Methods of Persuasion in Attar's sonnets Based on Roman Jakobsen's theory of ''verbal communication process''

Subject Areas : شاهنامه

shahin Ghasemi ¹

1 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Humanities Faculty, Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran

Received: 2021-09-21 Accepted : 2021-09-21 Published : 2021-08-23

Keywords: Audience, Attar, Verbal Communication, Roman Jakobson,  Persuasive ethics,

Abstract :

Roman Jakobson, one of the most prominent theorists of Russian formalism, in his theory of verbal communication model, stated that any verbal communication between the narrator and the narratee is based on six factors: sender, receiver, communication channel, contact, code and subject. One of the communication patterns in the recent model is the "persuasive role". The orientation of the message in the persuasive role is towards the audience and the speaker tries to communicate with the audience by using the sentences which are mostly command, prohibition and supplication. "Theme" and "audience" are seen in such a way that beyond each of the mentioned classifications, the poet uses language means to persuade the audience with a message. The present article uses descriptive-analytical method and library resources in order to examine the methods of persuasive ethics and its classifications in Attar's sonnets based on Roman Jakobson's theory of verbal communication. The results of the present study show that persuasion has a special place in Attar's sonnets it is mainly represented in three classifications: religious and wisdom, social, and cultural, and behind these roles. The poet encourages issues such as leaving the world, avoiding hypocrisy, happiness, and so on. In addition to paying attention to the theological points and figurative language that have created a lot of literary value for this work, the appropriate and frequent use of persuasion as an educational method has added to the didactic richness of his sonnets. 

References:

. احمدی، بابک (۱۳۷۰)، ساختار و تأویل متن، تهران: مرکز.

2. ـــــــــــــ (۱۳۷۱)، از نشانه‏های تصویری تا متن، تهران: مرکز.


3. باقری خلیلی، علی‏اکبر؛ ازاری، ساناز (1394)، «بررسی نقش ترغیبی در غزلیات حافظ شیرازی با تکیه بر نظریه ارتباط یاکوبسن»، دهمین همایش بین‏المللی انجمن ترویج زبان و ادب فارسی، دانشگاه محقق اردبیلی، (برگرفته از https://elmnet.ir).


4. پاینده، حسین (۱۳۸۳)، مدرنیسم و پسامدرنیسم در رمان، تهران: روزنگار.


5. پورنامداریان، تقی (۱۳۸۲)، گمشدة لب دریا، تهران: سخن.


6. ـــــــــــــــــ (1380)، در سایة آفتاب، تهران: سخن.


7. تادیه، ژان ایو (1378)، نقد ادبی در قرن بیستم، ترجمة شیرین نونهالی، تهران: نیلوفر.


8. حاتمی، سعید؛ قاسم‏زاده، سیّد علی؛ امری، نجمه (1392)، «تحلیل رویکرد تعلیمی ابوسعید ابوالخیر بر مبنای نظریة ارتباطات کلامی یاکوبسن»، پژوهش‏نامه ادبیات تعلیمی، دورة 5، شمارة 17، 87‑114.


9. دیچز، دیوید (1379)، شیوه‏های نقد ادبی، ترجمة غلامحسین یوسفی، تهران: علمی.


10. سجودی، فرزان (۱۳۸۰)، ساخت‌گرایی، پساساخت‌گرایی و مطالعات ادبی، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.


11. سعدی، مصلح بن عبدالله (۱۳۷۲)، کلیات سعدی، به تصحیح محمد فروغی، تهران: شهرزاد.


12. شفیعی کدکنی، محمدرضا (۱۳۶۸)، موسیقی شعر، تهران: آگاه.


13. ـــــــــــــــــــــــــ (۱۳۹۱)، رستاخیز کلمات ـ درس‏گفتارهایی دربارۀ نظریۀ ادبی صورت‏گرایان روس، تهران: سخن.


14. شمیسا، سیروس (1383)، بیان و معانی، چاپ هشتم، تهران: فردوس.


15. صفوی، کوروش (1380)، گفتارهایی در زبانشناسی، تهران: هرمس.


16. ــــــــــــــــ (۱۳۸۰)، از زبان‏شناسی به ادبیات، تهران: سورۀ مهر.


17. ــــــــــــــــ (۱۳۸۳)، از زبان‏شناسی به ادبیات، جلد اول، تهران: سوره مهر.


18. عطار، فریدالدین (1384)، دیوان اشعار، به کوشش تقی تفضلی، چ یازدهم، تهران: علمی و فرهنگی.


19. علوی‏مقدم، مهیار (1377)، نظریه‏های نقد ادبی معاصر، تهران: سمت.


20. علیمددی، منا (1395)، «از مخاطب خاص تا عام» (نگاهی جامعه‏شناسـانه بـه تحـول طیـف مخاطبـان ادبیات تعلیمی فارسی باتکیه‌بر مرصادالعباد و کتاب احمد)، ادبیات پارسی معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال ششم، شمارة اول، 51‑79.


21. گیرو، پی‏یر (۱۳۸۰)، نشانه‏شناسی، ترجمة محمد نبوی، تهران: آگاه.


22. لوته، یاکوب (۱۳۸۸). مقدمه‏ای بر روایت در ادبیات و سیما، ترجمۀ امید نیکفرجام، چاپ اول، تهران: مینوی خرد.


23. مکاریکا، ریما (۱۳۸۵)، دانش‏نامة نظریه‏های ادبی، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگاه.


24. میرزایی خلیل‏آبادی، بتول و دیگران (۱۳۹۰)، «الگوی ساختاری ـ ارتباطی حکایت‌های حدیقه»، پژوهش‏های زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، دورۀ جدید، سال سوم، شمارۀ ۱، (پیاپی ۹)، ۵۵‑۷۴.


25. یاکوبسن، رومن و دیگران (۱۳۶۹)، زبان‏شناسی و نقد ادبی، ترجمۀ مریم خوزان و حسین پاینده، تهران: نی.


26. ــــــــــــــــــــــــ (1380)،ساختگرایی، پساساختگرایی و مطالعات ادبی (مجموعه‌مقالات)، ترجمه به سرپرستی فرزان سجودی، چاپ اول، تهران: حوزه هنری.


27. ــــــــــــــــــــــــ (۱۳۸۶)، روند بنیادین در دانش زبان، ترجمۀ کورش صفوی، تهران: هرمس.


28. وحیدیان کامیار، تقی (1383)، زبان چگونه شعر می‏شود؟، مشهد: دانشگاه آزاد اسلامی و سخن‏گستر.


29. Genet, Gerard (1972), FiguresIII, Paris :Seoul.


30. Saville-Troike, M. (1994), "silence", In: The encyclopedia of language and linguistics, (eds.), R. E. Asher and J. M. Y. Simpson, Oxford: Pergamum Press: 9345-3947.


31. Todorov, Tzvatan (1981), Introduction of Poetics, Trans.Richard Howard, Minneapolis: Minnesota up.