اثربخشی روان‌درمانگری پویشی کوتاه‌مدت مبتنی بر بن‌مایه تعارضی ارتباط (CCRT) در افزایش تحول‌یافتگی من و کاهش خودتخریب‌گری
محورهای موضوعی : روان شناسی تحولی
اشرف سادات موسوی
1
,
پرویز آزادفلاح
2
,
محسن دهقانی
3
1 - دانشکده روان‌شناسی، دانشگاه حضرت معصومه (س)
2 - دانشیار تربیت مدرس
3 - دانشگاه شهید بهشتی
کلید واژه: خودتخریب‌گری, تحول‌یافتگی من, روان‌درمانگری CCRT, تحلیل روند,
چکیده مقاله :
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی سودمندی مداخله CCRT در ارتقای تحول‌یافتگی من و کاهش خودتخریب‌گری انجام شد. روش: طرح پژوهش شبه‌آزمایشی با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعة آماری دانشجویان دانشگاه تهران و شهید بهشتی بودند که نمرة آنها در آزمون افسردگی بک، نشانگر افسردگی متوسط و شدید بود. نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند انجام شد و براساس معیارهای ورود و خروج برای گروه آزمایش و گواه 12 نفر در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده‌ها مقیاس خودتخریب‌گری مزمن، آزمون تکمیل جمله دانشگاه واشنگتن، ویرایش دوم پرسش‌نامه افسردگی بک و خرده‌مقیاس‌های افسردگی DASS و SCL-90 به‌کار رفتند. گروه آزمایش تحت مداخله با روش روان‌درمانگری CCRT به‌صورت انفرادی قرار گرفتند. برای ارزیابی آثار درمانی، ابتدا، میانه و انتهای درمان و یک و سه ماه پس از خاتمه درمان، هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها به روش تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر با تکرار روی یک عامل تحلیل شدند. یافته‌ها: تحلیل روند نشان داد در گروه آزمایش روان‌درمانگری CCRT با حرکت در مسیر ارتقای سطح تحول من، به کاهش خودتخریب‌گری (با دو شاخص نمرة مقیاس خودتخریب‌گری مزمن و نشانه‌های افسردگی) منجر شد. نتیجه‌گیری: استفاده از روش‌های روان‌درمانگری که سازش‌یافتگی بیشتر من را هدف قرار می‌دهند، به‌عنوان روی‌آوردی مناسب در تقلیل گرایش‌های خودتخریب‌گرانه محسوب می‌شود.
Aim: This study aimed to evaluate the efficacy of the Core Conflictual Relationship Theme (CCRT) psychotherapy in increasing ego development and decreasing self-destructiveness. Method: The research design of the present study was quasi-experimental with two experimental and control groups. The statistical population consisted of those students of Tehran and Shahid Beheshti universities whose scores on the Beck Depression Scale indicated moderate or severe depression. The sample was selected by the purposive sampling method and 12 subjects were assigned for each experimental and control group according to entry and exit criteria. Chronic Self-Destructiveness Scale (CSDS), Washington University Sentences Completion Test (WUSCT), Beck Depression Inventory-II, and the depression subscales of Symptom CheckList‒90 (SCL‒90) and Depression, Anxiety and Stress Scales (DASS) were used for data gathering. The experimental group was treated with CCRT psychotherapy, individually. Data were analyzed through the variance analysis of repeated measures on one factor. Findings: The trend analysis showed that in the experimental group, CCRT psychotherapy led to a decrease in self-destructiveness (with two indices of the score of CSDS and depression symptoms) by helping to improve ego development. Conclusion: The application of psychotherapy techniques, which aim at increasing ego adjustment, is an appropriate method for decreasing self-destructive tendencies.
