براساس مطالعات قبلی جو دوسر گیاه دارویی با خاصیت انتی اکسیدانی و ضد التهابی می باشد. اما مطالعه ای از این گیاه در ترمیم اسیب تجربی عصب سیاتیک انجام نشده است. این مطالعه با هدف بررسی میزان بیان GFAP و S100 به دنبال درمان با عصاره ی جو دوسر بر روی اسیب تجربی عصب سیاتیک در موش صحرایی طراحی و اجرا گردید.این تحقیق روی 50 سر موش صحرایی نر بالغ که به پنج گروه تقسیم شدند که در هر گروه 10 سر موش صحرایی قرار داشت. گروه 1: شم ، گروه 2: کنترل( آسیب عصبی بدون درمان)، گروه 5 -3 به ترتیب گروهایی با اسیب تجربی عصب سیاتیک که تحت درمان با عصاره ی جو دوسر به صورت خوراکی (با دوز 100 ‚ 200‚ 400میلی گرم /کیلوگرم) قرار گرفتند. سپس در دو بازه زمانی 2 و 4 هفته رت ها برای ارزیابی ایمنو هیستوشیمی و بررسی ترمیم عصب مرگ با ترحم (اتونازی) اسان کشی شدند. نتایج ایمنو هیستوشیمی و بیان S100 و GFAP پس از 2 هفته‚ در گروه 4 و 5 با دوز درمانی(200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم) با گروه کنترل اختلاف معنی داری را نشان داد(p<0/05). همچنین در مدت 4 هفته میزان بیان GFAP و S100 در گروه 5 (با دوز 400میلی گرم بر کیلوگرم) تحت درمان با عصاره جو دو سر قرار داشت اختلاف معنی داری را با گروه کنترل نشان داد(p<0/05). نتایج نشان داد عصاره ی جو دوسر تاثیر مثبتی با (p<0/05) بر روی ترمیم آسیب تجربی عصب سیاتیک دارد. Manuscript profile

تا به امروز اثرات ضد التهابی و ضد میکروبی عصاره میخک به اثبات رسیده است که آن را در بین درمان های قابل استفاده در ترمیم زخم قرار می دهد. مقایسه اثرات ترمیمی آن در مقابل دیگر مواد کمک کننده به ترمیم، باعث مشخص شدن جایگاه عصاره میخک دربین ترمیم کننده های زخم می شود. در این مطالعه بررسی هیستوپاتولوژی نانو الیاف عصاره میخک (اوژنول) در مقایسه با نانو الیاف پلی کاپرولاکتون در زخم‌های تمام ضخامت تجربی ایجاد شده در پوست موش صحرایی انجام شد. در 45 موش صحرایی نربالغ نژاد ویستار یک زخم سطح پشتی ایجاد گردید. سپس به طور تصادفی به سه گروه 15 تایی ( گروه شاهد، نانو الیاف اوژنول و پلی کاپرولاکتون ) دسته بندی شدند ، سپس هر کدام خود به سه زیر گروه 5 تایی (گروه‌های نمونه برداری در روزهای هفت، 14و21) تقسیم شده و شاخص های رگزایی، کلاژن، ضخامت اپیتلیوم، اسکار، لوکوسیت ها، ادم و خونریزی حاد به علاوه تست کشش، ارزیابی شد. در گروه درمان با اوژنول تمامی شاخص های ذکر شده از روز هفت تا 21 به طور معنی دار (05/0P<) بالاتر از دو گروه دیگر بود . براساس نتایج به دست آمده به نظر میرسد که نانو الیاف گل میخک در تسریع روند ترمیم در زخم های پوستی عملکرد بهتری نسبت به پلی کاپرولاکتون و گروه کنترل داشت. Manuscript profile

