Narcissistic narrative in elite and non-elite athletes

Subject Areas : Sport psychology

Shiva Lotfollahi ¹ , Mirhamid Salehian ^{2 *}

1 - Department of Educational Sciences, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran
2 - Department of Physical Education, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran

Received: 2024-10-13 Accepted : 2024-12-29 Published : 2025-03-19

Keywords: Narcissistic profile, Elite, Non-Elite Athletes,

Abstract :

 

Objective: The purpose of this study was to investigate the narcissistic profile of elite and non-elite athletes. This research is applied and descriptive survey method.

Methods: The statistical population included all calculated on basis of Cochran formula for unlimited society as 384 people, and finally 360 completed questionnaires. Data was collected by Russkin & Terry's (1988) narcissistic questionnaire. Kolmogorov-Smirnov test was used to investigate natural distribution of data. After identifying abnormal data of research, non-parametric U-Mann-Whitney statistical method was used to examine the difference between the variables and to prioritize the variables by Friedman test.

Results: The results showed that there is a difference between narcissistic narrative (self-esteem, exploitation, pride, self-researcher) and elite and non-elite athletes. Also, there is no difference between narcissistic narrative (power and discretion, priority, self-esteem) of elite and non-elite athletes.

Conclusions: Using the results of this research, necessary and appropriate solutions can be provided to officials, coaches, athletes, and parents to use appropriate narcissism to increase them.

References:

Bakkloer, F.C, Whiting H.T. (2009). Sport psychology concepts and application. Journal of personality and Social Psychology. 58: 785-801.
Bani Nosrat, A. (2006). Relationship between selective leadership styles and success rate of East Azarbaijan wrestler coaches. Master's Thesis. Urmia University. In Persian.
Campbell, W. K., Foster, J, D. (2011). The narcissistic self: Background, an extended agency model, and ongoing controversies. In: The self, Frontiers of social psychology. Sedikides C, Spencer SJ. Philadelphia: Psychology Press; 2011. Pp: 115-138.
Cox, R.C. and Yoo, H.S. (2016). Playing position and psychological skill in American football. Journal of Sport Behavior, 18, 183- 194.
Dineen, R. (2015). Personality characteristic differences of university student – athltetes and non – athletes (PhD dissertation). Eugene, OR: university of oregon.Pp: 8-15
Elman, W.F. and Makelvie, S.J.M. (2008). Narcissism in football players: Stereotype or reality? Journal of Sport Psychology. 49; Pp: 18-35.
Gilson, D. N., and Gieaft, D. L. (1992). Different provocations trigger aggression in narcissists and psychopaths. Social Psychological and Personality Science. 1; Pp: 12–18.
Hatami, H., Khodaverdi, A. A., Hatami, Z., Karimi, M. (2013). Comparison of narcissistic levels among female national, non-national and non-athlete students. Growth and Motor learning. 4; Pp: 107 - 124.
Hill, P. L., Lapsley, D.K. (2013). Adaptive and maladaptive narcissism in adolescent development. Implications of narcissism and Machiavellianism for development of prosocial and antisocial behavior in youth. Washington DC: APA Press.
Kaplan, S.N. and Sadouk, M.K. (1998). Sport and play in American life: A Textbook in sociology of Sport. New York: Saunders Publishing Company.
Kurrola, T. S., Aggen, S. H., Kendler, K. S., Torgersen, S., Reichborn-Kjennerud, T., & Neale, M. C. (2009). Measurement non-invariance of DSM-IV narcissistic personality disorder criteria across age and sex in a population-based sample of Norwegian twins. International Journal of Methods in Psychiatric Research, 19; Pp: 156–166.
Miller, J. D., Maples, J., Campbell, W. K. (2015). Comparing construct validity of scales derived from the Narcissistic Personality Inventory. Journal of Research in Personality. 12; Pp: 79 – 89.
Miller, J. D., Campbell, W. (2012). Examining the relations among narcissism, impulsivity, and selfdefeating behaviors. Journal of Personality, 77; Pp: 761–794.
Mirsefian, H. R., Arizi, H. R., Heidari, M. (2009). Comparing self-esteem of football players in different levels in Isfahan. Journal of Psychiatric Institute of Tehran. 26; Pp: 45 - 66.
Morgan, P.W. and Johnson J.K. (2013). WR, Personality characteristics of successful and unsuccessful. International Journal Sport Psychology. 12; Pp: 38-49.
Mujeck, Y.T. and Deivies, H.P. (2012). Personality differences between athletes and nonathletes. Mat. 31, 10. Journal of Sport Behavior. 22; Pp: 145-157.
Muris, H. A. (2006). Explorations in personality: A clinical and experimental study of fifty men of college age. New York: Oxford University Press.
Nelson, M.B. (2014). The stronger women get, here more men love football: Sex and the American Culture of Sports. New York: Harcourt Brace & Co.
Ourlic, P. K., Luevano, V. X., & Adams, H. M. (2003). How the Dark Triad traits predict relationship choices. Personality and Individual Differences. 53(3); Pp: 180–184.
Ranjbari, Sh. (2014). Relationship between leadership styles of wrestler coaches with level of narcissism and motivation for development of free and Greco Roman wrestling. Master's Thesis. Science and Research branch.
Raskin, R.N., & Tery, C.S. (1988). The narcissistic personality inventory: Alternative form reliability and further evidence of construct validity. Journal of Personality Assessment, 45, 159-16.
Saint Phard, D., Van Dorsten, B., Marx, R., York, K.A. (2013). Self-perception in elite collegiate female gymnastics, cross country runners kinetics runners and track and field athletes. Mayo Clin Pro. 74; Pp: 770-74.
Wallace, H.M., Baumeister, R.F. (2006). The performance of narcissists rises and falls with perceived opportunity for glory. Journal of Personality Social Psychology. 82; Pp: 819-34.
Wann, D.L. (2004). Sport Psychology. Upper Saddle River, New Jersey: prentice Hall.
Young, S.M., Pinsky, D. (2008). Narcissism and celebrity. Journal Research Personality. 40: 463-71.

Full-Text:



 

 

 

 

Narcissistic narrative in elite and non-elite athletes

 

 Shiva Lotfollahi1 | Mir Hamid Salehian2*

 

1 Department of Physical Education, Ta.C., Islamic Azad University, Tabriz, Iran. E-mail: [e-mail]     

2 Department of Physical Education, Ta.C., Islamic Azad University, Tabriz, Iran. E-mail: [e-mail]   

 

 

Article Info	ABSTRACT
Article type: Research Article     Article history: Received 13 October 2024 Revised 29 December 2024 Accepted 29 December 2024 Published 19 March   2025   Keywords: Athletes, Narcissistic profile, Elite, Non-Elite,	Objective: The purpose of this study was to investigate the narcissistic profile of elite and non-elite athletes. This research is applied and descriptive survey method. Methods: The statistical population included all calculated on basis of Cochran formula for unlimited society as 384 people, and finally 360 completed questionnaires. Data was collected by Russkin & Terry's (1988) narcissistic questionnaire. Kolmogorov-Smirnov test was used to investigate natural distribution of data. After identifying abnormal data of research, non-parametric U-Mann-Whitney statistical method was used to examine the difference between the variables and to prioritize the variables by Friedman test. Results: The results showed that there is a difference between narcissistic narrative (self-esteem, exploitation, pride, self-researcher) and elite and non-elite athletes. Also, there is no difference between narcissistic narrative (power and discretion, priority, self-esteem) of elite and non-elite athletes. Conclusions: Using the results of this research, necessary and appropriate solutions can be provided to officials, coaches, athletes, and parents to use appropriate narcissism to increase them.
Cite this article: Lotfollahi, Shiva. Salehian, Mir Hamid. (2024). Narcissistic narrative in elite and non-elite athletes. Jahesh, 2 (4), 39-54.                                     © The Author(s).              Publisher: Gorgan Branch, Islamic Azad University.

