One of the top causes of cancer-related deaths globally is esophageal cancer. In investigations of cell toxicity, the MTT test is one of the most often used cell viability/cytotoxicity assays for cellular metabolic activity. Nowadays, lactobacilli with probiotic effectiveness are now acknowledged as a prophylactic agent against cancer. The anti-tumor product of these bacteria have been designated in numerous studies. This investigation examined the probiotic Lactobacillus casei's in vivo impact on esophageal cancer. The MTT technique was used in this work to evaluate the cytotoxicity of L. casei (supernatant and full cell culture) to 5fu on the cancer cell line Kyse30. L. casei was able to decrease cell survival in supernatant and full cell culture (Kyse30). The possible impact of L. casei, particularly their supernatant, on esophageal cancer was initially evaluated in this research. As a result, lactobacilli species show promise for future research and development as cancer treatments. Manuscript profile

گلیوبلاستومامولتی فرم (GBM) یکی از بدخیم ترین و رایج ترین تومورهای مغزی است و پس از درمان ترکیبی فعلی، بقای بیمار نسبتاً ضعیف است و این بیماری همواره کشنده است. هدف ازاین مطالعه بررسی بیانSCAMP5 به عنوان بیومارکر احتمالی در گلیوبلاستوما مولتی فرم و بررسی miR هدف این ژن می باشد. در این مطالعه 50 نمونه بافت مبتلا به گلیوبلاستوما مولتی فرم قبل از درمان و 50 نمونه بافت سالم حاشیه تومور GBM به عنوان نمونه کنترل جمع آوری شد. برای تمام نمونه ها، استخراج RNA و سنتز cDNA صورت گرفت. بیان ژن SCAMP5 با استفاده از روشReal-time PCR بررسی شد و از ژنACTB به عنوان کنترل داخلی استفاده شد. تجزیه وتحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار GraphPad Prism نسخه8 انجام شد. برای بررسی ارزش بیومارکری ژن SCAMP5 از منحنیRoc استفاده شد. کاهش بیان ژن SCAMP5 در نمونه های گلیوبلاستوما مولتی فرم مشاهده شد و بیان آن با مشخصات پاتولوژی بیماران مقایسه شد. بیان ژن SCAMP5 با سن بیماران با 05/0 p ˂از لحاظ آماری معنادار بود و بیان ژن با جنسیت با 005/0 p ˃از لحاظ آماری معنادار نمی باشد. SCAMP5 در بافت توموری بیماران مبتلا بهGBM به مراتب کمتر از بافت سالم اطراف تومور بیان شده بود. نتایج نشان داد که در بیمارانی با سن بیشتر از 50 سال میزان بیان ژن SCAMP5 کاهش یافت. بررسی منحنی ROC نشان داد که ژن SCAMP5 می تواند دارای ارزش بیومارکری باشد. با توجه به این بررسی شاید بتوان از بیان این ژن به عنوان مارکر یک راه تشخیصی زودهنگام استفاده کرد. Manuscript profile

سوستانون دارویی آنابولیک-آندروژنیک استروئیدی تزریقی مبتنی بر روغن است که شامل چهار استر مختلف تستوسترون است. تستوسترون، آندروژن اصلی در بیضه است که توسط گیرنده آندروژن عمل می کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی بیان ژن AR، تغییرات هیستولوژیک بیضه و هورمون ها ی گنادوتروپین در موش صحرایی پس از استفاده از دوزهای مختلف سوستانون انجام شد. در این مطالعه 24 موش نر بالغ به 4 گروه تقسیم بندی شدند. گروه اول (شاهد) به صورت تزریق عضلانی حلال سوستانون (روغن بادام زمینی) دریافت کردند. به گروه های دوم، سوم و چهارم به ترتیب دوزهای 10، 20 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم سوستانون به مدت 8 هفته به صورت هفتگی تزریق شد. یک هفته پس از آخرین تزریق خونگیری به منظور تعیین غلظت هورمون ها انجام شد. بیضه ها برای بیان بررسی ژن و مطالعات هیستولوژیک برداشته شدند. Real-Time PCR برای اندازه گیری بیان ژن AR با استفاده از cDNA سنتز شده انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها توسط نرم افزار SPSS و آنالیز واریانس انجام شد. با توجه به یافته های به دست آمده، نشان داده شد که سوستانون تعداد سلول های لیدیگ و سرتولی را به طور قابل توجهی کاهش می دهد در نتیجه منجر به کاهش قابل توجه غلظت FSH و LH می شود. بیان ژن AR وابسته به دوز بود و در مقایسه با گروه کنترل در دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم افزایش معنادار و در دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم کاهش معنادار داشت. سوستانون با یک ساختار منحصر به فرد متمایز می شود. این دارو آسیب های بیوشیمیایی و هیستولوژیک ایجاد کرده و باعث تغییر در بیان ژن AR را در موش های صحرایی می شود که ممکن است باعث ناباروری شود. Manuscript profile