هدف از این مطالعه بررسی میزان توانایی اسید فولیک در درمان زخم معده حاصل از گاستروتومی در موش صحرایی می باشد. در این مطالعه از 75 موش رت بالغ ازنژاد ویستار با میانگین وزنی20±280 استفاده شد. موشها به صورت تصادفی در 5 گروه 15 تایی تقسیم شدند. تمامی موش ها تحت عمل جراحی گاستروتومی قرار گرفتند. به موشهای گروه اول امپرازول به میزان 20 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم، موش های گروه دوم، سوم و چهارم به ترتیب اسید فولیک به میزان2، 5 و 10 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه به مدت 21 روز و نهایتا به موشهای گروه پنجم آب خورانده شد. از هر گروه 5 سر موش به صورت تصادفی در روز 7 بعد از جراحی، روز 14 بعد از جراحی، روز 21 بعد از جراحی نمونه برداری انجام شد و جهت بررسی هیستوپاتولوژی به ازمایشگاه ارسال شد. نتایج حاصل از مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که موشهای گروه درمان با اسید فولیک و امپرازول به طور معنی داری (05/0> p) نتایج پاتولوژیکی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که اسیدفولیک اثرات مناسب و قابل قبولی بر روند التیام بخشی و ترمیم گاستروتومی در موش صحرایی داشته باشد. Manuscript profile

درمان سرطان پستان به دلیل اثرات سیستمیک شیمی درمانی دارای مشکلات زیادی است. استفاده از برخی مولکول ها با اثرات سلول کشی مثل آفلاتوکسین B1، می تواند اثرات مهلک روی سلول های سرطان پستان داشته باشد. در این مطالعه، اثر مهاری استفاده موضعی آفلاتوکسین B1 برروی سرطان پستان را بررسی کردیم. سلول های سرطانی رده 4T1 به صورت زیر جلدی در موش های ماده تلقیح شدند. سپس دوز های 50 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر از آفلاتوکسین B1 در مقایسه با دوکسوروبیسین در اطراف تومورها تزریق گردید. ارزیابی نسبت اندازه تومور به وزن حیوان در گروه های مختلف همراه با انجام هیستوپاتولوژی به روش ایمنوفلورسانس روی شاخص Ki-67 و VEGF صورت گرفت. آفلاتوکسین B1 به طور معنی داری باعث کوچک شدن حجم، نکروز و سرکوب رگزایی در تومور می شود. با این وجود، متاستاز کبدی در همه گروه ها اتفاق افتاد. آفلاتوکسین B1 در تزریق موضعی 50 و 500 میکروگرم بر میلی لیتر در اطراف تومور دارای اثرات ضد سرطانی پستان است. ولی نمی تواند مانع وقوع متاستاز شود.همچنین هپاتوتوکسیسیتی ناشی از سم آفلاتوکسین نیز مشاهده گردید.اثرات و بررسی اثرات در یک مطالعه تجربی صورت می گیرد. Manuscript profile

هدف از این تحقیق مقایسه اثر پلاسما جت و پلاسمای تخلیه سد دی الکتریک بر روی ترمیم بافت تاندون می باشد. پارگی تاندون آشیل شایع است و در دهه اخیر بسیار افزایش پیدا کرده است از آنجا که ترمیم این نوع آسیب ها کند صورت می گیرد استفاده از روش های نوین مثل پلاسمای سرد امری ضروری می باشد. پلاسماها را می‌توان برحسب پیکربندی و گاز کاری طبقه‌بندی کرد. با توجه به این طبقه بندی پلاسما جت و پلاسمای تخلیه سد دی الکتریک دوگونه مهم پلاسما هستند که نقش مهمی در درمان ایفا کرده اند. در دو نوع پلاسما فاکتورهای ولتاژ و نوع الکترود در میزان ترمیم موثرند. به منظور دستیابی به بهترین شرایط ترمیم ، هر دونوع پلاسما در ولتاژها 5، 10و 15 کیلو ولت قرار گرفت و سپس الکترودها ی مس، استیل و روی را در هر دونوع پلاسما تعبیه شد. فاکتورهایی مانند طول ، طیف گسیلی ، دما و چگالی ، جریان محاسبه شد و دوزهای استاندارد بر روی بافت تابانده شد. نتایج نشان دادند روند ترمیم در هر دو پلاسما به یک صورت می باشد ولی میزان بهبودی متفاوت است. پلاسمای تخلیه سد دی الکتریک کاراتر از پلاسما جت می باشد. بیشترین میزان ترمیم در پلاسمای تخلیه سد دی الکتریک با ولتاژ اعمالی 15 کیلو ولت و با الکترود مس مشاهده شد که طیف نشری پلاسما نشان می دهد پیک های جدید اکسیژن و نیتروژن در این پلاسما وجود دارد که در دیگر ولتاژها و الکترودها این پیک ها یافت نشد. Manuscript profile