 

 

 

بررسی نیمرخ خودشیفتگی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه

شیوا لطف اللهی 1*  | میرحمید صالحیان2

گروه تربیت بدنی،واحد تبریز ،دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. رایانامه: [e-mail]  

استادیار گروه تربیت بدنی،واحد تبریز ،دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. رایانامه: [e-mail]   

 

 

اطلاعات مقاله	چکیده
نوع مقاله: مقاله پژوهشی   تاریخ دریافت: 22/7/1403 تاریخ بازنگری: 9/10/1403 تاریخ پذیرش: 9/10/1403 تاریخ انتشار: 29/12/1403     کلیدواژه‌ها:  نیمرخ خودشیفتگی، ورزشکاران،  نخبه،  غیرنخبه	هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نیمرخ خودشیفتگی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش پیمایشی- توصیفی مي‌باشد. روش پژوهش: جامعه آماری آن كليه ورزشکاران نخبه و غیر نخبه زن و مرد استان آذربایجان شرقی به تعداد 500 نفر بود. حجم نمونه براساس فرمول کوکران برای جامعه 384 نفر محاسبه گردید و در نهایت 360 نفر پرسشنامه‌ها را تکمیل کردند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه خودشیفتگی راسکین و تری  (1988) استفاده شد. جهت بررسی طبيعي بودن توزيع داده ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف استفاده و پس از محرز شدن غيرطبيعي بودن داده‌هاي پژوهش، از روش آماري ناپارامتريك یومن‌ویتنی براي بررسی اختلاف میانگین متغیرها و برای اولویت‌بندی متغیرها از آزمون فریدمن استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین نیمرخ خودشیفتگی (خود پسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود) ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت وجود دارد، اما بین نیمرخ خودشیفتگی (قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی) ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت وجود ندارد. نتیجه‌گیری: با استفاده از نتایج این تحقیق می‌توان راهکارهای لازم و مناسبی را در اختیار مسئولان و مربیان و ورزشکاران و والدین قرار خواهد گرفت تا از خودشیفتگی مناسب جهت افزایش آنان استفاده نمایند.
استناد: لطف اللهی، شیوا. (1403). بررسی نیمرخ خودشیفتگی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه. جهش، 2 (4)، 54-39.   ناشر: واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی. © نویسندگان.

 

 

مقدمه

یکی از مقوله‌هایی که مرتبط با دانش روز بوده و در یاری رساندن به ورزشکاران جهت موفقیت در میادین ورزشی موثر است. مباحث روحی و روانی ورزشکاران می‌باشد. از جمله مباحث روحی و روانی که اخیرا مورد توجه محققان و مدیران ورزشی قرار گرفته است اثرات خودشیفتگی ورزشکاران در حوزه‌‌‌های ورزش حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای از جمله توسعه ورزشی این ورزشکاران است. خودشیفتگی مترادف با بیش از حد معمول خود را دوست داشتن و یا خودبینی و خود تحسینی و خودمحوری می باشد (اورلیک و همکاران، 2003). این مقوله در ورزش اثرات متعدد و متغیری را باعث می‌گردد. با عنایت به نظر Leon (2006) بیشترین عامل در موفقیت یا عدم موفقیت ورزشکاران نخبه و غیرنخبه به عوامل روانی آنها مربوط می‌شود (Corvela و همکاران، 2009). خودشیفتگی از ویژگی‌های روانی است که به نظر می‌رسد نقش موثری بر عملکرد ورزشکاران در رقابت‌های ورزشی داشته باشد (رنجبری، 2014).

به همین سبب جهت آشنایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه با وظایف خود نسبت به اینکه چه مقدار از خودشیفتگی برخوردار باشند تا بهره‌وری و کارآیی و عملکرد بهتری داشته باشند و در اجرای مهارت و ورزش و مسابقه موفق عمل کنند. نگاهي فراگير به این رويكرد نمايانگر آن است كه لازمه موفقيت يك ورزشکار نحوه فائق آمدن بر میزان خودشیفتگی‌اش است كه نتيجه اين عمليات دستيابي به عملکرد و نتیجه بهتر است كه به منبعي ارزشمند و فاخر جهت اشاعه ورزش در میان ورزشکاران تبديل مي‌شود و در واقع اين دانش و توانمندي کنترل خودشیفتگی است كه ورزشکارا را قادر به كشف، خلق، برانگيختن، جلب رضايت خود و مربی و باشگاه و تیم و برآوردن تقاضاها و خواسته‌هاي طرفداران ورزشی را مي‌سازد (Nelson ، 2014). که اگر در این زمینه ورزشکاران از استراتژی مناسبی استفاده نکنند متحمل زیان‌های بسیاری خواهند شد که این می‌تواند عواقب بدی را در پی داشته باشد که می‌تواند در درازمدت منجر به ترک ورزش توسط ورزشکار و آسیب‌های روحی و روانی در ورزشکاران می‌شود.

مفهوم خود كه با تولد آدمي شروع به شكل‌گيري مي‌كند، هسته و درون ماية شخصيت را شكل مي‌دهد. انواع مختلف مفهوم خود به شكل‌گيري انواع متفاوت شخصيت منجر مي‌شود كه بيانگر الگوي معيني از رفتار و شيوه تفكر است كه چگونگي سازگاري و تعامل فرد را با محيط نشان مي‌دهد. يكي از ويژگي‌هاي شخصيتي، خودشيفتگي است كه در پاره‌اي اوقات حالت افراطي پيدا مي‌كند و زمينه ساز بروز انزواي فرد در محيط مي‌شود. افراد با شخصيت خودشيفته، با احساس خود بزرگ‌بيني قوي، اشغال ذهني موفقيت و قدرت و استعداد نامحدود مشخص مي‌شوند. آنها مشتاق توجه ديگران بوده ولي از ابراز محبت متقابل ناتوان هستند (Raskin و همکاران، 1988). در بسياري از افراد كه مبتلا به اختلال شخصيت خودشيفته نيستند، اين حالت در حد متعارف ديده مي‌شود. از آنجا كه اين حالت در سازماندهي و جهت بخشي به بسياري از ويژگي‌هاي شخصيتي و روانشناختي مانند احساس ارزشمندي، عزت نفس، اعتماد به نفس، عملكرد مناسب و نظاير آن در جهت مثبت نقش دارد، ارزيابي آن حائز اهميت است (میرصفیان، 2009).

