هدف اصلی این پژوهش طراحی و آزمون مدل موفقیت آموزش الکترونیکی در صنعت آموزش است. این مطالعه با استفاده از رویکرد کیفی نظریه داده بنیاد و رویکرد کمّی مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام گرفت. صاحب‌نظران، اساتید دانشگاه رشته مدیریت، مدیران مؤسسات آموزش الکترونیکی و افراد خبره جامعه آماری را تشکیل دادند و تعداد 8 نفر از این افراد به عنوان نمونه آماری در بخش کیفی و تعداد 70 نفر از این افراد در بخش کمّی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده‌ها در بخش کیفی از مصاحبه و در بخش کمّی از پرسشنامه استفاده شده است. برای انجام تحلیل‌های مذکور از نرم‌افزار MAXQDA نسخه 2020 در بخش کیفی و نرم‌افزار مدل‌سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار Smart PLS نسخه 4 در بخش کمّی استفاده شد. یافته‌های کیفی نشان داد شرایط علّی الگوی موفقیت آموزش الکترونیکی از 33 کد اولیه و 6 مقوله فرعی؛ شرایط زمینه‌ای شامل 24 کد اولیه و 5 مقوله فرعی؛ شرایط مداخله‌گر از 36 کد اولیه و 8 مقوله فرعی تشکیل شده است. راهبردهای الگوی موفقیت  آموزش الکترونیکی از مقوله‌های فرعی توسعه جغرافیایی کسب و کار، نقش برنامه‌ریزی در آموزش الکترونیکی، لزوم بهره‌گیری از دستاورد‌های روز، بکارگیری آموزش الکترونیکی در کاهش هزینه‌ها، عوامل فرهنگی و  آموزش الکترونیکی، الزامات آموزش الکترونیکی، استراتژی کسب و کار، طراحی بستر اصولی آموزش الکترونیکی، الزامات موفقیت آموزش الکترونیکی، توانایی کسب وکارهای الکترونیکی می‌شود. همچنین، یافته‌ها نشان داد پیامدهای الگوی موفقیت آموزش الکترونیکی شامل مزایای آموزش الکترونیکی، تعامل در محیط‌های یادگیری الکترونیکی، نقش آموزش الکترونیکی در کسب و کارهای آموزشی، جامعه و آموزش الکترونیکی، پتانسیل آموزش الکترونیکی، آموزش الکترونیکی و کسب و کار و توصیه برای آموزش الکترونیکی می‌شود. یافته‌های کمّی نیز نشان داد مدل پژوهش به‌خوبی برازش شده است.