Re-narration and Identity Construction: Frame-oriented Approach (90s Translation of Orientalism Concepts and Edward Said Identity in Iran: Paratext in Focus)

محورهای موضوعی : نشریه زبان و ترجمه

Anahita Amirshojai ¹ (Allameh Tabataba’i University, Tehran, Iran)
Hussein Mollanazar ² (Department of Translation Studies, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran)

تاریخ دریافت : 1401/06/22 تاریخ پذیرش : 1401/09/10 تاریخ انتشار : 1402/10/11

کلید واژه: Narrative identity, Edward Said, Frame Analysis, Orientalism Concepts, Paratext,

چکیده مقاله :

Reality is perceived differently by different people, and the translator is no exception. Identity construction is related to reality construction. So, the main issue is how the narrative acts as a mental tool in constructing reality and hence identity. Like the controversial issue of language-thought, it is not easy to deal with narrative discourse and narrative thinking, since the reality in the mind, depends on the spatiotemporal framework of the culture in question. This paper shows how society, as a cultural frame, forces the translator to retell the narrative and reconstruct the identity, and why this identity formation will be more pronounced in the paratextual elements (translatorial &authorial prefaces). To provide effective insights into the involvement of multiple agents in the translation process, it tries to indicate how Orientalism concepts have been re-narrated in translatorial and authorial prefaces of Edward Said’s Orientalism, how it has been affected by structure and agency during the 90s in Iran, and how these prefaces as metadiscourse play a crucial role in framing readers interpretation. Analyzing the framework, along with literature and media in the mentioned decade, it proposes a hybrid model regarding Somers’ features (Paul Ricoeur’s Mimesis), and Goffman’s Framework for the concrete manifestation of re-narration and analysis of the prefaces, and the incorporation of the core conception of identity construction. The outcome shall also tell us that the identity, has been constructed by and existed as a narrative, in this case, mostly through paratexts, and various functions and author-identities have emerged regarding structure/agency dichotomy.

چکیده انگلیسی:

برداشت هرفرد از واقعیت متفاوت است و مترجم در مقام کنشگر اجتماعی از این امر مستثنی نمی‌باشد. واقعیت‌سازی به نوعی با هویت‌سازی در ارتباط است. در تمایز میان تفکر روایی و گفتمان روایی، پرسش اصلی این است: روایت چگونه به عنوان ابزار ذهنی در ساخت واقعیت و به تبع آن هویت عمل می‌کند. همانند بحث زبان-اندیشه، پرداختن به گفتمان روایی و تفکر روایی آسان نیست، زیرا واقعیت در ذهن، به چارچوب زمانی- مکانی فرهنگ مورد نظر بستگی دارد. این پژوهش بینارشته‌ای برآن است براساس تحلیل چهارچوب نشان دهد چگونه جامعه به مثابه چهارچوب فرهنگی، مترجم یا سایر عاملان را به بازروایت متن و ساخت هویت نویسنده وا می‌دارد، و چرا این هویت‌سازی در پیرامتن بارزتر خواهد بود. پس از پرداختن به مفاهیم هویت روایی، دیگری سازی، و تحلیل چهارچوب جهت تبیین ماهیت ناهمگن پیرامتن در تبیین کنش عاملان در ترجمه، به تحلیل پیرامتن (مقدمه مترجم و نویسنده: ترجمه شرق شناسی ادوارد سعید) می‌پردازد تا نشان دهد در دهه 90 در ایران مفاهیم شرق شناسی چگونه معرفی و هویت نویسنده چگونه شکل گرفته و نقش ساختار و عاملیت چه بوده است. در راستای عینیت بخشی به این چهارچوب فلسفی، مدلی ترکیبی برگرفته از مولفه‌های روایی سومرز (هویت روایی ریکور) و چهارچوب گافمن پیشنهاد می دهد که با سه مولفه هویت‌سازی در ترجمه نمود می‌یابد. درنهایت اذعان می‌دارد پیرامتن نوعی فراگفتمان ترجمه‌‌ای است که در هویت‌سازی، و نمایان ساختن هنجارهای جامعه یا عاملیت مترجم کارآمد می‌باشد و هویت‌ها از طریق باز روایی در پیرامتن و تاسی از دوگانگی ساختار/کارگزار پدید می آیند.

