فهرست مقالات حافظه فضایی

• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  1 - تأثیر 4 هفته تمرین هوازی بر عملکرد شناختی و میزان بیان ژن‌های PGC1α و VEGF در هیپوکمپ رت‌های پیر
  انسیه احمدپور مقصود پیری محمدعلی آذربایجانی
  هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 4 هفته تمرین هوازی تناوبی با شدت متوسط بر عملکرد شناختی و میزان بیان ژن های PGC1α و VEGF در هیپوکمپ رت های پیر بود. به این منظور، رت های نر نژاد ویستار 20 ماهه به 2 گروه تمرین ورزشی (تعداد = 8 سر) و کنترل (تعداد = 8 سر) تقسیم شدند. حیوا چکیده کامل

  هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 4 هفته تمرین هوازی تناوبی با شدت متوسط بر عملکرد شناختی و میزان بیان ژن های PGC1α و VEGF در هیپوکمپ رت های پیر بود. به این منظور، رت های نر نژاد ویستار 20 ماهه به 2 گروه تمرین ورزشی (تعداد = 8 سر) و کنترل (تعداد = 8 سر) تقسیم شدند. حیوانات گروه ورزشی، تمرین هوازی تناوبی با شدت متوسط را به مدت 4 هفته، 5 روز در هفته انجام دادند. جهت بررسی یادگیری و حافظه فضایی، حیوانات 48 ساعت بدنبال آخرین جلسه تمرینی تحت آزمون ماز آبی موریس قرار گرفتند. سپس، حیوانات کشته شدند و بافت هیپوکمپ استخراج شد. برای اندازه گیری بیان ژن از روش Real time-PCR استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0P£ انجام گرفت. نتایج نشان داد که تمرین هوازی باعث بهبود در عملکرد یادگیری (05/0 ≥ P) و حافظه فضایی (001/0 ≥ P) شده و میزان بیان PGC1α (01/0 ≥ P) و VEGF (001/0 ≥ P) را افزایش می دهد. همچنین، ارتباط مثبت معنی داری بین بیان ژن PGC1α با بیان ژن VEGF در هیپوکمپ مشاهده شد (001/0≥p، 894/0=r). به‌علاوه، بین بیان ژن VEGF با میانگین زمان سپری شده برای یافتن سکو، ارتباط معکوس معنی دار (05/0≥p، 578/0-=r)، و با مدت زمان سپری شده در ربع دایره هدف، ارتباط مثبت معنی داری وجود داشت (01/0≥p، 713/0=r). به طور کلی، تمرین هوازی موجب بهبود عملکرد یادگیری و حافظه فضایی در حیوانات پیر می شود؛ به نظر می رسد که تنظیم مثبت مسیر پیام رسانی /VEGF PGC1α ناشی از ورزش در مغز، حداقل تا بخشی، در این سازگاری نقش دارد. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  2 - تاثیر تمرین تناوبی شدید و مکمل سازی استیل_ ال _کارنتین بر حافظة فضایی موش‌های صحرایی نر مدل پارکینسونی
  یوسف غفاری فرزاد زهساز میرعلیرضا نورآذر حسن پوررضی داریوش مهاجری
  10.30495/jvcp.2023.1982185.1401
  بیماری پارکینسون یک بیماری تخریب کننده عصبی است که با از بین رفتن سلول‌های عصبی دوپامینرژیک در ناحیه جسم سیاه مغز مشخص می‌شود و متعاقب آن اختلال در حافظه، که یکی از عوارض مهم آن است ایجاد می‌شود. تمرینات ورزشی موجب تنظیم حالت اکسایشی، افزایش بقا، کاهش آسیب‌های مغزی، افز چکیده کامل

