استفاده از داروهای با منشأ طبیعی برای درمان دیابت مورد توجه قرار گرفته است. خرفه با نام علمی Portulaca oleracea از جمله گیاهان دارویی مهم بومی ایران است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر عصاره روغنی تخم خرفه بر شاخص های مقاومت انسولینی در موش سوری می باشد.در این مطالعه 30 سر موش سوری به 5 گروه 6 تایی تقسیم بندی شدند: 1- تیمار شاهد منفی (غیردیابتی)، 2- تیمار شاهد مثبت (دیابتی)، 3- تیمار شاهد عصاره خرفه غیردیابتی، 4- تیمار دیابتی با عصاره تخم خرفه (دوز mg/kg150) و 5- تیمار دیابتی با عصاره تخم خرفه (دوز mg/kg 300). تجویز عصاره خرفه از ابتدای آزمایش به مدت یک ماه در گروه های مربوطه (3 تا 5) انجام شد و پس از این مدت، القای دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین به گروه های 2، 4 و 5 صورت گرفت و پس از 2 ماه، از موش ها خون گیری شده و شاخص های مورد نظر اندازه گیری شد و مورد تحلیل آماری قرار گرفت. کل دوره آزمایش سه ماه بود.عصاره روغنی تخم خرفه تاثیر کاهنده معنی داری بر گلوکز سرم خون در گروه های دیابتی نسبت به شاهد دیابتی مثبت داشت (05/0p<). همچنین، غظت انسولین سرمی به صورت معنی داری در گروه های 3، 4 و 5 که عصاره خرفه دریافت کرده بودند، افزایش یافت (05/0p<)، ولی در پروفایل لیپیدی و شاخص های HOMA-IR، QUICKI و اندیس آتروژنیک تغییرات معنی داری دیده نشد. نتایج مطالعه نشان داد عصاره تخم خرفه موجب کاهش گلوکز سرمی در موش های دیابتی شده و دارای اثر انسولینوگوگ می باشد. Manuscript profile

تعداد 5 رأس بره نر نژاد قزل در یک طرح چرخشی، سطوح مختلفی از موننسین (mg/Kg DMI صفر، 10، 30 و 60) را در جیره غذایی خود دریافت نمودند. در جیره غذایی دوران آزمایش، میزان کنسانتره 70% و علوفه 30% بود. یک ساعت قبل و دو ساعت بعد از خوراک‌دهی خون‌گیری از ورید وداج به‌عمل آمد و بلافاصله سرم خون جداسازی گردید تا میزان سرمی هر یک از پارامترهای زیر اندازه گیری شود: گلوکز، تری آسیل گلیسرول، پروتئین تام، آلبومین، نسبت آلبومین به گلوبولین، ازت اوره خون و نیز فعالیت سرمی AST و GGT. همچنین به‌روش رومینوسنتز نمونه مایع شکمبه بعد از خوراک دهی اخذ و میزان pH مایع شکمبه اندازه‌گیری شد. در طول دوره، ضمن معاینه بالینی گوسفندان، نتایج حاصله ثبت می شد. اختلاف معنی داری از لحاظ مقدار متوسط سرمی هر یک از پارامترهای تری آسیل گلیسرول، نسبت آلبومین به گلوبولین، ازت اوره خون و نیز فعالیت سرمی AST و GGT در قبل و بعد خوراک‌دهی مشاهده نشد. ولی از همین لحاظ تفاوت معنی دار بین سطوح مختلف موننسین دیده شد (01/0P<). متوسط مقدار pH شکمبه گوسفندان کنترل (سطح صفر) به‌صورت معنی دار (01/0P<) کمتر از سطوح 30 و 60 میلی گرم موننسین بود ولی اختلاف معنی‌داری بین متوسط مقدار pH شکمبه گوسفندان کنترل (سطح صفر) با سطح 10 میلی گرم موننسین مشاهده نشد. بروز نشانه های بالینی اسیدوز در گوسفندان تیمار صفر به‌وضوح با مقدارpH هم‌خوانی داشت. متوسط مقدار سرمی گلوکز بطور معنی دار در تیمار صفر، کمتر از سایر تیمارها (05/0P<)و در همین مقایسه، متوسط مقدار پروتئین تام بیشتر بود (01/0P<). نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که موننسین حداقل به‌میزان 30 میلی‌گرم در هر کیلوگرم غذای مصرفی، می تواند مانع از بروز اسیدوز حاد و تحت حاد و کاهش اشتهای ناشی از آن گردد. Manuscript profile

