در فرآورده های غذایی و دامی از انواع مختلف نگه‌دارنده‌های شیمیایی و آنتی بیوتیک ها به‌منظور مهار رشد آسپرژیلوس فلاوس و دیگر قارچ‌های توکسین زا استفاده می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر ضدقارچی لاکتیک اسید باکتری های جدا شده از کره مسکه، دوغ شتر و ماست محلی علیه کپک های توکسین زای آسپرژیلوس فلاوس و آسپرژیلوس نایجر بود. برای این منظور از بین جدایه هایی که قبلاً اثرات ضدباکتریایی آن‌ها مورد بررسی قرار گرفته بودند، جدایه های لاکتوباسیلوس پلانتاروم B38، انتروکوکوس فاسیوم C8 و لاکتوباسیلوس رامنوسوس Y89 با بیش‌ترین اثر بازدارندگی بر باکتری های بیماری‌زا، انتخاب و تأثیر ضدقارچی آن‌ها در برابر کپک های توکسین زا با استفاده از روش دولایه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که جدایه های لاکتیکی در پایان روز چهارم از رشد آسپرژیلوس نایجر جلوگیری نمودند و انتروکوکوس فاسیوم، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به‌ترتیب 84/70، 65/37 و 31/43 درصد مهارکنندگی از خود نشان دادند. هم‌چنین لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 35/62 درصد بازدارندگیبه شکل معنی داری(p < 0.05) از بالاترین میزان بازدارندگی بر روی آسپرژیلوس نایجر برخوردار بود. نتایج بررسی تأثیر جدایه های لاکتیکی بر میزان رشد آسپرژیلوس فلاوس نیز نشان داد که تمام باکتری های مورد آزمون بر روی کپک مذکور دارای خاصیت بازدارندگی بودند و لاکتوباسیلوس رامنوسوس با 83/79 درصد مهار به شکل معنی داری(p < 0.05) از بالاترین میزان بازدارندگی بر روی آسپرژیلوس فلاوس برخوردار بود. بنابراین با توجه به توانایی مهارکنندگی این جدایه ها پیشنهاد می شود که از آن‌ها به‌عنوان نگه‌دارنده زیستی و به‌همراه نگه‌دارنده‌های سنتزی در صنعت غذا استفاده گردد. پرونده مقاله