فرويد اصطلاح خودشيفتگي را براي توصيف بسياري از ابعاد تجارب انسان به كار برد، زماني آن را نوعي انحراف تلقي كرد و زماني نيز اين اصطلاح را براي توصيف مرحله اي از رشد نظير مرحله خودشيفتگي اوليه بكار برد (Hill, Lapsley، 2011). روان‌شناسان اجتماعي و شخصيت، سطوح غيرباليني خودشيفتگي را مانند ساير صفات شخصيتي به صورت يك پيوستار از بهنجار تا نابهنجار در نظر مي‌گيرند (Miller , Campbell ، 2012). خودشيفتگي سبكي از شخصيت است كه با ويژگي‌هايي همچون خودبزرگ بيني (در خيال يا در رفتار)، تخيلات افراطي در مورد قدرت، زيبايي و موفقيت، حساسيت زياد نسبت به انتقاد و احساس بي نظير بودن نياز به تحسين و تمجيد، فقدان همدلي، رشك شديد و داشتن نگرش متكبرانه مشخص مي‌‌شود (Salehian & Dana، 2013). خودشيفتگي با پيامدهاي مثبت و منفي همراه است و برخي از پيامدهاي مثبت آن مرتبط با بهزيستي روان‌شناختي، شامل عزت ‌نفس بالا، كاهش افسردگي، برون‌گرايي، خوشايندي اوليه و عملكرد بهتر در جمع مي‌باشد (Wallace, Baumeister ، 2006). از سوي ديگر عطش توجه، اطمينان افراطي به خود و فقدان همدلي برخي از پيامدهاي منفی خودشيفتگي است (Yang, Pinsky ، 2008). خودشیفتگی یک ویژگی جهت‌مند است که شامل یک حس استحقاق و احساس یک وضعیت ممتاز نسبت به دیگران است، این باور که فرد یک شخصیت منحصربه فرد دارد و مهمتر از دیگران است. این افراد به منظور سیراب کردن وجودشان بیش از حد نیاز به تأئید و تحسین دیگران دارند اما در نهایت آسیب پذیرند و از جانب دیگران طرد می شوند (Miller و همکاران، 2015). با این تفاسیر در سال های اخیر از مقیاس خودشیفتگی Raskin , Terry (1988) با متغیرهای (قدرت و اختیار، خود پسندگی، تقدم، خودنمایی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود) به کرات در پژوهش ها استفاده شده است. Kapllan , Sadoc (1998) در گزارش هاي تحقيقي خود دريافتند كه افراد خودشيفته، اشخاص منحصر به فردي هستند كه ديگران بايد به گونه اي خاص با آنها رفتار كنند و تحمل انتقاد و بي‌اعتنايي را ندارند و فقط خود را مهم مي‌دانند و در روابط بين‌فردي رفتاري استثمارگرانه دارند (Miller ، 2006).  Salehian & Namvar (2021) نشان داد که در گروه ورزشکاران نخبه بین خودشیفتگی با سازگاری اجتماعی روانی همبستگی منفی دیده می­شود (Salehian & Namvar ، 2021)، همچنین Salehian & Samadi (2021) بیان داشت که افزایش ابعاد خودشیفتگی شامل اقتدار، خودنمایی، برتری بودن، محق بودن، بهره کشی، خودپسندگی و غرور سبب کاهش این راهبرد می‌گردند(Salehian & Samadi ، 2021).

افراد خودشيفته مستعد تجربة عواطف شديد و نوسانات خلقي هستند (پیمان، 1380). آنها اغلب داراي خلقي سرايت كننده، جذاب و رئيس‌مآب دارند و اغلب از دوستان خود مي‌خواهند آنها را درك كرده و به آنها اعتماد كنند (Dineen ، 2015). Boshman , Babomister (1998) نشان داد كه تهديد خود ادراك شده در ارتباط بين خودشيفتگي و پرخاشگري در ورزشكاران جوان نسبت به فرد تهديد كننده به عنوان يك متغير واسطه عمل مي كنند (Elman, Makelvie ، 2008).

براي درك روانشناسي نخبه‌های ورزشي، پژوهشگران تفاوت هاي بين افراد نخبه و غيرنخبه را در رشته‌هاي مختلف ورزشي از نظر ابعاد شخصيتي بررسي مي‌كنند. اين پژوهش‌ها حاكي از آن است كه نخبه‌های ورزشي از نظر هيجاني، ثبات بيشتري دارند و برون‌گراترند. همچنين در خود ابرازي و اعتماد به نفس از ورزشكاراني كه در سطوح قهرماني نيستند، برتر مي‌باشند (میرصفیان، 2009).  Saient و همكاران (2013) نشان دادند كه ورزشكاران نخبه در برخي رشته‌هاي ورزشي مانند دو و ميداني و ژيمناستيك، خودشيفتگي بيشتري نسبت به ساير رشته‌ها دارند. Nelson  (2014) در پژوهش خود مشاهده كرد كه تماشاگران فوتبال، اين رشته را برتر از ساير رشته‌ها مي دانند و فوتباليست‌ها خودشيفتگي بيشتري را نشان مي‌دهند و خود را برتر از افراد ديگر جامعه مي‌پندارند. در همين زمينه، Nelson (2014) نشان داد كه اين ديدگاه به دليل توجه بسيار زياد به ورزشكاران نخبه و ملي پوش (مانند فوتبال) در جامعه مشاهده می‌شود. ورزشكاران ملي‌پوش درآمدهاي زيادي دارند و رسانه‌هاي گروهي به آنها و حتي خاطرات شخصي آنها توجه زيادي معطوف مي‌دارند كه اين امر زمينه‌ساز تجلي خودشيفتگي در آنها مي‌گردد.

با مشخص شدن خودشیفتگی ورزشکاران، می‌توان گامی در جهت شناسایی فاکتورهای ایجاد کننده خودشیفتگی ورزشکاران و عوامل اثرگذار بر آن و در نتیجه طراحی برنامه‌هایی برای بهبود خودشیفتگی ورزشکاران در جامعه برداشت و میزان بهره وری را با توجه به این ارتباط تخمین زد.  از نظر بسیاری از پژوهشگران، خودشیفتگی ورزشکاران بر بیشتر جنبه های بنیادی عملکرد ورزشکاران تأثیر دارد. اگر خودشیفتگی ورزشکاران را بعنوان عاملی ضروری در عملکرد ورزشکاران بدانیم، در این صورت باید به نحو احسن مدیریت شود و مدیریت آن نیاز به درک و شناختی روشن از آن دارد. بنابراین تحقیق حاضر می‌تواند پشتوانه‌ای ارزنده برای درک خودشیفتگی ورزشکاران و متعاقب آن مدیریت صحیح جهت بهبود خودشیفتگی ورزشکاران باشد.

از آنجائی که این ورزشکاران هستند که مسئولیت تمام وقایع و حوادث داخل و خارج سالن تمرینی را مدیریت می‌کنند، لذا، بررسی میزان خودشیفتگی ورزشکاران آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، آنچه برای سازمان‌های خدماتی مهم است، تلاش در جهت حل مسئله و مشکل خودشیفتگی ورزشکاران از طریق توجه به آشکار و نهان او در حال و آینده است. امروزه با ظهور روزافزون باشگاه‌های خصوصی و سایر نهادها در کنار سایر ورزشکاران، اهمیت بکارگیری طرح‌های نو در افزایش بهینه خودشیفتگی ورزشکاران نمایان می‌شود و این تحقیق سعی در بررسی نیمرخ خودشیفتگی در ورزشکاران نخبه و غیرنخبه می‌باشد که با استفاده از نتایج این تحقیق می‌توان راهکارهای لازم و مناسبی را در اختیار مسئولان و مربیان و ورزشکاران و والدین قرار خواهد گرفت تا از خودشیفتگی مناسب جهت افزایش آنان استفاده نمایند.

