تحلیل گفتمان انتقادی سیاست‌های رسانه‌ای بی‌بی‌سی فارسی (مطالعه موردی: برنامه «صفحه 2 آخر هفته»)
محورهای موضوعی : مدیریت رسانه
سینا تفنگ‌چی
1
(
دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی
)
هاجر کاظمی
2
(
دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ارتباطات دانشگاه قرآن و حدیث
)
کلید واژه: صفحه 2 آخر هفته, اسلام سیاسی, بی‌بی‌سی فارسی, تحلیل گفتمان انتقادی, دیپلماسی رسانه‌ای,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش شناسایی و تحلیل شگردهای گفتمانی مورد استفاده در برنامه صفحه 2 آخر هفته پخش شده از شبکه بی‌بی‌سی فارسی در سال‌های 94 و 95 هست. تلاش بر آن بوده تا ابتدا با استفاده از تکنیک‌ها و مقوله‌های گفتمانی، شگردهای گفتمانی برنامه را شناسایی و سپس با بهره از روش تحلیل گفتمان انتقادی این برنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که برنامه مذکور از شگردهای تخاصم گفتمانی بین مهمانان برنامه، طرد گفتمان‌های مختلف، مانند اسلام سیاسی و ایجاد معانی تثبیت شده توسط گفتمان القایی و تبلیغاتی، سود جسته است. هم‌چنین بی‌بی‌سی فارسی در قالب این برنامه‌ی‌گفتگو محور با استفاده از ساختارهای تعارض، گره‌افکنی و طرح ناسازه‌های گفتمانی، درصدد برساختن چهارچوب‌های معنایی برای مخاطبان خود است. مانند غیردموکراتیک بودن و جدایی اسلامیت از جمهوریت و هم‌چنین در تلاش است بسیاری از معانی تثبیت‌شده در ذهن مخاطبان خود را به پرسش بکشد که در نهایت امر به موفقیت سیاست‌های کلان برنامه، شبکه و پرکردن بخشی از پازل دیپلماسی رسانه‌ای بریتانیا برای ایران می‌انجامد.
The purpose of this research is to identify and analyze the discourse techniques used in the "Weekend Page 2" program distributed from the Persian-language BBC network in the years 94 and 95. Attempted to first discover discursive techniques through discourse techniques and discourse, then analyze the program using the critical discourse analysis method. The results of the study indicate that the program benefited from discourse hostilities between program guests, the rejection of various discourses, such as political Islam and the creation of meanings consolidated by induction and propaganda discourse. As well as the Persian-language BBC in the context of this strategy, the Concept, using contradictory structures, censorship and discursive plot designs, seeks to build semantic frameworks for its audience. Such as the undemocratic and separatist Islamist republicanism, as well as trying to ask many of the meanings fixed in the minds of its audience, which ultimately leads to the success of the major policies of the program, the network and the completion of the British media diplomacy puzzle for Iran.
_||_