هدف از مطالعه حاضر استفاده از یک جلبک دریایی به نام (Scenedesmus acuminates) برای کاهش عفونت و ایجاد بهبود زخم می باشد 60 موش صحرایی در چهار گروه درمانی و سه روز نمونه برداری سوم، هفتم و چهاردهم پس از ایجاد زخم تقسیم شدند. بر روی گروه اول یعنی شاهد هیچ درمانی صورت نگرفت. گروه دوم با اکسید روی 25% به عنوان داروی انتخابی مورد درمان قرار گرفت. گروه های سوم و چهارم پماد 3% و 7% جلبک دریایی Scenedesmus acuminates تحت درمان قرار گرفتند. پس از ایجاد زخم، زخم‌های پشت موش‌ها را با 50 میکرولیتر از 108×2 CFU/mL استافیلوکوک حاوی سوسپانسیون آلوده گردید. ارزیابی هیستوپاتولوژی برای سنجش التیام و ایمونوهیستوشیمی (CD68) جهت مقایسه تعداد ماکروفاژها روی نمونه‌های بافتی انجام شد. در روز سوم پس از ایجاد زخم، ماکروفاژها (CD68) در گروه جلبک 7% بیشتر از بقیه گروه ها حضور داشتند. در روز هفتم، فیبروپلازی و سنتز کلاژن در گروه جلبک 7% بهتر از دو گروه دیگر بود. در روز چهاردهم، تجمع رگ‌های خونی جدید در جلبک 7% بیشتر از بقیه بود. بهترین نتیجه در مورد میزان بیان مولکول CD68 (ماکروفاژ) در روزهای هفتم و چهاردهم در گروه جلبک 7% دیده شد. با توجه به اینکه تعداد حضور ماکروفاژها سنجش خوبی برای ترمیم بهتر است، بیشتر بودن ماکروفاژها در گروه های جلبکی در روز های سوم، هفتم و چهاردهم از بقیه بهتر بودند. استفاده از پماد جلبک می تواند بار باکتریایی زخم را کاهش دهد و بهتر از تجویز اکسید روی است. Manuscript profile

نوع ترمیم زخم پس از کشیدن دندان یک فرآیند پیچیده است که به اصلاح زخم ها کمک می کند. داروهای پوشاننده زخم برای التیام بهتر مفید هستند. بهتر است که این عوامل کمترین تحریک التهاب زا و بیشترین خاصیت ضد میکروبی را داشته باشند. بررسی تاثیر نانوکامپوزیت‌های زئولیت پلی‌کاپرولاکتون-هیدروکسی آپاتیت بر فرآیندهای بهبودی مخاط پوشاننده آلوئول پس از استخراج است. پانزده گربه سالم با درگیری دندان پرمولر پایین تعیین شدند و عمل کشیدن دندان انجام شد. نمونه برداری بیوپسی از مخاط محل کشیدن دندان در روز دهم پس از جراحی انجام شد. دندان پره مولار همه 15 گربه کشیده شد و سه گروه به عنوان کنترل، PRP و نانو پلیکاپرولاکتون-هیدروکسی آپاتیت زئولیت گروه بندی شدند. تجزیه و تحلیل هیستوپاتولوژیک نشان داد که برخلاف گروه کنترل و PRP، گروه نانو با حضور کمتر سلول های التهابی، بافت پوششی نامنظم کامل، بافت جوانه گوشتی بیشتر و فیبروز بیشتر روند بسیار بهتری را نسبت به گروه کنترل و گروه PRP داشت. نانوکامپوزیت پلی کاپرولاکتون-هیدروکسی آپاتیت زئولیت روند بهبودی زخم پس از کشیدن دندان را تسریع می کند. Manuscript profile

