بحران‌های‌طبیعی پتانسیل این امر را دارندکه درنبود سیستم‌های تقلیل مخاطرات به سوانحی‌هولناک بدل شوند. به ‌همین علت‌ امروزه ‌تاب‌آوری، به منزله‌ی ‌یکی ‌از سنجه‌های‌ مؤثر در فرآیند مدیریت بحران‌ها، رویکردی اجتماع محور برای ارتقای آمادگی اجتماعات شهری در برابر ناپایداری ناشی از بحران‌ها است. هدف اصلی این پژوهش‌ سنجش معیارها و شاخص‌های سازنده تاب ‌آوری شهروندان( نهادی و کالبدی-محیطی) و تعیین سهم و ظرفیت‌ آنها بر عوامل تاثیرگذار بر تقویت تاب ‌آوری می‌باشد. روش ‌تحقیق توصیفی و تحلیلی‌ از نوع رابطه‌ای با هدف کاربردی می‌باشد. داده‌های مورد نیاز برای تحلیل بااستفاده‌از پرسشنامه گردآوری که روایی آن بصورت صوری و پایایی آن‌باآلفای کرونباخ 887/0 به تاییدرسیده‌است. جامعه آماری موردمطالعه شهروندان شهرکرمان بوده‌است. در آخر شرایط تاب‌آوری با توجه به شاخص‌های در نظرگرفته شده، بابهره‌گیری‌از نرم‌افزار (spss) و آزمون‌‌ آماری تی تک نمونه‌ای(One Sample T- test)، آزمون‌ همبستگی و تکنیک پیرسون‌ و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفته‌اند. همچنین برای ‌وزن‌ دهی به معیارها و زیر معیارها از تکنیک آنتروپی ‌شانون و به منظور بررسی وضعیت چهار منطقه شهری دررتبه بندی تاب‌آوری از تکنیک و مدل‌های( WP,SAR) استفاده‌شده است. نتیجه ‌مطالعه حاضر نشان‌ می-دهد، که بین تاب‌آوری شهروندان و مولفه‌های نهادی و کالبدی-محیطی، در برابر بحران‌های طبیعی به ویژه زلزله رابطه ‌معناداری وجوددارد. و در نهایت براساس تکنیک‌های رتبه بندی ذکر شده، به ترتیب مناطق،منطقه1، منطقه 3، منطقه2، منطقه 4از لحاظ تاب‌آوری رتبه‌بندی شده‌اند. Manuscript profile

رشد هوشمند شهری بیان کننده آن نوع از توسعه است که در آن ترویج حیات مدنی و سرزندگی اجتماعی، حمل و نقل عمومی و کاستن از اثرات نامطلوب زیست محیطی، در صدر ملاحظات برنامه ریزان و طراحان شهری قرار می گیرد و احیای شهر به عنوان محیط سالم و فعال که بتواند آینده ای مطلوب را برای تمام شهروندان تامین نماید. هدف مقاله حاضر، سنجش توزیع فضایی شاخص های رشد هوشمند شهری در شهر کرمان می باشد. روش شناسی تحقیق، توصیفی - تحلیلی است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از مدل های کمی وکیفی برنامه ریزی Waspas و FuzzyTopsisاستفاده شده است. نتایج به دست آمده از تکنیک چند شاخصه fuzzytopsis نشان می دهد، مناطق شهر کرمان از نظر رشد هوشمند شهری به ترتیب منطقه یک (رتبه 3) با مقدار (462/0)؛ منطقه دو( رتبه 1) با مقدار (643/0)؛ منطقه سه (رتبه2) با مقدار (559/0)؛ و منطقه چهار (رتبه4) با مقدار (441/0) را داراست. نتایج به دست آمده از تکنیک Waspasنشان می دهد از نظر شاخص های کالبدی، مناطق4،3،2،1 به ترتیب رتبه های 4،2،1،3؛ از نظر شاخص های اقتصادی - اجتماعی، مناطق 3،2،1 و4 به ترتیب رتبه های 4،3،1،2 ؛ از نظر شاخص های زیست محیطی، مناطق 1،2،3،4 به ترتیب رتبه های 2،3،4،1 و در نهایت با استفاده از شاخص های دسترسی،مناطق 4،3،2،1 به ترتیب رتبه های 2، 1، 3، 4 را به دست آوردند. Manuscript profile

تمرکز نامعقول و نا متناسب امکانات در عرصه های زیستی، توسعه ی اقتصادی – اجتماعی نابرابر نواحی جغرافیایی را در پی خواهد داشت. موضوعی که بازتاب آن را در چشم انداز جغرافیایی شهرها و رشد ناهمگون آنها نیز می توان یافت. فرآیند چنین روندی شبکه شهری را در عملکرد خود نامتعادل ساخته است. برای ایجاد تعادل و به منظور شکل دادن فضاهای مناسب و همگون بحث برنامه‌ریزی منطقه ای، شناخت نابرابری های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نواحی مختلف می باشد. هدف این تحقیق نیز شناسایی الگوی فعلی توزیع فضایی توسعه آموزشی در شهرستان های استان کرمان می باشد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش بررسی، توصیفی- تحلیلی می باشد. داده ها ی تحقیق از سالنامه آماری استان کرمان در سال 1390 گرداوری شده و به وسیله نرم افزارهای EXCEL، GIS، و همچنین روش ها ی TOPSIS، VIKOR، SAW و با استفاده از روش کپ لند نتایج سه مدل با هم ترکیب شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، که توزیع فضایی توسعه آموزشی در سطح شهرستان‌های استان کرمان بسیار نابرابر بوده و در تضاد کامل با عدالت فضایی می باشد. این نابرابری در دو سطح جغرافیایی و جمعیتی روی داده است. در بعد جغرافیایی اغلب شهرستان های توسعه یافته از نظر آموزشی در شمال استان واقع شده اند. در سطح جمعیتی نیز شهرستان ها‌یی به توسعه آموزشی بیشتری رسیده اند که از جمعیت بیشتر‌ی برخوردارند. Manuscript profile