زمینه و هدف: به غیر از فشارخون بالا و بیماری عروق کرونر دیابت نیز می تواند به طور مستقیم بر ساختار و عملکرد قلب تأثیر گذارد و عارضه ای را که کاردیومیوپاتی دیابتی نام گرفته است به دنبال داشته باشد، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین (تداومی و تناوبی) و داروی آترواستاتین بر بیان ژن های PP2Ac و GSK-3β بافت قلب رت های مدل دیابتی می باشد.مواد و روش: 64 سر موش صحرایی نر، که در 8 گروه به صورت تصادفی تقسیم بندی شدند: شامل 1) کنترل، 2) دیابتی، 3) دیابتی+ تداومی، 4) دیابتی + تناوبی، 5) آترواستاتین، 6) تداومی + آترواستاتین، 7) تناوبی + آترواستاتین و 8)سالین. رت ها دو نوع تمرین تداومی و تناوبی را 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا نمودند. آترواستاتین به صورت روزانه با دوز 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی به آنان تزریق شد.نتایج: القای دیابت منجر به کاهش معنی دار بیان ژن PP2Ac و افزایش معنی دار بیان ژن GSK-3β بافت قلب رت ها شد، که انجام تمرین تداومی و ترکیب تمرین تناوبی و تداومی با داروی آترواستاتین منجر به افزایش PP2Ac و کاهش GSK-3β بافت قلب رت های دیابتی نسبت به گروه کنترل دیابتی گردید.نتیجه گیری: این احتمال وجود دارد که فعالیت ورزشی منظم در ترکیب با آترواستاتین ب تواند از طریق افزایش ژن PP2Ac و کاهش ژن GSK-3β بافت قلب از توسعه کاردیومیوپاتی که در اثر القای دیابت بوجود آمد جلوگیری نماید و دارای اثر حفاظتی بر قلب باشد. Manuscript profile

مقدمه و هدف: تمرینات هوازی از مداخلات مبتنی بر بازتوانی قلبی در بیماری نارسایی قلبی است. هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر تمرینات هوازی تناوبی و تداومی به همراه تمرین مقاومتی دمی بر اپلین 17 و سیستم رنین آنژیوتانسین در مردان مبتلا به نارسایی قلبی بود.مواد و روش‌ها: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 30 مرد مبتلا به نارسایی قلبی به صورت تصادفی به 3 گروه تمرین هوازی تناوبی، تمرین هوازی تداومی وکنترل تقسیم شدند. مداخله تمرین شامل هشت هفته تمرینات هوازی فزاینده یا تناوبی در 2 وهله 10 دقیقه ای تریدمیل و ارگومتر با شدت 85-40 درصد ضربان قلب ذخیره و در ادامه تمرین مقاومتی دمی با شدت با 70-40 درصد S-index بود. هردو پروتکل تمرین ایزوکالریک بودند و فقط شیوه تمرینات هوازی در دو گروه متفاوت بود. از آزمون تحلیل کواریانس برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد (05/0≥ P).یافته ها: پس از هشت هفته تمرین کاهش معنی داری در آنژیوتانسین I (001/0 > P) و افزایش معنی داری در سطوح آنژیوتانسین II (به ترتیب: 019/0 = P)؛ 013/0 = P) و آپلین 17 (001/0 > P) در گروه‌های تمرین تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که تمرینات ورزشی هوازی چه به صورت تداومی و چه به صورت تناوبی با افزایش اپلین اثرات مثبتی بر سیستم رنین آنژیوتانسین و در نتیجه بهبود عملکرد قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی دارد. Manuscript profile

چکیدهزمینه و هدف: دیابت نوع 2، بیش از 90 درصد از موارد دیابت در جهان را تشکیل می دهد و شیوع آن با افزایش سن افزایش می یابد، مهار هدفمند NF-кB باعث بهبود اختلال عملکرد قلب در رت های دیابتی می شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر دو نوع تمرین (تداومی و تناوبی) همراه با مصرف داروی آترواستاتین بر بیان ژن NF-кB بافت قلب رت های مدل دیابتی بود.مواد و روش: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 6 تا 8 هفته، که در 8 گروه به صورت تصادفی تقسیم بندی شدند: شامل 1)کنترل سالم، 2)دیابتی، 3)دیابتی+ تمرین تداومی، 4)دیابتی + تمرین تناوبی، 5) دیابتی+ آترواستاتین؛ 6) دیابتی+تداومی+آترواستاتین، 7) دیابتی+تناوبی+آترواستاتین و 8)سالین بود. در ابتدا مدل دیابت القاء شد، سپس رت های گروه های تمرینی دو نوع تمرین تداومی و تناوبی را به مدت 8 هفته اجرا نمودند. آترواستاتین در گروه های دارو و دارو+تمرین، به صورت روزانه با دوز 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی به آنان تزریق شد.یافته ها: القای دیابت منجر به افزایش معنی دار بیان ژن NF-κB بافت قلب رت ها شد، که انجام تمرین تناوبی و تداومی و مصرف داروی آترواستاتین منجر به کاهش بیان ژن NF-κB بافت قلب رت های دیابتی نسبت به گروه دیابتی گردید.نتیجه گیری: این احتمال وجود دارد که فعالیت ورزشی منظم به تنهایی و در ترکیب با داروی آترواستاتین بتواند از طریق کاهش ژن NF-κB از توسعه کاردیومیوپاتی دیابتی جلوگیری نماید و دارای اثر حفاظتی بر قلب باشد.کلمات کلیدی: تمرین تداومی، تمرین تناوبی، آترواستاتین، کاردیومیوپاتی دیابت، NF-κB. Manuscript profile