  بیماری پارکینسون یک بیماری تخریب کننده عصبی است که با از بین رفتن سلول‌های عصبی دوپامینرژیک در ناحیه جسم سیاه مغز مشخص می‌شود و متعاقب آن اختلال در حافظه، که یکی از عوارض مهم آن است ایجاد می‌شود. تمرینات ورزشی موجب تنظیم حالت اکسایشی، افزایش بقا، کاهش آسیب‌های مغزی، افزایش رشد عصبی هیپوکمپ و بهبود حافظه فضایی مغز می‌شود. استیل-ال-کارنتین نیز با اثر حفاظتی و آنتی‌اکسیدانی خود، موجب بهبود عملکرد مغز می‌گردد.این مطالعه با هدف بررسی میزان اثر‌بخشی تمرین تناوبی شدید و مکمل استیل-ال-کارنتین بر بافت جسم سیاه مغز موش‌های پارکینسونی ناشی از 6-هیدروکسی دوپامین انجام گردید. بدین منظور تعداد 36 سر موش صحرایی با وزن 20±270 گرم، به‌طور تصادفی به 6 گروه مساوی شامل کنترل سالم، شم جراحی، پارکینسونی (دریافت کننده 6 -هیدروکسی دوپامین، تک دوز یک‌طرفه داخل جسم سیاه مغز به‌میزان μg/ml 5/12)، پارکینسونی تیمار با تمرین تناوبی شدید (12 هفته، هر هفته 5 جلسه)، پارکینسونی تیمار با استیل-ال-کارنتین (mg/kg 100 یک بار در روز به مدت 12 هفته بصورت گاواژ)، و پارکینسونی تیمار هم‌زمان با استیل-ال-کارنتین+ تمرین تناوبی شدید (به‌طور مشابه با گروه‌های 4 و 5)، تقسیم شدند. در پایان، آزمایش حافظه فضایی با ماز آبی موریس در گروه‌های مورد مطالعه انجام شده و پس از آسان‌کشی، از بافت مغز موش‌ها جهت مططالعه آسیب‌شناختی ناحیه هیپو‌کامپ نمونه‌برداری شد. داده‌ها توسط آزمون‌های آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و توکی (Tukey) بررسی و محاسبات آماری در سطح معنی‌داری (05/0>p) با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 23 تحلیل گردید. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  3 - بررسی اثر نوروتروفیک ریفامپیسین بر اختلال حافظه در مدل ایسکمی/ رپرفیوژن مغزی موش صحرایی نرویستار
  سوگل شکیبانیا زهرا نادیا شریفی شبنم موثقی
  سابقه وهدف: اختلال در حافظه فضایی متعاقب ایسکمی مغزی مشاهده می شود. هیپوکامپ از حساس ترین قسمت های مغز در برابر ایسکمی است. استرس اکسیداتیو و التهاب پس از ایسکمی مغزی باعث آسیب به نورون های هیپوکامپ و در نتیجه اختلال در حافظه فضایی می شوند. ریفامپیسین دارای اثرات ضد الت چکیده کامل

