نگرانی فزاینده در مورد آلودگی محیط زیست باعث افزایش تقاضا برای مواد زیست‌تخریب‌ پذیر در سراسر جهان گشته است. برای جلوگیری از آسیب‌های محیط زیست، کاهش هزینه‌ها و جایگزین نمودن پلیمرهای مصنوعی، از پلیمرهای طبیعی در ساخت کامپوزیت استفاده می شود. در این پژوهش خواص زیست تخریب پذیری و حرارتی کامپوزیت چوب پلاستیک مورد بررسی قرار گرفت. برای ساخت نمونه ها از آرد چوب‌ راش‌ با نسبت‌ وزنی‌ 40 درصد و اندازه ذرات با مش 80 به عنوان‌ تقویت کننده‌ ماده‌ زمینه‌ استفاده‌ شد. پلیمر مورد مطالعه‌ برای زیست تخریب پذیر نمودن کامپوزیت، پلی هیدروکسی‌ بوتیرات بود. از نشاسته‌ با درصد وزنی‌ 8 و 12 درصد به‌عنوان‌ کوپلیمر، از نانورس به منظور بهبود خواص مکانیکی و مالییک اندرید به عنوان جفت کننده استفاده‌ شد. نمونه‌ ها با استفاده‌ از اکسترودر دو مارپیچه‌ مخلوط‌ و با دستگاه‌ تزریق‌ ساخته‌ شدند، سپس تحت‌ آزمون های وزن سنجی حرارتی و آزمون گرماسنجی روبشی تفاضلی و زیست تخریب پذیری قرار گرفتند. در خواص حرارتی با حضور آرد چوب به عنوان پرکننده و دیگر افزودنی ها دمای تخریب حدود 250 درجه سانتی گراد حاصل شد که نسبت به بیوپلیمر PHB که در محدوده 95 درجه سانتی گراد می‌باشد، بهبود نشان داد. دمای انتقال‌ شیشه ای بالا رفت و این مقدار در پلیمر خالص 5 و در نتایج حاصله از کامپوزیت تا 68 درجه افزایش نشان داد، در حالی که دمای ذوب و بلورینگی در هر دو کاهش یافت. در آزمون زیست تخریب پذیری نمونه های حاوی PHB خواص‌ تخریب پذیری مناسبی‌ نشان‌ دادند. کاهش وزن در اثر تخریب آرد چوب، نشاسته و پلیمر طبیعی توسط موجودات ریز خاک اتفاق افتاد. نمونه های کامپوزیت تولید شده در این پژوهش کاملاً زیست تخریب پذیر می باشند. Manuscript profile

این پژوهش با هدف ارزیابی دینامیکی و استاتیکی خواص الاستیکی اتصالات ایجاد شده در چوب راش (Fagus orientalis) با استفاده از اتصالات متداول در صنایع چوب از جمله اتصال دم چلچله، فاق و زبانه به کمک چسب سیانواکریلات (CA) صورت پذیرفت. ابعاد نمونه های تحقیق بر طبق استاندارد بین المللی ISO شماره 3129، 24×50×360 میلی متر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصله حاکی از آن بود که اثر نوع اتصال، اندازه اتصال و همچنین اثر متقابل اندازه و نوع اتصال در آزمون دینامیکی و استاتیکی در سطح پنج درصد معنی دار بودند. مدول الاستیسیته اتصال دم چلچله به دلیل شکل اتصال دهنده و همگن بودن بافت اتصال دهنده و همچنین عدم وجود خط چسب گسترده در این اتصال، به مدول الاستیسیته نمونه های اتصال نیافته (شاهد) نزدیک تر می باشد. با توجه به نتایج آزمون t-student و آزمون همبستگی پیرسون، مدول الاستیسیته دینامیک و استاتیک برآورد شده در این پژوهش دارای همبستگی مثبت معنی دار در سطح پنج درصد بودند. با توجه به همبستگی نتایج آزمون استاتیکی و دینامیکی، روش های بررسی غیرمخرب دینامیکی را می توان جایگزین مناسبی برای آزمون های مخرب استاتیکی جهت ارزیابی و درجه بندی چوب آلات دانست. Manuscript profile