گلیوبلاستوما مولتی فرم (که به آن گلیوبلاستوما، GBM یا آستروسیتومای درجه چهار نیز گفته می شود) یک سرطان غیرمعمول است و بیش از نیمی از تومورهای بدخیم مغزی اولیه تشخیص داده شده را تشکیل می دهد. بررسی بیان ژن های دخیل در گلیوبلاستوما می تواند در تشخیص زودهنگام موثر باشد، از این رو به اهمیت بالینی و نقش بیولوژیکی رونوشت ژن SMC4 در سرطان گلیوبلاستوما که ناشناخته است پرداختیم. در مطالعه حاضر، 50 نمونه بافت سالم حاشیه تومور گلیوبلاستوما عنوان گروه کنترل استفاده شد و 50 نمونه بافت گلیوبلاستوما به عنوان گروه بیمار، قبل از درمان به دست آمد. استخراج RNA و سنتز cDNA انجام شد. سطح بیان SMC4توسط qRT-PCR ارزیابی شد. ACTB به عنوان کنترل داخلی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط GraphPad Prism v.8.0.1 انجام شد. منحنی ROC رسم شد. بیان بیش از حد SMC4 (0001/0P****<) در نمونه های بافت گلیوبلاستوما در مقایسه با بافت سالم حاشیه تومور قابل توجه است. در حالی که در سن (7507/0P<) و جنس (2270/0P<) بیان معنی داری مشاهده نشد. افزایش بیان ژن SMC4 می تواند نقش مهمی در سرطان گلیوبلاستوما داشته باشد. کار ما دیدگاه جدیدی در رونوشت ژن SMC4 با توجه به آنالیز منحنی ROC به عنوان یک مارکر زیستی فراهم می کند، اما نیاز به مطالعه بیشتری دارد. Manuscript profile

کم خونی مادرزادی هیپوپلاستیک یا کم خونی دیاموند - بلک فان (DBA) معمولا در سال اول زندگی رخ می دهد و بیماران مبتلا به DBA اکثرا تا سن شش سالگی زنده می مانند. به ازای هر یک میلیون تولد زنده پنج تا هفت نوزاد با این بیماری درگیر می شوند. در 85-80 درصد موارد، این اختلال ناشی از جهش ژن پروتئین ریبوزومی و در حدود 25 درصد این موارد، ژن RPS19 علت این عارضه است. نقص این ژن می تواند تعادل سلول های خونی را مختل سازد که به صورت کم خونی نرموسیتیک، کم خونی شدید و تغییر ماکروسیتیکی، همراه با کاهش رتیکولوسیت ها در مغز استخوان ظاهر می شود. بیماران به مصرف کورتیکواستروئیدها در طولانی مدت نیاز دارند. توالی یابی کل اگزوم نمونه خون بیمار مبتلا به DBA انجام گرفت. جهش بیماری زا در بیمار، خانواده وی و 30 نفر بررسی شد. ساختار سه بعدی پروتئین با استفاده از مدل سازی همسانی و برهمکنش پروتئین جهش یافته با پروتئین های دیگر در زیرواحد 40S ریبوزومی مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش خون محیطی یک جهش را روی اگزون 3 ژن PRS19 (H42fs c.126-127 ins TA NM-00102) و ناحیه کروموزومی 19q13.2 نشان داد. این جهش به صورت اتوزومال غالب بود که طی آن آمینواسید شماره 42 هیستیدین به کدون توقف تبدیل شده و یک پروتئین کوتاه شده تولید شد. رفتار این پروتئین با ژن PRS18 در حالت های سالم و جهش یافته نشان می دهد که وقتی جهش در PRS19 روی می دهد، آمینواسیدهای Leu45، Ala46، Pro47، Tyr48، Asp49، Glu50 و Trp52 که باقیمانده های مهم متصل شونده به RPS18 هستند، دیگر در این پروتئین وجود ندارند. ازاین رو، اتصال RPS19 کوتاه شده به RPS18 به طور قابل توجهی کاهش می یابد. اگرچه به نظر می رسد که وجود این باقیمانده ها ممکن است مانع از برهمکنش RPS19 با RPS16 در حالت جهش یافته نشود، این احتمال وجود دارد که پروتئین جهش یافته آرایش فضایی پروتئین های دیگر را مختل سازد و بر برهمکنش های آن ها تأثیر بگذارد. Manuscript profile