  سابقه وهدف: اختلال در حافظه فضایی متعاقب ایسکمی مغزی مشاهده می شود. هیپوکامپ از حساس ترین قسمت های مغز در برابر ایسکمی است. استرس اکسیداتیو و التهاب پس از ایسکمی مغزی باعث آسیب به نورون های هیپوکامپ و در نتیجه اختلال در حافظه فضایی می شوند. ریفامپیسین دارای اثرات ضد التهاب و آنتی اکسیدان می باشد.در این بررسی به اثرات نوروتروفیک دارو در برابر آسیب حافظه متعاقب ایسکمی مغزی درموش صحرایی می پردازیم. روش مطالعه: حیوانات به 4 گروه 8 تایی کنترل- ایسکمی- حامل و آزمایشی تقسیم شدند. .درگروه آزمایشی ، ریفامپیسین با دوز mg/kg 20 بصورت داخل صفاقی در شروع ریپرفیوژن و 24 ساعت بعد از ریپرفیوژن تزریق شد . ایسکمی/ رپرفیوژن با بستن دو طرفه شریان کاروتید مشترک به مدت 20 دقیقه القاء گردید.از ماز آبی موریس و رنگ آمیزی نیسل برای بررسی تمامی گروه ها استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق ریفامپیسین به میزان 20mg/kg باعث کاهش زمان و مسافت لازم برای یافتن سکو در ماز ابی موریس و افزایش تعداد سلول های هرمی زنده متعاقب ایسکمی میگردد. به طوریکه بین گروه کنترل وگروه ایسکمی و حامل تفاوت اماری معنی دار بوداما این تفاوت بین گروه کنترل وگروه دارویی معنی داری نبود. نتیجه گیری: ریفامپیسین علاوه بر اثر نوروتروفیک بر روی ساختار بافتی ناحیه CA1 هیپوکامپ ٬ موجب بهبود عملکرد حافظه فضایی متعاقب ایسکمی/ رپرفیوژن فراگیر گذرا نیز می گردد. بنابر این بنظر میرسد که ریفامپیسین می تواند بعنوان یکی از راهکارهای مناسب جهت درمان ضایعات ناشی از ایسکمی مغزی در نظر گرفته شود. پرونده مقاله
• دسترسی آزاد مقاله
  • صفحه چکیده
  • متن کامل
  
  4 - بررسی تاثیر منتول بر یادگیری، حافظه فضایی و بیان ژن GABBR2 در موشهای صحرایی نر صرعی شده با پنتیلن تترازول
  آزاده کریمی انجیرکی رامش احمدی حمید رضا مهاجرانی
  10.30495/jdb.2022.1949849.1288
  زمینه و هدف : بین بیماری صرع و کاهش حافظه روزانه ، یادگیری و اختلال رفتاری ارتباط وجود دارد لذا در این تحقیق تاثیر منتول بر یادگیری و حافظه فضایی و بیان ژن گیرنده گابا در موش های صرعی مورد بررسی قرار گرفت .مواد و روش ها : در این تحقیق 60 سر موش صحرایی به 6 گروه 10 تایی چکیده کامل

  زمینه و هدف : بین بیماری صرع و کاهش حافظه روزانه ، یادگیری و اختلال رفتاری ارتباط وجود دارد لذا در این تحقیق تاثیر منتول بر یادگیری و حافظه فضایی و بیان ژن گیرنده گابا در موش های صرعی مورد بررسی قرار گرفت .مواد و روش ها : در این تحقیق 60 سر موش صحرایی به 6 گروه 10 تایی تقسیم شدند ، شامل گروه های کنترل ، اتانول ، mg/kg) 5/37( PTZ ، منتول (mg/kg 30) و ethanol+pTZ وMenthol+PTZ . کیندلینگ شیمیایی طی یک دوره 28 روزه با تزریق 14 نوبت PTZ بصورت یک روز در میان ایجاد شد ، یادگیری و حافظه فضایی با ماز آبی موریس مورد آزمایش قرار گرفت . سپس حیوانات بیهوش شده و مغز آنها برای بررسی بیان ژن GABBR2 جدا گردید ، برای آنالیز آماری داده ها، از آزمون ANOVA یکطرفه و دوطرفه و آزمون توکی در سطح معنی داری 05/0P< استفاده شد.یافته ها : PTZ یادگیری و حافظه را کاهش داد و منتول توانست از این نقص جلوگیری کند و یادگیری و حافظه را افزایش دهد ، همچنین منتول توانست بیان ژن GABBR2 را در موشهای صرعی افزایش دهد.نتیجه گیری : منتول توانست در موش های صرعی شده با پنتیلن تترازول ، بطور محسوسی از بروز صرع جلوگیری کرد . منتول یادگیری ، حافظه فضایی و بیان ژن گیرنده گابا را در موش های صرعی شده افزایش داد ، بنابراین احتمالا منتول می تواند یک انتخاب مناسب جهت درمان و کاهش اختلالات یادگیری و حافظه ناشی از صرع باشد. پرونده مقاله