منابع و مأخذ:

Al-Herthani, M. M. (2009). Edward Said in Arabic: narrativity and paratextual framing University of Manchester].

Ali, H. M. (2018). Bourdieu and Genette in paratext: How sociology counts in linguistic reasoning. International Journal of Society, Culture and Language, 6(2), 90-101.

Baker, M. (2018). Translation and conflict: A narrative account. Routledge.

Bolouri, K., & Bolouri, M. (2019). MEMRI’s Narrative of Iran in the Context of Current US-Iran Tensions. Journal of Language and Translation, 9(4), 67-75.

Bruner, J. (1991). The narrative construction of reality. Critical inquiry, 18(1), 1-21.

Currie, M. (2010). Postmodern narrative theory. Bloomsbury Publishing.

Ezzy, D. (1998). Theorizing narrative identity: Symbolic interactionism and hermeneutics. Sociological quarterly, 39(2), 239-252.

Fan, L. (2022). Translation and paratexts: by Kathryn Batchelor, London, Routledge, 2018, 202 pp.,£ 34.99/£ 120.00/£ 31.49 (paperback/hardback/eBook), ISBN 9781138488977/9780815349228/9781351110112. In: Taylor & Francis.

Genette, G., & Crampé, B. (1988). Structure and Functions of the Title in Literature. Critical inquiry, 14(4), 692-720.

Genette, G., & Maclean, M. (1991). Introduction to the Paratext. New literary history, 22(2), 261-272.

Ghomi, P., & Farahzad, F. (2020). A tentative model of renarration in audiovisual translation. Translation Studies Quarterly, 18(69), 9-25.

Goffman, E. (1974). Frame analysis: An essay on the organization of experience. Harvard University Press.

Goffman, E. (2002). The presentation of self in everyday life. 1959. Garden City, NY, 259.

Hosseinzadeh, M. (2015). Translatorial prefaces: A narrative analysis model. International Journal of English Language, Literature and Translation Studies, 2(3), 311-319.

Ibarra, H., & Barbulescu, R. (2010). Identity as narrative: Prevalence, effectiveness, and consequences of narrative identity work in macro work role transitions. Academy of management review, 35(1), 135-154.

Pellatt, V. (2014). Text, extratext, metatext and paratext in translation. Cambridge Scholars Publishing.

Somers, M. R. (1994). The narrative constitution of identity: A relational and network approach. Theory and society, 605-649.

Yalsharzeh, R., Barati, H., & Hesabi, A. (2019). Dissenting Voices: When Paratexts Clash With Texts. Paratextual Intervention in Persian Translations of Texts Relating to the Iran-Iraq War. Meta: journal des traducteurs/Meta: Translators’ Journal, 64(1), 103-124.

احمدی، م. عنبری، م. ازکیا، م. (1393). توسعه به مثابه سلطه، واکاوی آثار ادوارد سعید. جامعه شناسی اقتصادی و توسعه، 40(3)، 54-25.

انصاری، م. درودی، م. (1393). مطالعات پسااستعماری، تلاش متن‌‌محور در جهت وارونه‌سازی چشم‌اندازها (با تأکید بر بازشناسی رویکردهای متفاوت). جستارهای سیاسی معاصر، 5(12)، 1-23

‎پور قریب، ب. (1394). ادوارد سعید ونظریه پسااستعماری و ادبیات مستعمره زدایی. مطالعات انتقادی ادبیات، 2(6)،85-96

‎زینی وند، ت. (1394). معرفی و تحلیل دیدگاه‌های نقدی ادوارد سعید بر چالش‌های بنیادین ادبیات تطبیقی. پژوهش های ادبیات تطبیقی، 3(2)،47-70

نساج، ح. (1391). مؤلفه های قوام بخش شرق شناسی در اندیشه ادوارد سعید. دانش سیاسی و بین الملل، 2(1)، 129-145

نساج، ح. (1392). سنجش «ماللهند» ابوریحان بیرونی بر اساس مولفه های شرق شناسی ادوارد سعید.  دانش سیاسی سال نهم، بهار و تابستان1392، شماره 1 (پیاپی 17)