روش‎شناسی پژوهش 

روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی که به روش میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش كليه ورزشکاران نخبه زن و مرد استان آذربایجان‌شرقی در دو رده سنی جوانان و بزرگسالان از رشته‌های انفرادی (کشتی، تکواندو، دوومیدانی، کاراته) که در سال 1397 در مسابقات قهرمانی استان شرکت کرده بودند و ورزشکاران غیرنخبه استان آذربایجانشرقی که در طول سه سال آخر نتوانسته بودند مقام‌هایی استانی را در رشته های مورد نظر بدست بیاورند می‌باشند به تعداد 500 نفر (250 نفر نخبه و 250 نفر غیرنخبه) بودند. حجم نمونه براساس فرمول کوکران به تعداد 384 نفر محاسبه گردید و برای پیشگیری از اُفت تعداد، حجم نهایی نمونه به تعداد 440 نفر در نظر گرفته شد. برای نمونه‌گیری از روش تصادفی طبقه ای ساده استفاده شد. محقق با هماهنگی مسوولان فدراسیون‌های مورد نظر و همچنین مسوولان مسابقات استانی با تماس تلفنی و ایمیلی، پرسشنامه ها را برای غیرنخبه‌ها ارسال کرده و با تماس حضوری در مسابقات پرسشنامه ها را بین ورزشکاران توزیع و پس از تکمیل جمع آوری نمود. از پرسشنامه خودشیفتگی راسکین و تری (۱۹۸۸) برای جمع آوری داده‌ها استفاده شد. پرسشنامه خودشیفتگی راسکین و تری (۱۹۸۸) دارای 40 سوال بود كه برای ورزشکاران نخبه و غیرنخبه در زیر مقیاس‌های (قدرت و اختیار، خود پسندگی، تقدم، خودنمایی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود) پرداخته است. مقیاس پاسخ‌دهی این پرسش‌نامه بر اساس مقیاس 5 ارزشی لیکرت است. روايي صوری پرسشنامه از طریق صاحبنظران و پایایی نیز در یک مطالعه آزمایشی از طریق آلفای کرونباخ پرسشنامه خودشیفتگی راسکین و تری (۱۹۸۸) (81/0=  α) بدست آمد. از روش آماری آزمون کلموگروف- اسمیرنوف برای طبیعی بودن داده‌های پژوهش استفاده شد. پس از محرز شدن غيرطبيعي بودن داده ها، از روش آماري ناپارامتريك آزمون یومن ویتنی با استفاده از نرم افزار SPSS  ویرایش 16 براي بررسی نیمرخ خودشیفتگی در ورزشکاران نخبه و غیرنخبه استفاده شد .

 

یافته­های پژوهش

به منظور آزمون طبيعي بودن داده ها از آزمون كولموگروف-اسميرنوف استفاده شدكه نتايج آن در زير ارائه شده است.

جدول 1. نتایج آزمون كلموگراف – اسميرنوف براي بررسي نرمال بودن توزيع نمرات ورزشکاران غیرنخبه

		خودشیفتگی	قدرت و اختیار	خود پسندگی	تقدم	خودنمایی	بهره کشی	غرور	محقق دانستن
تعداد		240 2/3 34732/0 083/2 000/0	240 50/3 66518/0 182/1 122/0	240 1/3 68485/1 450/1 030/0	240 2/3 78291/0 607/1 011/0	240 3/3 55841/0 317/1 062/0	240 2/3 98039/0 707/1 006/0	240 7/2 14661/1 135/2 000/0	240 2/3 69331/0 645/1 009/0
پارامترهاي نرمال	ميانگين
	انحراف استاندارد
كلموگراف- اسميرنوف سطح معناداری

 

يافته هاي جدول 1 نشان داد كه با توجه به سطح معنا‌داري 05/0، به جز مولفه قدرت و اختیار و خودنمایی در بقیه مولفه‌ها توزيع داده‌ها طبيعي نمي‌باشد. بنابراين، اين موضوع به اين مفهوم است كه براي مقايسه بين ميانگين متغيرها در گروه ورزشکاران غیرنخبه بايد از روش هاي آماری ناپارامتريک استفاده كرد.

جدول 2. نتایج آزمون كلموگراف – اسميرنوف براي بررسي نرمال بودن توزيع نمرات ورزشکاران نخبه

 

		خوشیفتگی	قدرت و اختیار	خود پسندگی	تقدم	خودنمایی	بهره کشی	غرور	محقق دانستن
تعداد		120 4/3 32806/0 038/1 231/0	120 6/3 49888/0 624/1 010/0	120 3/3 65463/0 503/1 022/0	120 3/3 56127/0 562/1 015/0	120 3/3 63805/0 775/1 004/0	120 7/3 74560/0 719/1 005/0	120 9/2 06695/1 966/2 001/0	120 3/3 80322/0 551/1 016/0
پارامترهاي نرمال	ميانگين
	انحراف استاندارد
كلموگراف- اسميرنوف سطح معناداری

 

يافته هاي جدول 2 نشان داد كه با توجه به سطح معنا‌داري 05/0 ، فرضيه صفر تاييد نمي شود. بنابراين، به جز مولفه خودشیفتگی در بقیه مولفه ها توزيع داده ها طبيعي نمي باشد. بنابراين، اين موضوع به اين مفهوم است كه براي مقايسه بين ميانگين متغيرها در گروه ورزشکاران نخبه بايد از روش هاي آماری ناپارامتريک استفاده كرد.

جدول 3 . مقایسه میانگین دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه در خصوص خودشیفتگی

رتبه ها
	گروه	تعداد	میانگین رتبه ای	مجموع رتبه ها
خودشیفتگی	غیرنخبه	240	60/161	00/38784
	نخبه	120	30/218	00/26196
	کل	360
خودشیفتگی (قدرت و اختیار)	غیرنخبه	240	17/175	00/42040
	نخبه	120	17/191	00/22940
	کل	360
خودشیفتگی (خودپسندگی)	غیرنخبه	240	63/168	00/40472
	نخبه	120	23/204	00/24508
	کل	360
خودشیفتگی (تقدم)	غیرنخبه	240	97/177	00/42712
	نخبه	120	57/185	00/22268
	کل	360
خودشیفتگی (خودنمایی)	غیرنخبه	240	20/176	00/42288
	نخبه	120	10/189	00/22692
	کل	360
خودشیفتگی (بهره کشی)	غیرنخبه	240	60/165	00/39744
	نخبه	120	30/210	00/25236
	کل	360
خودشیفتگی (غرور)	غیرنخبه	240	37/171	00/41128
	نخبه	120	77/198	00/23852
	کل	360
خودشیفتگی (محقق دانستن خود)	غیرنخبه	240	13/172	00/41312
	نخبه	120	23/197	00/23666
	کل	360

 

جدول 4 . مقایسه میانگین دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه در خصوص خودشیفتگی

 

	خوشیفتگی	قدرت و اختیار	خود پسندگی	تقدم	خودنمایی	بهره کشی	غرور	محقق دانستن
یومن ويتني ویلکاکسون Z سطح معنا‌داری	000/9864 000/38784 876/4 000/0	000/13120 000/42040 379/1- 168/0	000/11552 000/40472 070/3- 002/0	000/13792 000/42712 656/0- 512/0	000/13368 000/42288 114/1- 265/0	000/10824 000/39744 853/3- 000/0	000/12208 000/41128 366/2- 018/0	000/12392 000/41312 165/2- 030/0

 

يافته ها در جدول 3 و 4 نشان داد كه با توجه به ميزان سطح معنا‌داري كه اگر از 05/0 بیشتر باشد، مي‌توان گفت که اختلاف بين ميانگين‌ها معنا‌دار نمی‌باشد. پس می‌توان نتیجه گرفت که نیمرخ خودشیفتگی (خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود) ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت ندارد و بین نیمرخ خودشیفتگی (قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی) ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت ندارد.

