ببیماری عروق کرونر قلب از مهم‌ترین علل مرگ و میر در بیشتر کشورها و از جمله ایران می‌باشد. انجام فعالیت‌های ورزشی بعد از عمل بای پس عروق کرونر (CABG) و سازگاری‌های ناشی از ان باعث افزایش چگالی مویرگی عضلۀ اسکلتی و قلبی همراه با رشد مویرگ‌های جدید با عنوان آنژیوژنز و بهبود عملکرد قلبی - عروقی و توانایی عملکردی آن‌ها می‌شود. هدف مطالعه حاضر، تاثیر بازتوانی قلبی بر بیان ژن HIF1a در بیماران کرونری پس از CABG بود. نمونه‌های این پژوهش را 30 نفر از مردان با محدوده سنی 60-45 سال که تحت عمل جراحی بای پس قرار گرفتند، تشکیل می‌دهد که بطور تصادفی به دو گروه تجربی (تعداد 15 نفر) و گروه کنترل (تعداد 15 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی-هوازی را انجام دادند(3 جلسه در هفته) و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در حالی که همه آزمودنی‌ها ناشتا بودند به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی مستقل و همبسته در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﯿﺎن ژن HIF1a در ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﯾﻦ مقاومتی- هوازی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل اﻓﺰاﯾﺶ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ از ﻟﺤﺎظ آﻣﺎری معنی دار بود (001/0=p < /em> ). همچنین تغییرات قبل و بعد گروه تمرین نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (001/0=p < /em> ). براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که تمرینات ترکیبی( مقاومتی-هوازی) ممکن است با افزایش بیان ژن HIF1a و رشد مویرگ‌های جدید تحت عنوان انژیوژنز و افزایش گردش خون به بهبود عملکرد قلبی - عروقی و بهبود کیفیت زندگی بیماران پس از CABG منجر شود. Manuscript profile

ب بیماری های قلبی عروقی به عنوان یکی از اصلی ترین علت های مرگ و میر در دنیا شناخته شده اند. بر اساس اعلام انجمن قلب آمریکا، گسترش بیماری های قلبی عروقی زمینه ی التهابی دارد و التهاب عمومی، نقش محوری در ایجاد آتروسکروز دارد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی - مقاومتی بر بیان ژن LXR و سطح سرمی TNFα در بیماران CABG بود. 24 نفر از مردانی که تحت عمل جراحی بای پس قرار گرفته بودند به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی- هوازی را انجام دادند (3 جلسه در هفته) و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در حالی که همه آزمودنی‌ها ناشتا بودند به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تی- استودنت مستقل و همبسته و آزمون شاپیروویلک جهت نرمال کردن داده ها در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش حاضرنشان داد گروه تمرین در نتیجه ی هشت هفته تمرینات مقاومتی- هوازی افزایش معنی داری را در بیان MRNA ژن LXR و کاهش در سطح سرمی TNFα در مقایسه با گروه کنترل تجربه کردند. همین تغییرات نیز به صورت درون گروهی در گروه تمرین به صورت پیش آزمون و پس آزمون دیده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که هشت هفته برنامه تمرینی ترکیبی هوازی- مقاومتی به صورت منظم می تواند باعث افزایش بیان ژن LXR و کاهش سطح سرمی TNFα در بیماران CABG شود. Manuscript profile