پیامد سیاست انگلستان بر انقلاب مشروطه ایران پس از قرارداد 1907

محورهای موضوعی : علوم تربیتی

دکتر علی اکبر خدری زاده ¹ (استادیار گروه تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری)

تاریخ دریافت : 1394/10/14 تاریخ پذیرش : 1394/10/14 تاریخ انتشار : 1387/10/01

کلید واژه: روسیه, ایران, انگلستان, آلمان, انقلاب مشروطه, قرارداد 1907,

چکیده مقاله :

پیش از گسترش قدرت آلمان در اروپا، تلاش اصلی انگلستان به حفظ منافع خود در هند معطوف شده بود. اما با اوج‌گیری قدرت آلمان و اجرای سیاست نگاه به شرق آلمانی‌ها در دوران ویلهلم دوم (1918-1888م)، انگلستان که با تهدیدهای رو به رشد آلمان در خلیج فارس مواجه شده بود درصدد کنار نهادن سیاست دیرینه خود مبنی بر رقابت با روسیه در ایران برآمد. در واپسین سال‌های قرن نوزدهم میلادی انگلستان به اختلافات خود با فرانسه پایان بخشیده سپس قرارداد 1907م را با روسیه به امضا رساند. با انعقاد این قرارداد، سیاست انگلستان در ایران که مبنی بر کاهش نفوذ روسیه و حمایت از انقلاب مشروطه قرار داشت دیگرگونه شد و به همراه روس‌ها سیاستی را در ایران پیش گرفت که سرانجام آن به توپ بسته شدن مجلس اول بود.

چکیده انگلیسی:

Before spreading Germany power in Europe, England was looking mainly to protect its own interests in India.Since Germany reached the peak of its power and applied the policy of "taking the east in to consideration" during the second Wilhom (1888-1918),England which had confronted the growing threats of Germany in the Persian Gulf, sought to put aside its old policy based upon competing with Russia in Iran.In the late 19th centuary England brought to end its different with France and signed "treaty 1907" with Russia.By signing this treaty, England policy in Iran was changed which was based on decreasing Russia influence and favouring the constitutional revolution changed and applied another policy in Iran together with Russia which led to bombarding the first parliament