 

بحث و نتیجه‌گیری

هدف پژوهش حاضر بررسی نیمرخ خودشیفتگی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه بود. نتایج نشان داد که نیمرخ خودشیفتگی ورزشکاران نخبه بیشتر از غیرنخبه ها است. اين نتیجه با يافته‌هاي حاتمی و همکاران (1392)، کوکس و یو (2016)، سینت و همکاران (2013)، نلسون (2014)، موجک و دیویس (2012)، بیگلر و ویتینگ (2009)، نامور (2021) و صمدی (2021) همسوست. زیرا، ورزشکاران با مولفه‌هایی چون قدرت و اختیار، خودپسندگی، تقدم، خودنمایی، بهره‌کشی، غرور، محقق دانستن خود، در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیتگی ورزشکاران حیاتی می‌باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشكاران نخبه در مقايسه با ورزشكاران عادي و غير ورزشكاران برون‌گراتر و داراي روان آزردگي‌گرايي كمتري هستند (بيگلر و ويتینگ، 2009). قهرمانان ورزش‌هاي گروهي به طور معمول برونگرايی و وابستگي بيشتري دارند، اما ورزشكاران قهرمان در رشته هاي انفرادي رويكرد احساسي تخيلي دارند (كوكس و یو ، 2016). ورزشكاران نخبه در برخي رشته هاي ورزشي مانند دو و ميداني و ژيمناستيك، خودشيفتگي بيشتري نسبت به ساير رشته‌ها دارند (سينت و همكاران، 2013). حاتمی و همکاران (1392) نشان دادند که بين دانشجويان ورزشكار ملي پوش با دانشجويان ورزشكار غيرملي پوش و دانشجويان غيرورزشكار در مقياس خودشيفتگي، روان آزردگي‌گرايي و روان گسيختگي‌گرايي تفاوت معنا‌داري وجود ندارد. ولي در بعد برون‌گرايي دانشجويان ورزشكار ملي پوش نسبت به دانشجويان ورزشكار غيرملي پوش و دانشجويان غيرورزشكار نمره‌هاي بيشتري به دست آورده اند. نلسون (2014) در پژوهش با عنوان خودشیفتگی در فوتبال مشاهده كرد كه تماشاگران فوتبال، اين رشته را برتر از ساير رشته ها مي‌دانند و فوتباليست‌ها خودشيفتگي بيشتري را نشان مي‌دهند و خود را برتر از افراد ديگر جامعه مي‌پندارند. و همچنین، نشان داد كه اين ديدگاه به دليل توجه بسيار زياد به ورزشكاران نخبه و ملي‌پوش (مانند فوتبال) در جامعه است. ورزشكاران ملي‌پوش درآمدهاي زيادي دارند و رسانه‌هاي گروهي به آنها و حتي خاطرات شخصي آنها توجه زيادي معطوف مي‌دارند كه اين امر زمينه ساز تجلي خودشيفتگي در آنها مي‌گردد. موجك و ديويس (2012) نشان دادند که  تفاوت معنا‌داري را بين ورزشكاران حرفه‌اي با ورزشكاران آماتور و غيرورزشكاران در ويژگي‌هاي برونگرايي، روان آزردگي‌گرايي و روان گسستگي‌گرايي مشاهده نكردند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته بواسطه اینکه از موقعیت‌های مبهم حداکثر استفاده را می‌برند تا برتر بودن خود را بر دیگران اثبات کنند. پرواضح است که استفاده از تمامی موقعیت‌های موجود به هر دلیل هم که باشد می‌تواند از عوامل موثر بر رشد و توسعه ورزش در ورزشکاران شود و آنها را به لحاظ رشدی در بهترین موقعیت قرار دهد هرچند این امر می‌تواند آسیب‌هایی هم به دنبال داشته باشد، لیکن همین عامل رشدی در ورزشکاران نخبه می‌تواند عامل سودمندی تلقی شود و به همین سبب یکی از پایه‌های رشد و توسعه در ورزش ورزشکاران به ویژه ورزشکاران نخبه همین عامل رشد باشد که خودشیفتگی می‌تواند تاثیر بسزایی بر آن داشته باشد.

نتایج نشان داد که بین نیمرخ خودشیفتگی قدرت و اقتدار ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت وجود ندارد. اين نتیجه با يافته‌هاي دینن (2015) و موجک و دیویس (2012) همسوست. ولی با یافته‌های امس و همکاران (2006) ناهمسوست، که دلیل این ناهمخوانی شاید به خاطر تفاوت در جامعه آماری و نمونه آماری و فرهنگ جامعه آماری یا شرایط و موقعیت فرهنگی جامعه آماری پژوهش مورد نظر باشد. و اینکه پژوهش مقایسه‌ای درباره این موضوع یافت نشد که بتوان بیشتر درباره آنها بحث شود. زیرا، ورزشکاران با مولفه‌هایی چون استعدادی ذاتی برای اثر گذاشتن بر مردم، فرد موفقی بودن، جلوه دادن رهبر خوب، ابراز نظر در برابر اطرافیان، داشتن اقتدار بر دیگران، رهبر خوب برای اطرافیان بودن در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیتگی ورزشکاران حیاتی می‌باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشکاران خودشیفته در مولفه اقتدار، اثرگذار بر مردم، احساس موفقیت در امورات، احساس موفقیت در رهبری، جسارت و پرمدعا بودن، اختیار داشتن، احساس تشخیص اختیار توسط دیگران، رهبریت، احساس رهبر زاده شدن می‌باشند (امس و همکاران، 2006). دینن (2015) در پژوهشی با عنوان ویژگی‌های شخصیتی افراد خودشیفته را بررسی کردند و نشان دادند که افراد خودشيفته اغلب داراي خلقي سرايت كننده، جذاب و رئيس مآب دارند و اغلب از دوستان خود مي‌خواهند آنها را درك كرده و به آنها اعتماد كنند. موجك و ديويس (2012)  در گزارش تحقيقي با عنوان مقایسه خودشیفتگی در ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور نشان دادند که تفاوت معنا‌داري را بين ورزشكاران حرفه اي با ورزشكاران آماتور و غير ورزشكاران در ويژگي‌هاي خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود مشاهده، قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی كردند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته که هر یک از این مولفه‌ها را برای انجام موفقیت آمیز امورات خود بکار می‌گیرد و هر یک از این فاکتورها در ایجاد انگیزه برای رشد و توسعه ورزش در ورزشکاران بویژه غیرنخبه دارد. زیرا ورزشکاران نخبه شاید به قدرت و اقتدار بنابر مسائل و فرهنگ حاکم بر جامعه نمی‌خواهند از خود بروز دهند و یا شاید دنبال مصادیق جدیدی از قدرت و اختیار از طریق کانال‌های اجتماعی و فضای مجازی و ... باشند.