هدف از این مطالعه بررسی اثر مستقل غلظت های مختلف بتاهیدروکسی بوتیرات (mmol/ml 4/2 و 8/4) و استرادیول (pg/ml 20 و 400) بر فعالیت (فاگوسیتوز و آزمایش احیای نیتروبلوتترازولیوم (NBT) یا انفجار تنفسی) نوتروفیل های جداشده گوسفند به‌صورت in vitroبود. بدین‌منظور، ابتدا نوتروفیل های نمونه خون گوسفند جدا و سپس با هر یک از تیمارهای فوق به‌مدت یک ساعت در دمای آزمایشگاه انکوبه گردید. آزمایش دارای 7 تیمار و 5 تکرار بود و از آزمون چند دامنه ای دانکن برای تجزیه آماری داده ها استفاه شد. هر دو آزمایش فاگوسیتوز و NBT در مورد هر تیمار اجرا شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بتاهیدروکسی بوتیرات در هر دو غلظت mmol/ml 4/2 و 8/4 و استرادیول در دو غلظت pg/ml 20 و 400 موجب کاهش معنی دار درصد فاگوسیتوز و درصد احیای نیتروبلوتترازولیوم نوتروفیل گوسفند می‌گردد (01/0p<) که این امر می تواند توجیه گر تضعیف سیستم ایمنی در حوالی زایمان گوسفند باشد. Manuscript profile

محدودیت غذایی در میش های آبستن، عاملی است که به صورت خواسته یا ناخواسته سلامتی جنین در حال رشد را تهدید می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر محدودیت غذایی بر غلظت سرمی گلوکز، تری آسیل گلیسرول، اسیدهای چرب غیراستریفیه، بتاهیدروکسی بوتیرات و اوره در گوسفندان قزل (بومی آذربایجان) در هشت هفته آخر آبستنی بود. الگوی طرح مورد استفاده اسپلیت پلات در زمان و تعداد نمونه مورد بررسی 14 رأس میش بود. پس از آماده سازی و سازگاری دام ها و استفاده از جیره فلاشینگ، در خارج از فصل زایش همزمان سازی فحلی توسط سیدر گوسفندی ایجاد شد. القاء آبستنی به صورت جفت گیری طبیعی انجام گرفت. در هفته چهارم آبستنی، نمونه اولیه اخذ (P0) و سپس گوسفندان به گروه های شاهد (T2) و تیمار محدودیت غذایی (T1) تقسیم بندی شدند. در دوره های مختلف آبستنی (P1 تا P3) نیز نمونه گیری انجام و غلظت سرمی هر یک از پارامترهای اشاره شده اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که علی رغم ایجاد محدودیت غذایی به میزان 5/27-5/16%، این محدودیت اثر معنی داری بر غلظت سرمی گلوکز و تری آسیل گلیسرول نداشتولی از همین لحاظ تفاوت آماری معنی دار در مقایسه میانگین غلظت سرمی بتاهیدروکسی بوتیرات، اسیدهای چرب غیر استریفیه و اوره وجود دارد (05/0p<). محدودیت غذایی در تعدادی از دام های مورد مطالعه کتوز ملایم تا متوسط ایجاد کرد. بنابراین، در محدودیت غذایی متعاقب فلاشینگ غذایی در ابتدای آبستنی، میش های آبستن با استفاده از ذخیره چربی و گلوکونئوژنز اقدام به حفظ هومئوستاز گلوکز و ادامه روند آبستنی می نمایند، در حدی که از 10 رأس دام گروه تیمار محدودیت غذایی تنها یک رأس میش در انتهای آبستنی سقط کرد. Manuscript profile