مالتیپل اسکلروزیس شایع‌ترین بیماری نورولوژیکی است که با التهاب و تخریب آکسونی در سیستم عصبی مرکزی مشخص می‌شود. کارواکرول یک ترکیب فیتواستروژنی ارزشمند است و نتایجی درمورد اثربخشی آن در زمینه کاهش التهاب و حفاظت از نورون به دست آمده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کارواکرول بر بیان ژن‌های IL-10, foxp3, IL-4 و TGF-β در نخاع موش‌های صحرایی مدل EAE (Experimental Autoimmune Encephalomyelitis)، به عنوان مدل حیوانی مالتیپل اسکلروزیس می‌باشد. EAE در موش‌های صحرایی ماده لویس القاء شد. موش‌ها به سه گروه کنترل، مدل EAE و گروه EAE تحت تیمار با کارواکرول دسته بندی شدند. کارواکرول به صورت روزانه و داخل صفاقی از روز 12 تا 29 بعد از ایمنی زایی تزریق شد. از بافت نخاع RNA استخراج گردید و تغییرات بیان ژن‌های IL-10, foxp3, IL-4 و TGF-β به وسیله ریل تایم پی سی آر بررسی شد. نتایج نشان داد القاء مدل آزمایشگاهی مالتیپل اسکلروزیس در موش‌ها باعث کاهش بیان ژن‌های ضد التهابی IL-1 ، IL-4 و TGF در بافت نخاع شد وتیمار موش‌های مدل با کارواکرول باعث افزایش معناداری در بیان ژن IL-10 شد (0.0001> P)و در بیان ژن‌های IL-4 و TGF-β تاثیر مثبتی مشاهده نشد. همچنین میزان بیان ژن foxp3 در گروه مدل، دارای افزایش چشمگیری بود(0.0001> P) که تیمار با کارواکرول این مقدار را کاهش داد. با اثرگذاری کارواکرول بر افزایش بیان ژن IL-10، کاهش التهاب موضعی و افزایش پاکسازی نخاله‌های حاصل از آن، محیط تهاجمی که برای نورون‌ها ایجاد شده است را به یک محیط امن تبدیل می کند و رِمیلیناسیون به راه می‌افتد. پرونده مقاله