این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی داربست نانوکامپوزیتی دی اکسید تیتانیوم برای بازسازی نقص های استخوان ران در خرگوش انجام شد. تاثیر داربست نانوکامپوزیتی دی اکسید تیتانیوم بر فرآیند بهبودی استخوان شکسته شده در نقیصه استخوانی بررسی گردید. 18 خرگوش سفید نر بالغ نیوزیلندی با وزن 3 کیلوگرم مورد مطالعه قرار گرفتند. یک نقص سیلندری با قطر 6×5 میلی متر در استخوان ران خرگوش ها ایجاد شد. حیوانات به سه گروه آزمایشی3 تایی تقسیم شدند. گروه‌های آزمایشی پس از ایجاد نقص، شامل شاهد منفی، شاهد مثبت (هیدروکسی آپاتیت) و تیمار (دی اکسید تیتانیوم) بودند. در روزهای 15 و 45 پس از جراحی حیوانات معدوم و از محل نقص استخوانی نمونه برداشته و در فرمالین 10% بافری قرار گرفت. مقاطع 5 میکرومتری پس از رنگ آمیزی عمومی و تریکروم مورد ارزیابی قرار گرفتند. بهبود التهاب در روز 15 و تشکیل استخوان جدید در روز 45 در گروه نانوکامپوزیت از نظر واحد ترمیمی استخوان سازی و کاهش میزان التهاب بهترین بود. داربست نانوکامپوزیتی دی اکسید تیتانیوم عملکرد التام بخش معنی داری در بازسازی نقیصه استخوانی داشت. Manuscript profile

بیماری سرطان از مهمترین علل مرگ در جوامع امروزی به شمار می‌رود. عوارض غیر قابل تحمل و مقاومت نسبت به داروهای شیمی درمانی دانشمندان را نسبت به ابداع ترکیبات دارویی جدید با عوارض کمتر ترغیب نموده است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثرات سینرژیک کوئرستین کپسوله شده در نانوذرات کیتوزان بر سمیت سلولی، آپوپتوز و رشد سلولی رده سلولی K562 بوده است. فلاونوئید کوئرستین در نانوذرات کیتوزان کپسوله شدند و ویژگی های فیزیکی آنها با استفاده از روشهای استاندارد، بررسی FTIR و تصویر میکروسکوپ SEM تعیین گردید. سلول‌های K562 در محیط کشت سلولی کشت شدند، سمیت سلولی داروها با روش MTT و اثرات نانوداروها بر آپوپتوزیس در آنها مورد بررسی قرار گرفت. میزان IC50 در طی 24 و 48 ساعت در معرض قرار گیری سلولها با داروی نانوکوئرستین 16.71 و 10.36 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید. نانوداروی کوئرستین دارای پتانسیل زتای مثبت بود. داده ها نشان داد که فرم نانوداروی کوئرستین کپسوله شده با کیتوزان در مقایسه با فرم خالص کوئرستین به صورت معنی دار از نظر آماری دارای تاثیر گذاری بیشتری بر روی سلولهای سرطانی بود (p<0.05). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فرم انکپسوله نانوداروی کوئرستین با کیتوزان دارای سمیت سلولی بیشتری نسبت به فرم خالص داروها بوده است. از سوی دیگر نتایج نشان داد که کوئرستین به صورت کمپلکس نانودارو دارای اثر قابل توجه در القای آپوپتوز در سلولهای لوسمی میلوئیدی مزمن انسانی بوده است. از این رو این نانودارو میتواند در زمینه درمان لوسمی میلوئیدی مزمن مقاوم به درمان مورد تحقیقات بیشتری قرار گیرد. Manuscript profile