ببیماری عروق کرونر قلب از مهم‌ترین علل مرگ و میر در بیشتر کشورها و از جمله ایران می‌باشد. انجام فعالیت‌های ورزشی بعد از عمل بای پس عروق کرونر (CABG) و سازگاری‌های ناشی از ان باعث افزایش چگالی مویرگی عضلۀ اسکلتی و قلبی همراه با رشد مویرگ‌های جدید با عنوان آنژیوژنز و بهبود عملکرد قلبی - عروقی و توانایی عملکردی آن‌ها می‌شود. هدف مطالعه حاضر، تاثیر بازتوانی قلبی بر بیان ژن HIF1a در بیماران کرونری پس از CABG بود. نمونه‌های این پژوهش را 30 نفر از مردان با محدوده سنی 60-45 سال که تحت عمل جراحی بای پس قرار گرفتند، تشکیل می‌دهد که بطور تصادفی به دو گروه تجربی (تعداد 15 نفر) و گروه کنترل (تعداد 15 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی-هوازی را انجام دادند(3 جلسه در هفته) و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در حالی که همه آزمودنی‌ها ناشتا بودند به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی مستقل و همبسته در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﯿﺎن ژن HIF1a در ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﯾﻦ مقاومتی- هوازی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل اﻓﺰاﯾﺶ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻓﺰاﯾﺶ از ﻟﺤﺎظ آﻣﺎری معنی دار بود (001/0=p < /em> ). همچنین تغییرات قبل و بعد گروه تمرین نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (001/0=p < /em> ). براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گیری کرد که تمرینات ترکیبی( مقاومتی-هوازی) ممکن است با افزایش بیان ژن HIF1a و رشد مویرگ‌های جدید تحت عنوان انژیوژنز و افزایش گردش خون به بهبود عملکرد قلبی - عروقی و بهبود کیفیت زندگی بیماران پس از CABG منجر شود. Manuscript profile