بررسی مفهوم آرکی تایپ و بازتاب آن در معماری
محورهای موضوعی : معماری
1 - استادیار گروه معماری، مرکز سردرود، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران(نویسنده مسئول)el_behnoud@yahoo.com
کلید واژه: معماری, روانشناسی, آرکی تایپ (کهن الگو), رویکرد نقد آرکی تایپی, دانش میان رشته ای,
چکیده مقاله :
با رشد و گسترش فعالیت های میان رشته ای، رویکردها و گونه های متعدد و مختلفی از آن مطرح شده اند. یکی از این رویکرد ها، رویکرد نقد آرکی تایپی می باشد که در سالهای اخیر مورد توجه پژوهشگران حوزه معماری قرار گرفته است.ساختارهای معماری به عنوان نخستین گونه های هنری، علاوه بر ویژگیهای فرهنگی، مشتمل بر اطلاعات، دانش و حتی خاطرات مربوط به نسل های پیشین است و بخشی از کارکرد آنها، انتقال داده ها و انباشت درونیات خود به نسل های آتی است. در پژوهش حاضر، بر پایه دانش میان رشته ای بین معماری و روانشناسی، آرکی تایپ ها از زوایایی متنوع، ژرف و درونی مورد بازخوانی قرار می گیرند. هدف اصلی از این تحقیق کاربست نظریات مهم روان شناختی و بینش کهن الگویی بوسیله شاخص سازی نمادهای آرکی تایپی در جهت تحلیل، پردازش و نقد اجزای معماری می باشد. بر اساس ماهیت پژوهش تحقیق، این پژوهش از نوع مروری و به روش کیفی و با استفاده از منابع مکتوب نگاشته شده است. این تحقیق با مطالعه زیربنایی بر روی آرکی تایپ ها، سعی در کشف رد پای آنها در معماری دارد و رویکردهایی را که امکان بسط و گسترش دارند، شناسایی و معرفی می کند. نتایج پژوهش بیانگر آن است که معماری با در دست داشتن دو آستانه؛ نخست واقعیت ساختمانی، صنعتی و مادی و دیگر بعد انتزاعی، معنایی، ذهنی و روحانی، عرصه مناسبی برای بازتاب نمادین آرکی تایپ هاست. رویکرد میان دانشی، با هدف دستیابی به مفاهیم بنیادی در معماری، با خوانشی روانکاوانه جنبه های جدیدی ورای منظر کلی پژوهش هایی که تا کنون انجام شده است را فراهم می آورد.
Jung's psychoanalytic criticism and archetypal concepts as an interdisciplinary knowledge, with the knowledge that he created in the lower layers of the psyche, has presented new readings and works of art. Currently, archetype criticism is expanding and expanding in researches in the fields of humanities, art and architecture.With the growth and expansion of interdisciplinary activities, many different approaches and types have been proposed. One of these approaches is the archetype criticism approach, which has attracted the attention of researchers in the field of architecture in recent years. Architectural structures, as the first types of art, in addition to cultural features, contain information, knowledge and even memories related to previous generations, and part of their function is to transfer data and accumulate their inner selves to future generations. Therefore, the influence of the mind and psychological processes on the creation of a work of art is undeniable. There are always new things to discover and interpret in architectural works. Therefore, the influence of the mind and psychological processes on the creation of a work of art is undeniable. There are always new things to discover and interpret in architectural works. In the current research, based on interdisciplinary knowledge between architecture and psychology, archetypes are re-read from diverse, deep and internal angles. The purpose of this article is to answer the question of how to understand the reweaving of an accepted value in the subject of psychoanalysis in the architectural structure. Based on the nature of the research, this research has been written in a qualitative method using written sources. This research tries to discover their traces in architecture by studying archetypes and based on this, it identifies and introduces approaches that can be expanded. The research results show that architecture has two thresholds; First, the structural, industrial and material reality, and the second, the abstract, semantic, mental and spiritual dimension, is a suitable field for the symbolic reflection of archetypes. The investigation of Iranian architecture has often included stylistic, technical, historical criticisms or deciphering visual symbols based on the knowledge of symbology and religious culture, which are mostly based on self-centeredness. Therefore, the void of psychoanalytic critiques in architecture is evident. The interdisciplinary approach, with the aim of achieving fundamental concepts in architecture, provides new aspects beyond the general perspective of the researches that have been done so far with a psychoanalytical reading. The investigation of the historical architecture of Iran has often included stylistic, technical, historical criticisms or decoding of visual symbols based on the knowledge of symbology and religious culture, which are mostly based on self-centeredness. Therefore, the void of psychoanalytic criticism in Iranian architecture is evident. It is hoped that this interdisciplinary approach, with the aim of achieving fundamental concepts in Iranian architecture, will provide new aspects beyond the general perspective of the researches that have been done so far with a psychoanalytical reading.It is hoped that this interdisciplinary approach, with the aim of achieving fundamental concepts in Iranian architecture, will provide new aspects beyond the general perspective of the researches that have been done so far with a psychoanalytical reading.
_||_
