پژوهش حاضر باهدف بررسی و تحلیل نقش رادیویی در توسعه فرهنگی شهروندان تهرانی طراحی و اجرا شده است. این پژوهش از نوع آمیخته (کیفی-کمی) بوده و مقاله حاضر بر بخش کمی پژوهش متمرکز است. در بخش بررسی‌ های آماری از نظرات 384 نفر از شهروندان تهرانی بالای 18 سال بهره گرفته شد. ابزار اندازه‌ گیری در پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرون باخ مورد تأیید قرار گرفت. در این پژوهش، 9 شاخص از طریق روش کیفی استخراج شد که عبارتند از: نگرش، گرایش، منش، مصرف فرهنگی، امنیت شخصی شهروندان، فرآورده، ارتباطات، دستاورد و نیروی انسانی. جهت تجزیه‌وتحلیل و رتبه‌بندی عوامل شناسایی‌شده از تکنیک AHP استفاده شد. نتایج نشان دادکه: اولویت مسئولیت‌ پذیری و پاسخگویی بر وجدان کاری و انضباط اجتماعی، اولویت خانواده‌ مداری بر اخلاق دین‌ مداری، مهم‌ترین بایدهای نمونه موردمطالعه در ساخت برنامه‌های رادیو برای نقش موثر در توسعه فرهنگی بوده است. در صورتی که خوداتکایی بر خانواده مداری، تکثر برنامه‌های استانی و برون‌استانی برساخت برنامه به زبان‌های گوناگون و عرق ملی و وطن‌پرستی بر عدالت‌خواهی و حق‌طلبی، در ساخت برنامه‌های تلویزیون، اولویت کمتری از نگاه شهروندان مورد مطالعه داشته است. پرونده مقاله