در این تحقیق به بررسی تاثیر ایجاد ناهمگنی مصنوعی دانسیته در ناحیه ابتدایی و میانی تیرهای بلوط بلند مازو (Quercus castaneifolia) با بررسی تغییرات حاصل در مدول‌برشی دینامیک حاصل از روش ارتعاش خمشی آزاد در تیر دو سر آزاد پرداخته ‌شده است. بدین منظور تعداد 10 آزمونه از گونه بلوط با ابعاد 720× 40× 20 میلی ‎‌ متر (طولی، شعاعی و مماسی) جهت تعیین مدول‌برشی در تیرهای اولیه مورد آزمون ارتعاش خمشی آزاد در تیر دو سر آزاد قرار گرفتند. پس ‌از آن آزمونه‌ ها به دو گروه تقسیم ‌شده و از گروه اول بلوک‌ هایی به ابعاد 40×40×20 میلی متر از قسمت ابتدایی و از گروه دوم بلوک‌ هایی با ابعاد ذکرشده از قسمت میانی استخراج ‌شده و توسط چسب پلی وینیل استات به یکدیگر متصل شده و پس از برقراری اتصال آزمون ارتعاش خمشی آزاد مجددا بر روی آزمونه‌ ها صورت پذیرفت. پس ‌از آن بلوک‌ های بلوط از محل اتصال خارج ‌شده و در دو مرحله بلوک‌هایی از دو گونه صنوبر (Populus nigra) و انجیلی (Parrotia persica) در آنها جایگزاری شده و به‌منظور تاثیر ناهمگنی ایجاد شده توسط هر یک از بلوک ‌های جایگزین شده بر مقادیر مدول‌برشی، آزمون ارتعاش خمشی بر روی آنها صورت پذیرفت. نتایج حاکی از آن بود که ایجاد ناهمگنی مصنوعی دانسیته در ناحیه ابتدایی تیر توسط هر سه گونه بلوط، صنوبر و انجیلی تاثیر معنی‌ داری بر مقادیر مدول ‌‌برشی دینامیک ندارد، درحالی‌که ایجاد ناهمگنی در قسمت میانی تیر باعث افت معنی‌ دار مقادیر حاصل از این فاکتور شده است. تیرهای ناهمگن شده توسط گونه انجیلی بیشترین و تیرهای ناهمگن شده توسط گونه بلوط با کمترین درصد افت در مقادیر مدول ‌برشی دینامیک مواجه شدند. Manuscript profile

در این پژوهش، کاربرد فرایند کنترل آماری کیفیت در شرکت صنایع چوب کیش مورد بررسی قرار گرفت. فرایند کنترل کیفیت آماری، شامل انواع نمودارهای کنترل و طرح های نمونه گیری به منظور پذیرش می باشد. در این مطالعه، با استفاده از جداول استاندارد بازرسی، مشخصه های کمّی و کیفی مواد اولیه و محصولات در جریان ساخت، بررسی و همچنین نمودارهای کنترل X ̅ و R، P و U برای فرایندهای شیارزنی، سوراخ کاری، روکش کاری و نوارکاری طراحی شدند. در قسمت مواد اولیه و محصولات در جریان ساخت، بهرهای مربوط به ام دی اف 16 میلیمتر، روکش اچ پی ال، نوارلبه ای بی اس خریداری شده و فاصله سوراخ دوبل از لبه قطعه از نظر مشخصه کمّی با استفاده از جداول استاندارد نظامی 414 بررسی شدند. بهر تخته خرده چوب روکش دار خریداری شده و صحّت نوار لبه در قطعات کف کابینت از نظر مشخصه کیفی با استفاده از جداول استاندارد نظامی 105E مورد بازرسی قرار گرفت. همه موارد با سطح کیفیت قابل قبول شرکت مطابقت داشتند. قرار گرفتن نقاط بین حدود کنترل در نمودارهای کنترل بیانگر این است که هر یک از فرایندها در مقطع زمانی انجام مطالعه تحت کنترل بوده و می توان از آنها به منظور کنترل آینده فرایند استفاده کرد. با محاسبه شاخص قابلیّت فرایند مشخص شد که فرایندهای شیارزنی و سوراخ کاری قابلیّت بسیار بالایی داشته و در نتیجه درصد ضایعات در این دو فرایند بسیار پایین است. Manuscript profile

در این بررسی تاثیر اصلاح شیمیایی خمیر OCC و وزن مولکولی پلی پروپیلن بر خواص فیزیکی و مورفولوژی بایوکامپوزیت سلولزی مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور الیاف OCC با انیدریداستیک تیمار شده و سپس با پلی پروپیلن و عامل سازگارکننده (0 و 3 درصد) مخلوط شدند. نسبت الیاف و مواد پلیمری 30 به 70 در نظر گرفته شد که به روش پرس گرم در دمای 180 درجه سانتی گراد ساخته شد. جذب آب، واکشیدگی حجمی و زاویه تماس بر هر نمونه بر اساس استانداردهای ASTM اندازه گیری شد. طیف‌سنجی تبدیل فوریه (FTIR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) به ترتیب برای بررسی اصلاح شیمیایی الیاف و مورفولوژی بایوکامپوزیت‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل از اندازگیری‌ها نشان داد اثر تیمار شیمیایی و پلی پروپیلن بر زاویه تماس و جذب آب معنی دار بوده و اصلاح شیمیایی الیاف باعث کاهش جذب آب و واکشیدگی حجمی می شود. همچنین تجزیه و تحلیل FTIR نشان داد گروه‌های هیدروکسیل کاهش یافته و تصاویر SEM نشان از آن داشت که اتصال بین الیاف و پلی پروپیلن از طریق اصلاح شیمیایی الیاف OCC بهبود یافته است. Manuscript profile

