بررسی اثر نوروتروفیک ریفامپیسین بر اختلال حافظه در مدل ایسکمی/ رپرفیوژن مغزی موش صحرایی نرویستار

محورهای موضوعی : زیست شناسی سلولی تکوینی گیاهی و جانوری ، تکوین و تمایز ، زیست شناسی میکروارگانیسم

سوگل شکیبانیا ¹ ( دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران )
زهرا نادیا شریفی ² ( دپارتمان علوم تشریحی- دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران )
شبنم موثقی ³ ( گروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران، ایران. )

تاریخ دریافت : 1396/08/24 تاریخ پذیرش : 1397/01/20 تاریخ انتشار : 1396/09/01

کلید واژه: حافظه فضایی, ریفامپیسین, ایسکمی,

چکیده مقاله :

سابقه وهدف: اختلال در حافظه فضایی متعاقب ایسکمی مغزی مشاهده می شود. هیپوکامپ از حساس ترین قسمت های مغز در برابر ایسکمی است. استرس اکسیداتیو و التهاب پس از ایسکمی مغزی باعث آسیب به نورون های هیپوکامپ و در نتیجه اختلال در حافظه فضایی می شوند. ریفامپیسین دارای اثرات ضد التهاب و آنتی اکسیدان می باشد.در این بررسی به اثرات نوروتروفیک دارو در برابر آسیب حافظه متعاقب ایسکمی مغزی درموش صحرایی می پردازیم. روش مطالعه: حیوانات به 4 گروه 8 تایی کنترل- ایسکمی- حامل و آزمایشی تقسیم شدند. .درگروه آزمایشی ، ریفامپیسین با دوز mg/kg 20 بصورت داخل صفاقی در شروع ریپرفیوژن و 24 ساعت بعد از ریپرفیوژن تزریق شد . ایسکمی/ رپرفیوژن با بستن دو طرفه شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه القاء گردید.از ماز آبی موریس و رنگ آمیزی نیسل برای بررسی تمامی گروه ها استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق ریفامپیسین به میزان 20mg/kg باعث کاهش زمان و مسافت لازم برای یافتن سکو در ماز ابی موریس و افزایش تعداد سلول های هرمی زنده متعاقب ایسکمی میگردد. به طوریکه بین گروه کنترل وگروه ایسکمی و حامل تفاوت اماری معنی دار بوداما این تفاوت بین گروه کنترل وگروه دارویی معنی داری نبود. نتیجه گیری: ریفامپیسین علاوه بر اثر نوروتروفیک بر روی ساختار بافتی ناحیه CA1 هیپوکامپ ٬ موجب بهبود عملکرد حافظه فضایی متعاقب ایسکمی/ رپرفیوژن فراگیر گذرا نیز می گردد. بنابر این بنظر میرسد که ریفامپیسین می تواند بعنوان یکی از راهکارهای مناسب جهت درمان ضایعات ناشی از ایسکمی مغزی در نظر گرفته شود.

چکیده انگلیسی:

Background: spatial memory impairment is seen after brain ischemic. The hippocampus is one of the most sensitive parts of the brain following ischemia. Oxidative stress and inflammation after cerebral ischemia damage the hippocampal neurons and cause spatial memory disorder. Rifampicin has anti-inflammatory and anti-oxidant effects. This study reviews the neurotrophic effects of the drug following post traumatic brain damage. Material and methods: Animals were divided into 4 groups: control, ischemic-vehicle and experimental. In the experimental group, rifampicin was injected intraperitoneally (20 mg / kg) at the onset of reperfusion and 24 hours after reperfusion. Ischemia / reperfusion was induced by bilateral closure of the common carotid artery for 20 minutes. Morris water maze and nissl staining were used for all groups. Results: Results showed that rifampicin (20 mg / kg) reduced the time and distance needed to find a platform in Morris water maze and increase the number of survival pyramidal cells following ischemia. There was a significant difference between the control group and the ischemic and vehicle groups, but this difference was not significant between the control group and the experimental group. Conclusion: In addition to the neurotrophic effects of Rifampicin on the tissue structure of the CA1 region of the hippocampus, this drug improves the spatial memory function after transient ischemia / reperfusion. Therefore it seems that rifampicin can be considered as one of the appropriate drug for treatment of brain-ischemic

منابع و مأخذ:

[1]. Bokura H, Robinson RG. 1997.Long term cognitive impairment associated with caudate stroke. Stroke; 28:970-5.

[2]. CHoi DW. 1992. Excitotoxic cell death. J Neurobiol; 23(9):1261-76.

[3]. Eckenhoff MF, Rakic P. 1988.Nature and fate of proliferative cells in the hippocampal dentate gyrus during the life
span of the rhesus monkey. J Neurosci; 8 (8): 2729- 47.

[4]. Kesner RP, Adelstein T, Crutcher KA. 1989. Equivalent spatial location memory deficits in rats withmedial septum or hippocampal formation lesions and patients with dementia of the Alzheimer’s type. Brain Cogn ; 9: 289-300.

[5]. Kirino T. 1982. Delayed neuronal death in the gerbil hippocampus following ischemia. Prog Brain Res; 239 (1): 57-69.

[6]. Lynch M A. 2004. Long-term potentiation and memory. Physiol Rev. Jan; 84(1): 87136.

[7]. Morris, R. G. M. 1981. Spatial localisation does not depend on the presence of local cues. Learn Motiv;12:239-260.

[8]. Notarianni E, 2013. Hypercortisolemia and glucocorticoid receptor-signalinginsufficiencyin Alzheimer’s disease initiationand development. Curr. Alzheimer Res.; 10: 714–731.

[9]. Petito CK, Feldmann E, Pulsinelli WA, Plum F. 1987.Delayed hippocampal damage in humans following cardiorespiratory arrest. Neurology; 37: 1281 - 6.

[10]. Pulsinelli WA, Brierley JB, Plum F . 1982.Temporal profile of neuronal damage in a model of transient forebrain ischemia. Ann Neurol; 11(5):491–8.

[11]. Rifampicin, 2009." Wikipedia The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title= Rifampicin&oldid=325236530 (accessed December, 2009, 10.

[12]. Weglicki WB, Dickens BF, Mak IT. 1984.Enhanced lysosomal phospholipiddegradation and lysosphospholipid production 1984 due to free radicals. Biochem Biophys Res Commun; 124: 229 -35.

[13]. Yulug B, Hanoglu L, Kilic E, Schabitz WR. 2014.Rifampicin an antibiotic with brain protective function. Brain Res Bull.; 107:37-42.

[14]. Yulug B, Kilic U, Kilic E, Bahr M. 2004. Rifampicin attenuates brain damage in focal ischemia. Brain Research; 996:76–8.