نتایج نشان داد که نیمرخ خودشیفتگی خودپسندگی ورزشکاران نخبه بیشتر از غیرنخبه ها است. اين نتیجه با يافته هاي امس و همکاران (2006) و نلسون (2014) و موجك و ديويس (2012) و بيگلر و ويتینگ (2009)، نامور (2021) و صمدی (2021) همسوست و اینکه پژوهش مقایسه‌ای درباره این موضوع یافت نشد که بتوان بیشتر درباره آنها بحث شود. زیرا، ورزشکاران با مولفه‌هایی چون پذیرفتن مسئولیت برای تصمیم گیری، همیشه می دانم چه کار می کنم، گاهی با تکیه به دیگران کارها را انجام می دهم، می توانم به هر روشی که بخواهم زندگی کنم، قصد دارم شخص بزرگی باشم، از سایر اطرافیانم با استعدادتر هستم، در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیتگی ورزشکاران حیاتی می‌باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشکاران خودشیفته در مولفه خودپسندگی، پذیرش مسئولیت تصمیم‌گیری در زمان احساس شایستگی، اطلاع از عملکرد در برخی اوقات، عدم وابستگی به دیگران در انجام کارها، اعتقاد به آزاد تمام در سبک زندگی، امیدواری به موفقیت، اعتقاد به توانمندی در مقابل سایرین می‌باشد (امس و همکاران، 2006). تماشاگران فوتبال، رشته فوتبال را برتر از ساير رشته‌ها مي‌دانند و فوتباليست‌ها خودشيفتگي بيشتري را نشان مي‌دهند و خود را برتر از افراد ديگر جامعه مي‌پندارند. و همچنین، نشان داد كه اين ديدگاه به دليل توجه بسيار زياد به ورزشكاران نخبه و ملي‌پوش (مانند فوتبال) در جامعه است. ورزشكاران ملي‌پوش درآمدهاي زيادي دارند و رسانه‌هاي گروهي به آنها و حتي خاطرات شخصي آنها توجه زيادي معطوف مي‌دارند كه اين امر زمينه ساز تجلي خودشيفتگي در آنها مي‌گردد (نلسون، 2014). موجك و ديويس (2012)  در گزارش تحقيقي با عنوان مقایسه خودشیفتگی در ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور نشان دادند که  تفاوت معنا‌داري را بين ورزشكاران حرفه‌اي با ورزشكاران آماتور و غيرورزشكاران در ويژگي‌هاي خودپسندگی، بهره‌کشی، غرور، محقق دانستن خود مشاهده، قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی كردند. بيگلر و ويتینگ (2009) در تحقيق با عنوان مقایسه ویژگی‌های خودشیفتگی در ورزشکاران نخبه و عادی دريافتند كه ورزشكاران نخبه در مقايسه با ورزشكاران عادي و غير ورزشكاران خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود كمتري هستند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته که چنین فاکتورهایی به طور منطقی می‌تواند شایستگی ورزشکاران نخبه را نسبت غیر نخبه متعالی کند و چنین تفکری می‌تواند در امر ورزش ورزشکاران نخبه نقطه عطفی برای تداوم ورزش این ورزشکاران باشد.

نتایج نشان داد که بین نیمرخ خودشیفتگی تقدم ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت وجود ندارد. اين نتیجه با يافته‌هاي امس و همکاران (2006) و دینن (2015) و موجك و ديويس (2012)، نامور (2021) و صمدی (2021)  همسوست و اینکه پژوهش مقایسه‌ای درباره این موضوع یافت نشد که بتوان بیشتر درباره آنها بحث شود. زیرا، ورزشکاران با مولفه هایی چون هنگامی که مردم از من تعریف می کنند گاهی خجالت زده می‎‌شوم، فکر می‌کنم شخص خاصی هستم، دوست دارم مورد تمجید قرار گیرم، به هیچ دلیل دوست ندارم مردم در زندگی من کنجکاوی کنند، من یک فرد خارق العاده‌ای هستم، در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیفتگی ورزشکاران حیاتی می باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشکاران خودشیفته در مولفه تقدم، اعتقاد به فردی خوب بودن به هنگام تعریف شدن، علاقمندی به تعریف شدن، تمایل به ثبت زندگی نامه، اعتقاد به خارق العاده و استثنایی بودن می‌باشند (امس و همکاران، 2006). دینن (2015) نشان دادند که افراد خودشيفته اغلب داراي خلقي سرايت كننده، جذاب و رئيس مآب دارند و اغلب از دوستان خود مي‌خواهند آنها را درك كرده و به آنها اعتماد كنند. موجك و ديويس (2012)  در گزارش تحقيقي با عنوان مقایسه خودشیفتگی در ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور نشان دادند که  تفاوت معنا‌داري را بين ورزشكاران حرفه‌اي با ورزشكاران آماتور و غير ورزشكاران در ويژگي‌هاي خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود مشاهده، قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی كردند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته که هر یک از این مولفه‌ها را برای انجام موفقیت آمیز امورات خود بکار می‌گیرد و هر یک از این فاکتورها در ایجاد انگیزه برای رشد و توسعه ورزش در ورزشکاران بویژه غیرنخبه دارد. زیرا ورزشکاران نخبه شاید برای تقدم و برتری توجهات ویژه‌ای به دوستان رسانه‌ای و مطبوعات و یا شعائر دینی داشته باشند.

