Investigating Minimalism and Its Elements in Attār Nīšābūrī’s Tazkirat al-Awliyā

Subject Areas : Persian language and literature texts

Hossein Arian ¹ (Assistant Professor of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Zanjan Branch)
Fariba Hemati ² (PhD Candidate of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Arak Branch)
Zakiye Rashidabadi ³ (PhD in Persian Language and Literature, Farhanguian University of Mashhad)

Received: 2017-09-22 Accepted : 2017-09-22 Published : 2017-08-23

Keywords: عطار نیشابوری, Minimalism, مینی&lrm, مالیسم, تذکره&lrm, الاولیاء, مؤلّفه&lrm, های مینی&lrm, مالیسم, Tazkirat al-Awliyā, elements of minimalism, Attār Nī&scaron, ābūrī,

Abstract :

In literature, minimalism is a new genre characterized specially by an economy in using words. It distinctly emphasizes brevity and omission of unnecessary elements in text. This emphasis has resulted in lucidity of expression and unambiguity in stories. Although an emergent phenomenon in the European literature, examples of minimalist stories are found plentifully in the Iranian classics. Tazkirat al-Awliyā of Attār, the famous poet of the seventh century (AH) is one of them. The researchers here have tried to study and analyze the motifs and elements of minimalism in the classic book of Attar. The study has therefore been based on the library methods. The study concluded that short parables in Tazkirat al-Awliyā can be classified as minimalist stories due to their being very short, clarity of language, brevity and straightforward plots, small number of characters and dialogues, and limited settings. Attār himself is also introduced as an innovator in the field and a very successful model for other authors.

References:

1. ابراهیمی، نادر، صوفیانه‎ها و عارفانه‎ها، تهران: حوزۀ هنری سازمان تبلیغات اسلامی، 1377.


2. بارت، جان، چند کلمه دربارۀ مینی‎مالیسم، ترجمۀ مریم نبوی‎نژاد، فصلنامۀ زنده رود، شمارۀ 14، 15، 16، صص ،1375.


3. بهار، محمّدتـقی، سبک‌ شناسی(دوره 3 جلدی)، تهران: انتشارات امیرکبیر،1373.


4. پارسا، سید احمد، مینی‎‌‎مالیسم و ادب پارسی، مجلۀ دانشکدۀ ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه باهنر کرمان، شمارۀ 20، صص27-48، 1385.


5. پاینده، حسین، داستانک و توانایی آن در نقد فرهنگ/دموکراسی و نقد ادبی، تهران: نیلوفر، 1385.


6. تافلر، آلوین، موج سوم، ترجمۀ شهیندخت خوارزمی‎، تهران: مترجم، 1371.    


7. جزینی، محمدجواد، ریخت‎شناسی داستان‏های مینی‎‌‎مالیستی، ماهنامه کارنامه، دورۀ 1، شماره 6، 1378.


8. چاپمن، وندی ماری، «شیوه‌های‌ مینی‎مالیستی در آثار‌ ریموند‌ کارور و سوزان وگا»، ترجمۀ پویا قربانی، جشن کتاب، شماره 3، 1382.


9. چیتیک، ویلیام، درآمدی به تصوّف، ترجمۀ محمّدرضا رجبی، چاپ دوّم، تهران: انتشارات دانـشگاه ادیـان و مذاهب، 1388.


10. رضی، احمد و سهیلا روستا، کمینه‎گرایی در داستان‎نویسی معاصر، مجلّۀ  متن‎شناسی ادب فارسی، دورة 45، شماره 3، صص 77-90، 1388.


11. روزبه، محمدرضا، ادبیّات معاصر ایران (نثر)، تهران: روزگار، 1388 .


12. رید، یان، داستان کوتاه، ترجمۀ فرزانه طاهری، تهران: نشر مرکز، 1389.


13. زرّین‎کوب، عبدالحسین، با کاروان حلّه، تهران: انتشارات علمی، 1388.


14. 14.  شکری، فدوی، واقع‎گرایی در ادبیّات داستانی معاصر ایران، تهران: انتشارات نگاه،  1376ش.


15. عبداللّهیان، حمید، داستان بیت؛ یک قالب داستانی تازه، مجلّه پژوهش‎های ادبی، بهار، شمارۀ 15،صص 111- 124، 1386.


16. عطار نیشابوری، شیخ فریدالدّین محمد بن ابراهیم، تذکرة‎الاولیاء‎ (دو جلدی)، تصحیح رینولد الن نیکلسون، لیدنِ هلند: مطبعه بریل، 1907م.


17. گوهرین، کاوه، داستان دوستان، تهران: انتشارات طرح نو، 1389.


18. مستور، مصطفی، مبانی داستان کوتاه، تهران: مرکز، 1379.


19. موحد، ضیاء، سعدی، تهران: انتشارات طرح نو، 1373.


20. میرصادقی، جمال و ذوالقدر، میمنت (ذوالقدر)، واژه‎نامۀ هنر داستان‎نویسی، تهران: کتاب مهناز، 1377.


21. میرصادقی، جمال، عناصر داستان، تهران: نشر سخن، 1390.