این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف روغن کلزا و طول مدت مخلوطسازی جیره بر عملکرد، صفات لاشه و غلظت لیپیدهای خون جوجههای گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از سن 11 تا 42 روزگی با آرایش فاکتوریل (3×2) شامل سه سطح از More
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف روغن کلزا و طول مدت مخلوطسازی جیره بر عملکرد، صفات لاشه و غلظت لیپیدهای خون جوجههای گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از سن 11 تا 42 روزگی با آرایش فاکتوریل (3×2) شامل سه سطح از روغن کلزا (0، 3 و6 درصد) و دو مدت زمان مخلوطسازی جیره (10 و 15 دقیقه) در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده از روغن کلزا عملکرد جوجهها را بهبود داد (01/0>P). بیشترین مقادیر افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و وزن نهایی با جیره حاوی 6 درصد روغن کلزا به دست آمد (05/0>P). در اثرات متقابل سطح روغن و طول مدت مخلوطسازی جیره، 6 درصد روغن کلزا و 10 دقیقه مخلوطسازی موجب بهبود عملکرد جوجهها شد (05/0>P). استفاده جیرهای 6 درصد روغن کلزا درصد طحال را افزایش داد (05/0>P). روغن کلزا اثر کاهندگی بر روی غلظت کلسترول خون داشت (05/0>P). کمترین مقدار کلسترول در گروه حاوی 3 درصد روغن کلزا مشاهده شد. مخلوطسازی بیش از 10 دقیقهای جیره موجب افزایش غلظت لیپوپروتئینهای با دانسیته پایین (LDL) در خون شد (05/0>P). در اثرات متقابل، کمترین سطح کلسترول خون با 6 درصد روغن کلزا و 10 دقیقه مخلوطسازی جیره مشاهده شد. به طور کلی در جوجههای گوشتی استفاده از 6 درصد روغن کلزا و مخلوطسازی 10 دقیقهای جیره موجب بهبود عملکرد و کاهش سطح کلسترول خون میشود.
Manuscript profile
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف چربیهای اشباع و غیر اشباع و ترکیب آنها در دورههای رشد و پایانی بر عملکرد، صفات لاشه و سطح چربیهای خون جوجههای گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 432 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از 11 تا 42 روزگی در 9 گروه آزمایشی و 4 More
این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف چربیهای اشباع و غیر اشباع و ترکیب آنها در دورههای رشد و پایانی بر عملکرد، صفات لاشه و سطح چربیهای خون جوجههای گوشتی انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 432 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 از 11 تا 42 روزگی در 9 گروه آزمایشی و 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار در دورههای رشد (11 تا 24 روزگی) و پایانی (25 تا 42 روزگی) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی مورد استفاده قرار گرفتند. گروههای آزمایشی شامل: 1) گروه شاهد (بدون چربی)، 2) گروه حاوی 2 درصد روغن کلزا، 3) گروه حاوی 4 درصد روغن کلزا، 4) گروه حاوی 2 درصد پیه گاوی، 5) گروه حاوی 4 درصد پیه گاوی، 6) گروه حاوی 2 درصد روغن کلزا + 2 درصد پیه گاوی، 7) گروه حاوی 4 درصد روغن کلزا + 2 درصد پیه گاوی، 8) گروه حاوی 2 درصد روغن کلزا + 4 درصد پیه گاوی و 9) گروه حاوی 4 درصد روغن کلزا + 4 درصد پیه گاوی بودند. در دوره رشد، سطوح و منابع مختلف چربی اثرات معنیداری بر عملکرد جوجهها نداشتند. در دوره پایانی بیشترین مقدار افزایش وزن روزانه و بیشترین وزن نهایی در گروه 8 به دست آمد (05/0>P). در کل دوره تغذیه بهترین ضریب تبدیل خوراک و بیشترین وزن نهایی در گروه 8 مشاهده شد (05/0>P). کمترین مقادیر روده، چربی بطنی، سنگدان و کبد متعلق به گروه شاهد بود (05/0>P). با این وجود، در خصوص این صفات تفاوتی بین گروه شاهد و گروه 8 مشاهده شد. استفاده از سطوح مختلف چربیهای اشباع و غیر اشباع در دورههای رشد و پایانی اثرات معنیداری بر سطح چربیهای خون جوجهها نداشت (05/0<P). نتایج نهایی نشان داد که در جوجههای گوشتی استفاده از مخلوط چربیهای اشباع و غیر اشباع دارای اثرات سودمندی بر عملکرد آنها میباشد.
Manuscript profile
این آزمایش با هدف بررسی اثرات متابولیت مایع تولیدشده توسط لاکتوباسیلوس پلانتاروم و پوترسین موجود در جیره غذایی بر عملکرد رشد، لیپیدهای خون، ارتفاع ویلی، عمق کریپت و پلیآمینهای بافت روده و شیرابه گوارشی در جوجههای گوشتی انجام شد. شش تیمار غذایی با شش تکرار و با چینش More
این آزمایش با هدف بررسی اثرات متابولیت مایع تولیدشده توسط لاکتوباسیلوس پلانتاروم و پوترسین موجود در جیره غذایی بر عملکرد رشد، لیپیدهای خون، ارتفاع ویلی، عمق کریپت و پلیآمینهای بافت روده و شیرابه گوارشی در جوجههای گوشتی انجام شد. شش تیمار غذایی با شش تکرار و با چینش فاکتوریل عبارت بودند از دو سطح متابولیت مایع (0 و 3/0 درصد) و سه سطح پوترسین (0، 03/0 و 05/0 درصد). عملکرد رشد و غلظت پلیآمینهای شیرابه گوارشی روده و مدفوع به همراه ارتفاع ویلی و عمق کریپت در سن 21 روزگی اندازهگیری شد. کلسترول ، تریگلیسیرید و گلوکز خون در سنین 24، 33 و 40 روزگی اندازهگیری شدند. پوترسین (05/0 درصد) بر وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی و راندمان مصرف انرژی و پروتئین تأثیر منفی داشت و در مقایسه با 03/0 درصد پوترسین باعث افزایش معنیدار ارتفاع ویلی در دئودنوم گردید (05/0P<). افزایش سن به طور معنیداری بر کلسترول، تریگلیسیرید و گلوکز خون اثر میگذارد. تریگلیسیرید خون تحت تأثیر 03/0 درصد پوترسین کاهش معنیدار یافت (05/0P<) و اسپرمیدین مدفوع به طور معنیداری در اثر پوترسین (05/0 درصد) افزایش یافت. پلیآمینهای بافت دئودنوم روده در جوجههای تغذیهشده با متابولیت مایع کاهش یافتند در حالیکه میزان پوترسین جیره خوراکی تأثیری بر روی پلیآمینهای بافت روده نداشت. به عنوان یک نتیجه کلی محتوای پلیآمینهای شیرابههای گوارشی روده تحت تأثیر تیمارهای آزمایش واقع نشدند. متابولیت مایع میکروبی با اینکه پلیآمینهای بافت روده را تحت تأثیر قرار داد اما هیچگونه تأثیری بر رشد و غلظت پلیآمینهای شیرابه روده نداشت. در همین حال پوترسین در سطح 05/0 درصد بر رشد جوجهها تأثیر منفی داشت ولیکن باعث افزایش ارتفاع ویلی در منطقه دئودنوم گردید.
Manuscript profile
Sanad
Sanad is a platform for managing Azad University publications