نتایج نشان داد که بین نیمرخ خودشیفتگی خودنمایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه تفاوت وجود ندارد. اين نتیجه با يافته‌هاي امس و همکاران (2006) و نلسون (2014) و موجك و ديويس (2012)، نامور (2021) و صمدی (2021) همسوست و اینکه پژوهش مقایسه‌ای درباره این موضوع یافت نشد که بتوان بیشتر درباره آنها بحث شود. زیرا، ورزشکاران با مولفه‌هایی چون اساسا شخص متواضعی هستم، تقریبا جرات انجام هر کاری را دارم، دوست دارم در مرکز توجهات باشم، معمولا اگر امکان داشته باشد خودنمایی می‌کنم، دوست دارم شروع کننده مدهای روز باشم، واقعا دوست دارم در کانون توجه دیگران باشم، وقتی در ملاعام هستم برایم مهم نیست که با دیگران ترکیب شوم، در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیفتگی ورزشکاران حیاتی می‌باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشکاران خودشیفته در مولفه خودنمایی، فروتن، شجاعت در اعمال، ترجیح در جمع بودن و در کانون توجه بودن، بالیدن بر خود، آغازگر الگوهای جدید، علاقمندی به مشهور شدن، افسردگی و یا بی اعتنایی به هنگام بی توجهی مردم می‌باشند (امس و همکاران، 2006). تماشاگران فوتبال، رشته فوتبال را برتر از ساير رشته‌ها مي‌دانند و فوتباليست ها خودشيفتگي بيشتري را نشان مي‌دهند و خود را برتر از افراد ديگر جامعه مي‌پندارند و همچنین، نشان داد كه اين ديدگاه به دليل توجه بسيار زياد به ورزشكاران نخبه و ملي پوش (مانند فوتبال) در جامعه است. ورزشكاران ملي‌پوش درآمدهاي زيادي دارند و رسانه هاي گروهي به آنها و حتي خاطرات شخصي آنها توجه زيادي معطوف مي‌دارند كه اين امر زمينه ساز تجلي خودشيفتگي در آنها مي‌شود (نلسون، 2014). موجك و ديويس (2012)  در گزارش تحقيقي با عنوان مقایسه خودشیفتگی در ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور نشان دادند که  تفاوت معنا‌داري را بين ورزشكاران حرفه اي با ورزشكاران آماتور و غير ورزشكاران در ويژگي‌هاي خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود مشاهده، قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی كردند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته که هر یک از این مولفه‌ها را برای انجام موفقیت آمیز امورات خود بکار می‌گیرد و هر یک از این فاکتورها در ایجاد انگیزه برای رشد و توسعه ورزش در ورزشکاران بویژه غیرنخبه دارد. زیرا ورزشکاران نخبه شاید برای خودنمایی فضای بهتر مثل سلبریتی ها و یا عرف اجتماعی داشته باشند.

نتایج نشان داد که نیمرخ خودشیفتگی بهره‌کشی ورزشکاران نخبه  بیشتر از غیرنخبه‌ها است. اين نتیجه با يافته‌هاي امس و همکاران (2006) و کاپلان و سادوک (1998) و موجك و ديويس (2012) و بيگلر و ويتینگ (2009)، نامور (2021) و صمدی (2021) همسوست و اینکه پژوهش مقایسه‌ای درباره این موضوع یافت نشد که بتوان بیشتر درباره آنها بحث شود. زیرا، ورزشکاران با مولفه‌هایی چون سعی می کنم عواقب رفتار خودم را بپذیرم، استفاده کردن از مردم برایم آسان است، به راحتی می‌توانم دست مردم را بخوانم، همه افراد دوست دارند حرف‌های مرا بشنوند، مردم گاهی اوقات آنچه به آنها می‌گویم باور می‌کنند، در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیتگی ورزشکاران حیاتی می‌باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشکاران خودشیفته در مولفه بهره‌کشی، توانمندی در بیان نظرات و پذیرش نتایج رفتار، احساس آسان بودن هدایت و کنترل افراد، احسساس خواندن ذهن و درک افراد، احساس علاقمندی، توانایی داستان سرایی و معتقد به متقاعد ساختن دیگران می‌باشد (امس و همکاران، 2006). افراد خودشيفته، اشخاص منحصر به فردي هستند كه ديگران بايد به گونه اي خاص با آنها رفتار كنند و تحمل انتقاد و بي اعتنايي را ندارند و فقط خود را مهم مي دانند و در روابط بين فردي رفتاري استثمارگرانه دارند (كاپلان و سادوک، 1998). موجك و ديويس (2012)  در گزارش تحقيقي با عنوان مقایسه خودشیفتگی در ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور نشان دادند که  تفاوت معنا‌داري را بين ورزشكاران حرفه اي با ورزشكاران آماتور و غير ورزشكاران در ويژگي‌هاي خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود مشاهده، قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی كردند. بيگلر و ويتینگ (2009) در تحقيق با عنوان مقایسه ویژگی‌های خودشیفتگی در ورزشکاران نخبه و عادی دريافتند كه ورزشكاران نخبه در مقايسه با ورزشكاران عادي و غير ورزشكاران خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود كمتري هستند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته که چنین فاکتورهایی استفاده می‌کنند به طور منطقی می‌تواند شایستگی ورزشکاران نخبه را نسبت غیر نخبه متعالی کند و چنین تفکری می‌تواند در امر ورزش ورزشکاران نخبه نقطه عطفی برای تداوم ورزش این ورزشکاران باشد. ولو این که این کار می تواند تبعاتی هم برای ورزشکاران نخبه بعد از دوران قهرمانی و یا آسیب دیدگی به دنبال داشته باشد که خود این ورزشکاران مورد بهره کشی توسط مربیان و سایر ورزشکاران قرار بگیرد.

نتایج نشان داد که نیمرخ خودشیفتگی غرور ورزشکاران نخبه کمتر از غیرنخبه است. اين نتیجه با يافته هاي امس و همکاران (2006) و موجك و ديويس (2012) و بيگلر و ويتینگ (2009)، نامور (2021) و صمدی (2021) همسوست. زیرا، ورزشکاران با مولفه‌هایی چون نمایاندن بدنم را دوست دارم، دوست دارم به اندام من نگاه کنند، دوست دارم در آینه به خود نگاه کنم، در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیفتگی ورزشکاران حیاتی می‌باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشکاران خودشیفته در مولفه غرور و خودبینی، شامل علاقمندی نسبت به رخ کشیدن خود به دیگران، تمایل و توجه بیشتر به نگاه کردن به بدن خود، علاقمندی به نگاه کردن خود در آینه می باشد (امس و همکاران، 2006). موجك و ديويس (2012)  در گزارش تحقيقي با عنوان مقایسه خودشیفتگی در ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور نشان دادند که  تفاوت معنا‌داري بين ورزشكاران حرفه‌اي با ورزشكاران آماتور و غير‌ورزشكاران در ويژگي هاي خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود مشاهده كردند. بيگلر و ويتینگ (2009) در تحقيق با عنوان مقایسه ویژگی‌های خودشیفتگی در ورزشکاران نخبه و عادی دريافتند كه ورزشكاران نخبه در مقايسه با ورزشكاران عادي و غيرورزشكاران خودپسندگی، بهره‌کشی، غرور، محقق دانستن خود كمتري هستند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته که چنین فاکتورهایی استفاده می‌کنند به طور منطقی می‌تواند شایستگی ورزشکاران نخبه را نسبت غیرنخبه متعالی کند و چنین تفکری می‌تواند در امر ورزش ورزشکاران نخبه نقطه عطفی برای تداوم ورزش این ورزشکاران باشد. ولو این که این کار می‌تواند تبعاتی هم برای ورزشکاران نخبه بعد از دوران قهرمانی و یا آسیب‌دیدگی به دنبال داشته باشد که خود این ورزشکاران مورد بهره کشی توسط مربیان و سایر ورزشکاران قرار بگیرد.

