این پژوهش با هدف مقایسۀ نشانه‌های روان‌شناختی افراد سیگاری، سیگاری خودمعرف برای ترک و افراد غیرسیگاری اجرا شد. پژوهش از نوع پس‌رویدادی و جامعۀ آماری سه گروه افراد سیگاری، غیرسیگاری و سیگاری خودمعرف برای ترک در شهر تهران بودند که از میان آنها ،46 نفر سیگاری، 50 نفر سیگاری خودمعرف برای ترک و 50 نفر غیرسیگاری به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش فهرست نشانه‌ای هوپکینز (دروگاتیس و همکاران، 1974) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد میان افراد سیگاری، سیگاری خودمعرف برای ترک و غیرسیگاری در جسمانی‌سازی و اضطراب تفاوت معنادار وجود دارد (05/0P < ). نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد میان دو گروه غیرسیگاری و سیگاری خود معرف برای ترک در جسمانی‌سازی (05/0P < ) و میان دو گروه سیگاری و غیرسیگاری در جسمانی‌سازی (01/0P < ) و اضطراب (05/0P < ) تفاوت معنادار وجود دارد. پرونده مقاله

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی سودمندی مداخله CCRT در ارتقای تحول‌یافتگی من و کاهش خودتخریب‌گری انجام شد. روش: طرح پژوهش شبه‌آزمایشی با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعة آماری دانشجویان دانشگاه تهران و شهید بهشتی بودند که نمرة آنها در آزمون افسردگی بک، نشانگر افسردگی متوسط و شدید بود. نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند انجام شد و براساس معیارهای ورود و خروج برای گروه آزمایش و گواه 12 نفر در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده‌ها مقیاس خودتخریب‌گری مزمن، آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشنگتن، ویرایش دوم پرسش‌نامه افسردگی بک و خرده‌مقیاس‌های افسردگی DASS و SCL-90 به‌کار رفتند. گروه آزمایش تحت مداخله با روش روان‌درمانگری CCRT به‌صورت انفرادی قرار گرفتند. برای ارزیابی آثار درمانی،‌ ابتدا، میانه و انتهای درمان و یک و سه ماه پس از خاتمه درمان، هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها به روش تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر با تکرار روی یک عامل تحلیل شدند. یافته‌ها: تحلیل روند نشان داد در گروه آزمایش روان‌درمانگری CCRT با حرکت در مسیر ارتقای سطح تحول من، به کاهش خودتخریب‌گری (با دو شاخص نمرة مقیاس خودتخریب‌گری مزمن و نشانه‌های افسردگی) منجر شد. نتیجه‌گیری: استفاده از روش‌های روان‌درمانگری که سازش‌یافتگی بیشتر من را هدف قرار می‌دهند، به‌عنوان روی‌آوردی مناسب در تقلیل گرایش‌های خودتخریب‌گرانه محسوب می‌شود. پرونده مقاله

ایـن پژوهـش بـا هـدف تعییـن رابطـه خودکارآمـدی معلـم و باورهـای انگیزشـی دانش‌آمـوز بـا نقـش واسـطه‌ای کیفیـت آمـوزش انجـام شـد. جامعـه آمـاری، مـدارس فعـال در 19 منطقـه آموزشـی تهـران بـود. بـا روش نمونه‌بـرداری تصادفـی چندمرحلـه‌ای، 250 دانش‌آمـوز و 50 معلـم به‌عنـوان نمونـه آمـاری انتخـاب شـدند و بـه مقیـاس خودکارآمـدی معلـم (شـوارزر، اشـمیت و داینـر، 1999)، مقیـاس مدیریـت کلاس و فعال‌سـازی شـناختی (بوریسـا و کیمـب، 2020)، پرسشـنامه فضـای حمایتـی (ویلیامـز و دسـی، 1996)، مقیـاس انگیـزه ذاتـی و خودکارآمـدی دانش‌آمـوز (پنتریـچ، اسـمیت، گارسـیا و مککچـی، 1993) پاسـخ دادنـد. داده‌هـا بـا آزمـون همبسـتگی و مـدل معـادلات سـاختاری تحلیـل شـدند. یافته‌هـا نشـان داد بیـن خودکارآمـدی معلـم بـا باورهـای انگیزشـی دانش‌آمـوز رابطـه وجـود داشـت. همچنیـن ضرایـب مسـیر تأثیـر خودکارآمـدی معلـم بـر مؤلفه‌هـای انگیـزه ذاتـی و خودکارآمـدی دانش‌آمـوز معنـادار بـود. خودکارآمـدی معلـم به‌طـور غیرمسـتقیم از طریـق دو مؤلفـه کیفیـت آمـوزش (مدیریـت کلاس و فضـای حمایتـی) نیـز بـر باورهـای انگیزشـی دانش‌آمـوز تأثیـر داشـت و فعال‌سـازی شـناختی نقـش واسـطه‌ای میـان خودکارآمـدی معلـم و خودکارآمـدی دانش‌آمـوز داشـت. ایـن یافته‌هـا مبیـن نقـش بسـیار مهـم احسـاس خودکارآمـدی معلـم اسـت کـه اثـر مسـتقیم و غیرمسـتقیم (از طریـق مؤلفه‌هـای کیفیـت آمـوزش) بـر احسـاس خودکارآمـدی و انگیـزه ذاتـی دانش‌آمـوز دارد. یافته‌هـای ایـن پژوهـش را می‌تـوان بـر پایـه نظریـه اجتماعـی شـناختی بنـدورا (1997) تبییـن کـرد کـه تصریـح می‌کنـد افـرادی کـه دارای باورهـای خودکارآمـدی بالاتـری هسـتند، عملکـرد بهتـری دارنـد. بـه بیـان دیگـر می‌تـوان گفـت انتظارهـا و اعتمـاد معلمـان بـه توانایی‌هایشـان در دسـتیابی بـه اهـداف تدریـس منعکـس شـده، در نهایـت منجـر بـه بهبـود انگیـزه ذاتـی و خودکارآمـدی دانش‌آمـوزمی‌شـود. یافته‌هـا متضمـن اهمیـت توسـعه فـردی معلمـان و نقـش کلیـدی مراکـز تربیـت معلـم در پـرورش و گزینـش معلمـان اسـت. پرونده مقاله