بررسی حاضر جهت اعمال پیش تیمار گرمایی بر روی ذرات چوب ممرز برای ساخت تخته خرده چوب یک لایه با اهداف افزایش ثبات ابعادی، کاهش جذب رطوبت و بهبود خواص مکانیکی انجام شد. برای این منظور خرده های چوب ممرز توسط یک دستگاه بخار زن با دمای 160 درجه سانتی گراد در دو زمان 20 و40 دقیقه پیش تیمار گرمایی بخار شدند. سپس با استفاده از 6 درصد چسب فنل فرمالدهید، با دستگاه پرس یک دهانه آزمایشگاهی تخته ها ساخته شدند. بعد از ساخت تخته ها، ویژگی های فیزیکی و مکانیکی آنها شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت، مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته، مقاومت چسبندگی داخلی آنها مورد آزمون قرار گرفت. نتایج جذب آب و واکشیدگی ضخامت تخته های پیش تیمار گرمایی شده پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری نشان داد که پیش تیمار بر جذب آب 2 ساعته معنی دار نبود، ولی در زمان 24 ساعته به میزان 65/65 و 60/77 درصد نسبت به تخته های شاهد با مقدار 31/92 درصد کاهش یافت. همچنین پیش تیمار گرمایی بر مقاومت خمشی تخته ها تاثیر معنی داری داشت. مطابق با نتایج به دست آمده با افزایش زمان پیش تیمار گرمایی به 20 دقیقه به 40/2221 مگاپاسکال افزایش یافت. از سویی با افزایش زمان پیش تیمار گرمایی به40 دقیقه مقدار مدول الاستیسیته تا 2064 مگاپاسکال کاهش یافت، ولی این کاهش معنی دار نبود. پیش تیمار گرمایی باعث افزایش معنی دار مقاومت چسبندگی داخلی تخته ها به میزان 514/0 و 618/0 مگاپاسکال شد. Manuscript profile

پژوهش حاضر به منظور اعمال پیش تیمار گرمایی بر ذرات چوب ممرز برای ساخت تخته خرده چوب یک لایه با اهداف افزایش ثبات ابعادی، کاهش جذب رطوبت و بهبود خواص مکانیکی انجام شد. خرده های چوب ممرز توسط یک دستگاه بخار زن با دمای 160 درجه سانتی گراد در دو زمان 20 و 40 دقیقه پیش تیمار گرمایی بخار شدند. تخته ها سپس با استفاده از 6 درصد چسب فنل فرمالدئید با دستگاه پرس یک دهانه آزمایشگاهی ساخته شدند. ویژگی های فیزیکی و مکانیکی شامل جذب آب، واکشیدگی ضخامت، مقاومت خمشی، مدول الاستیسیته و مقاومت چسبندگی داخلی پس از ساخت تخته‎ها مورد آزمون قرار گرفت. نتایج جذب آب و واکشیدگی ضخامت تخته های پیش تیمار گرمایی شده پس از 2 و 24 ساعت غوطه وری نشان داد که پیش تیمار بر جذب آب به مدت 2 ساعت اثر معنی داری نداشت، در حالی که در زمان 24 ساعت به میزان 65/65 و 60/77 درصد نسبت به تخته های نمونه شاهد با مقدار 31/92 درصد کاهش نشان داد. همچنین پیش تیمار گرمایی بر مقاومت خمشی تخته ها تاثیر معنی داری داشت. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که مقدار مدول الاستیسیته با افزایش زمان پیش تیمار گرمایی به 20 دقیقه به 40/2221 مگاپاسکال افزایش یافت. افزایش زمان پیش تیمار گرمایی به مدت 40 دقیقه مقدار مدول الاستیسیته را به میزان 2064 مگاپاسکال کاهش داد، ولی این کاهش معنی دار نبود. همچنین پیش تیمار گرمایی باعث افزایش معنی دار مقاومت چسبندگی داخلی تخته ها به میزان 514/0 و 618/0 مگاپاسکال شد. Manuscript profile