نتایج نشان داد که نیمرخ خودشیفتگی محقق دانستن خود ورزشکاران نخبه نسبت به غیرنخبه بیشتر است. اين نتیجه با يافته هاي امس و همکاران (2006) و موجك و ديويس (2012) و بيگلر و ويتینگ (2009)، نامور (2021) و صمدی (2021) همسوست و اینکه پژوهش مقایسه‌ای درباره این موضوع یافت نشد که بتوان بیشتر درباره آنها بحث شود. زیرا، ورزشکاران با مولفه‌هایی چون اگر بر جهان حکمرانی کنم، بهتر از وضع فعلی خواهد شد، معمولا دارای احترامی هستم که شایسته آنم، به حق خود راضی هستم، انتظار زیادی از دیگران دارم، خشنود نخواهم شد مگر اینکه از همه شایسته تر باشم، انگیزه زیادی برای کسب قدرت دارم، در حیطه کاریشان سر و کار دارند، چون این ارتباطات برای خودشیفتگی ورزشکاران حیاتی می‌باشد و جایگاه آنها را به لحاظ خودشیفتگی از دیدگاه ورزشکاران نخبه و غیرنخبه مشخص می‌کند. نتایج پژوهش مختلف نشان می‌دهند كه ورزشکاران خودشیفته در مولفه محقق دانستن خود و استحقاق، تفکر به توانمندی در مدیریت های بزرگ، علاقمندی به احترام دیگران نسبت به وی، شاد بودن منطقی یا انتظار شادی، کمک به دیگران، رضایت و متمایل به قدرت دارند (امس و همکاران، 2006). موجك و ديويس (2012)  در گزارش تحقيقي با عنوان مقایسه خودشیفتگی در ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور نشان دادند که  تفاوت معنا‌داري را بين ورزشكاران حرفه‌اي با ورزشكاران آماتور و غير ورزشكاران در ويژگي‌هاي خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود مشاهده، قدرت و اختیار، تقدم، خودنمایی كردند. بيگلر و ويتینگ (2009) در تحقيق با عنوان مقایسه ویژگی‌های خودشیفتگی در ورزشکاران نخبه و عادی دريافتند كه ورزشكاران نخبه در مقايسه با ورزشكاران عادي و غير ورزشكاران خودپسندگی، بهره کشی، غرور، محقق دانستن خود كمتري هستند. در تبیین این یافته می‌توان اذعان نمود ورزشکاران خودشیفته که چنین فاکتورهایی استفاده می‌کنند به طور منطقی می‌تواند شایستگی ورزشکاران نخبه را نسبت غیرنخبه متعالی کند و چنین تفکری می‌تواند در امر ورزش ورزشکاران نخبه نقطه عطفی برای تداوم ورزش این ورزشکاران باشد. بنابراین استحقاق می‌تواند نتیجه منطقی عملکرد ورزشی ورزشکاران نخبه نسبت به غیرنخبه باشد.

تشکر و قدردانی

نویسندگان مقاله از همکاری تمامی افراد شرکت‌کننده در این پژوهش تشکر و قدردانی  می‌نمایند. همچنین از داوران محترم، جهت ارائه نظرهای ساختاری و علمی سپاسگزاری می‌گردد.

 

منابع

Bakkloer, F.C, Whiting H.T. (2009). Sport psychology concepts and application. Journal of personality and Social Psychology. 58: 785-801.

Bani Nosrat, A. (2006). Relationship between selective leadership styles and success rate of East Azarbaijan wrestler coaches. Master's Thesis. Urmia University. In Persian.

Campbell, W. K., Foster, J, D. (2011). The narcissistic self: Background, an extended agency model, and ongoing controversies. In: The self, Frontiers of social psychology. Sedikides C, Spencer SJ. Philadelphia: Psychology Press; 2011. Pp: 115-138.

Cox, R.C. and Yoo, H.S. (2016). Playing position and psychological skill in American football. Journal of Sport Behavior, 18, 183- 194.

Dineen, R. (2015). Personality characteristic differences of university student – athltetes and non – athletes (PhD dissertation). Eugene, OR: university of  oregon.Pp: 8-15

Elman, W.F. and Makelvie, S.J.M. (2008). Narcissism in football players: Stereotype or   reality? Journal of Sport Psychology. 49; Pp: 18-35.

Gilson, D. N., and Gieaft, D. L. (1992). Different provocations trigger aggression in narcissists and psychopaths. Social Psychological and Personality Science. 1; Pp: 12–18.

Hatami, H., Khodaverdi, A. A., Hatami, Z., Karimi, M. (2013). Comparison of narcissistic levels among female national, non-national and non-athlete students. Growth and Motor learning. 4; Pp: 107 - 124.

Hill, P. L., Lapsley, D.K. (2013). Adaptive and maladaptive narcissism in adolescent development. Implications of narcissism and Machiavellianism for development of prosocial and antisocial behavior in youth. Washington DC: APA Press.

Kaplan, S.N. and Sadouk, M.K. (1998). Sport and play in American life: A Textbook in sociology of Sport. New York: Saunders Publishing Company.

Kurrola, T. S., Aggen, S. H., Kendler, K. S., Torgersen, S., Reichborn-Kjennerud, T., &    Neale, M. C. (2009). Measurement non-invariance of DSM-IV narcissistic personality disorder criteria across age and sex in a population-based sample of   Norwegian twins. International Journal of Methods in Psychiatric Research,    19; Pp: 156–166.

Miller, J. D., Maples, J., Campbell, W. K. (2015). Comparing construct validity of scales derived from the Narcissistic Personality Inventory. Journal of Research in Personality. 12; Pp: 79 – 89.

Miller, J. D., Campbell, W. (2012). Examining the relations among narcissism, impulsivity, and selfdefeating behaviors. Journal of Personality, 77; Pp: 761–794.

Mirsefian, H. R., Arizi, H. R., Heidari, M. (2009). Comparing self-esteem of football players in different levels in Isfahan. Journal of Psychiatric Institute of Tehran. 26; Pp: 45 - 66.

Morgan, P.W. and Johnson J.K. (2013). WR, Personality characteristics of successful and unsuccessful. International Journal Sport Psychology. 12; Pp: 38-49.

Mujeck, Y.T. and Deivies, H.P. (2012). Personality differences between athletes and nonathletes. Mat. 31, 10. Journal of Sport Behavior. 22; Pp: 145-157.

Muris, H. A. (2006). Explorations in personality: A clinical and experimental study of fifty men of college age. New York: Oxford University Press.

Nelson, M.B. (2014). The stronger women get, here more men love football: Sex and the American Culture of Sports. New York: Harcourt Brace & Co.

Ourlic, P. K., Luevano, V. X., & Adams, H. M. (2003). How the Dark Triad traits predict relationship choices. Personality and Individual Differences. 53(3); Pp: 180–184.

Ranjbari, Sh. (2014). Relationship between leadership styles of wrestler coaches with level of narcissism and motivation for development of free and Greco Roman wrestling. Master's Thesis. Science and Research branch.

Raskin, R.N., & Tery, C.S. (1988). The narcissistic personality inventory: Alternative form reliability and further evidence of construct validity. Journal of Personality Assessment, 45, 159-16.

Saint Phard, D., Van Dorsten, B., Marx, R., York, K.A. (2013). Self-perception in elite collegiate female gymnastics, cross country runners kinetics runners and track and field athletes. Mayo Clin Pro. 74; Pp: 770-74.

Wallace, H.M., Baumeister, R.F. (2006). The performance of narcissists rises and falls with perceived opportunity for glory. Journal of Personality Social Psychology. 82; Pp: 819-34.

Wann, D.L. (2004). Sport Psychology. Upper Saddle River, New Jersey: prentice Hall.

Young, S.M., Pinsky, D. (2008). Narcissism and celebrity. Journal Research Personality. 40: 463-71.