نتیجه گیری: با توجه به آزمون های انجام شده و نظرات ارزیابان حسی، نمونه نان سوخاری حاوی 004/0 درصد عصاره پونه کوهی و 2/0 درصد برگ گیاه بامبو به عنوان نزدیکترین نمونه به نمونه شاهد و به عنوان بهترین تیمار پذیرفته شد که در این میزان بهینه، میزان آکریل‌آمید از 121 میکروگرم بر کیلوگرم در نمونه شاهد به 66/61 میکروگرم بر کیلوگرم در تیمار بهینه کاهش پیدا کرده است. به طور کلی در تیمار بهینه میزان 59 درصد کاهش آکریل آمید را نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد. پرونده مقاله

مقدمه: غنی‌سازی‌ مواد غذایی، شیوه‌ای برای جبران کمبود ریز مغذی‌ها در جامعه است که تمام کشورهای دنیا از آن استفاده می‌کنند تا کمبود مواد مغذی ضروری را به حداقل رسانده یا آن را تحت کنترل درآورند. در این میان پنیر خامه ای با توجه به دامنه گسترده استفاده از آن حامل مناسبی برای غنی سازی محسوب می گردد. هدف از این تحقیق غنی سازی پنیر خامه ای کم چرب بر پایه نانوامولسیون های بتاسیکلودکسترین/ اینولین با ویتامین های D و E می باشد. مواد و روش ها: ابتدا نانوامولسیون ها با مقادیر 400 ،450 و 500 واحد ویتامین E و 5 ، 10 و 15 میکروگرم برگرم ویتامین D تهیه شد. سپس آزمون های میزان مهارکنندگی رادیکال های آزاد (فعالیت آنتی اکسیدانی)، میزان به دام اندازی، میزان آزاد سازی و اندازه نانوامولسیون ها مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون های پنیر خامه ای شامل ارزیابی درصد اسیدیته، چربی، رطوبت، ویژگی های بافتی (سختی، چسبندگی و ارتجاعی) و اندیس پراکسید بودند. ویژگی های حسی (طعم ومزه، بافت، رنگ ظاهری، عطر و بو و پذیرش کلی) با روش هدونیک 5 امتیازی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که با افزایش میزان استفاده از این دو ویتامین ویژگی های ریخت شناسی نانوامولسیون ها تغییر و اندازه آن ها افزایش یافت. میزان به دام اندازی از 65 تا 98 درصد و میزان رهایش در محدوده 61 تا 84 درصد متغیر بود. نتایج نشان داد که در طی زمان نگهداری پنیر در بازه های زمانی روزهای تولید، پانزدهم، سی ام، چهل و پنجم و شصتم نگهداری میزان شاخص سختی، چسبندگی، میزان اسیدیته و عدد پراکسید به طور معنی داری افزایش (05/0≥p ) و درصد رطوبت، شاخص ارتجاعی و ویژگی های حسی به طور معنی داری کاهش یافت (05/0≥p ). درصد چربی تیمارهای پنیر اختلافات معنی داری با تیمار شاهد نشان نداد (05/0<p ). نتیجه گیری: با در نظر گرفتن کلیه ویژگی های فیزیکوشیمیایی و نتایج ارزیابی حسی، تیمار دارای 450 واحد ویتامین E و 5 میکروگرم بر گرم ویتامین D به عنوان تیمار بهینه انتخاب گردید. پرونده مقاله