چکیدهزمینه و هدف: سرطان معده ششمین بدخیمی شایع و چهارمین علت مرگ سرطانی در دنیا با نرخ بقای پایین است. تشخیص زود ممکن است بقای بیماران را افزایش و مرگ و میر را کاهش دهد. miRNA ها یک گروه از RNA های کوچک غیرکدکننده هستند که به عنوان تنظیم کننده منفی بیان ژنها در سطح پس از رونویسی عمل می کنند. هدف از این مطالعه ارزیابی بیان miR-34a و miR-375 در پلاسمای افراد مبتلا به سرطان معده در استان گیلان بود. مواد و روشها: در این مطالعه، 25 فرد مبتلا به سرطان معده و 25 فرد سالم در استان گیلان در طول 1397-1398 عضو شدند. بیان miR-34a و miR-375 در پلاسمای افراد مبتلا به سرطان معده و افراد سالم به روش Q-RT-PCR ارزیابی شد. ارتباط بین بیان و خصوصیات کلینیکوپاتولوژی بیماران بررسی شد. آنالیزمنحنی راک این miRNA ها انجام شد. نتایج: اختلاف معنی داری بین سطح پلاسمایی miR-34a و miR-375 در افراد مبتلا به سرطان معده در مقایسه با کنترل وجود نداشت. اختلاف معناداری بین سطح پلاسمایی miR-34aو miR-375 و نتایج کلینیکوپاتولوژی بیماران وجود نداشت. سطح زیر منحنی (AUC) آنالیز راک miR-34a 08/0 ±56/0 (P=0.42) بود. سطح زیر منحنی (AUC) آنالیز راک miR-375 08/0 ±62/0 (P=0.14) بود.نتیجه گیری: نتایج ما پیشنهاد می کند که miR-34a و miR-375 احتمالا بیومارکرهای مناسبی برای تشخیص سرطان معده در استان گیلان نباشند. Manuscript profile

زمینه و هدف: متالوپروتئینازها (MMP2 وMMP9) نظیرMMP2 و MMP9، ماتریکس خارج سلولی را تجزیه می کنند. سرب (Pb) يک آۀاینده شناخته شده محیطی است که می تواند به فعالیت MMP ها آسیب برساند. هدف از اين مطالعه، بررسی اثرات N–استيل سيتئين، به عنوان یک آنتی اکسیدان، بر بيان ژن هاي MMP2 و MMP9، در کبد رت هاي مواجهه يافته با سرب (Pb) بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، 30 رت نر بطور تصادفي در پنج گروه (n=6) : 1)کنترل، 2)دوز حاد سرب ( mg/kg70 )، 3)دوز حاد سرب(mg/kg70)+ دوز پيوسته NAC (mg/kg50 )، 4) دوز مزمن سرب (mg/kg 2) و 5) دوز مزمن سرب (mg/kg2)و دوز پيوسته NAC (mg/kg50) تقسيم بندي شدند. دوز حاد سرب در روز اول مطالعه، و دوز مزمن سرب و مصرف پيوسته NAC هر روز طي چهار هفته به صورت گرفت. N –استيل سيتئين و سرب هردو در آب استريل حل شده و بصورت گاواژ خوراکي در رت ها مصرف گاواژ بود. رنگ آمیزی هماتوکسيلين و ائوزين (H&E) برای مطالعه تغییرات هيستوپاتولوژي استفاده شد. بيان ژن هاي MMP2 و MMP9، با استفاده از RT-PCR کمی ارزیابی شد. نتایج: در کبد رت های مواجهه یافته با سرب (Pb) بخصوص در دوز مزمن، ناهنجاریهای ساختاری و افزایش التهاب مشاهده شد. آنالیز Q-RT-PCR ، نشان داد که ژن هایMMP2 و MMP9 در کبد مواجهه یافته با سرب افزایش و در کبد دریافت کننده NAC بعد از مواجهه با سرب، کاهش بیان داشتند. نتيجه گيري: نتايج ما پيشنهاد مي کند که NAC مي تواند کبد رت ها را از طریق کاهش بیان متالوپروتئینازها بعد از مواجهه با سرب محافظت کند و التهاب و آسیب بافتی را کاهش دهد. Manuscript profile

اولین مرحله حیاتی در برنامه رشد در زمان قبل از لانه گزینی، زمان پس از لقاح تخمک و قبل از لانه گزینی جنین در رحم اتفاق می افتد. این دوره نمایانگر یک پنجره آسیب‌پذیر است زیرا اپی ژنوم تحت تغییرات دینامیک در الگوی متیلاسیون DNA قرار می‌گیرد. تغییر در برنامه ریزی اولیه مجدد جنینی می تواند الگوهای متیلاسیون DNA را مختل کند و تغییرات دائمی را در برنامه رشد ایجاد کند و منجر به شروع پیامدهای نامطلوب سلامت در نتاج شود. اگرچه شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد قرار گرفتن در معرض مواد مضر در طول رشد جنین قبل از لانه گزینی می تواند باعث ایجاد تغییرات اپی ژنتیکی پایدار در فرزندان شود، اما مکانیسم ها هنوز به طور کامل شناخته نشده اند. از آنجایی که تغییرات فیزیولوژیکی یا پاتولوژیک در متیلاسیون DNA می تواند به عنوان پاسخی به نشانه های محیطی رخ دهد، محیط زیست مناسب نقش مهمی در موفقیت رشد جنین ایفا می کند. در این مقاله مروری، مکانیسم‌های درگیر در برنامه‌ریزی مجدد اپی ژنتیک جنینی طی متیلاسیون DNA و عوامل استرس‌زای محیطی مادر، همچون اثرات علف کش پاراکوات در طول مراحل قبل از لانه گزینی جنین مورد بررسی قرار گرفته است. Manuscript profile

سابقه و هدف: سودوموناس آئروژینوسا یک پاتوژن فرصت طلب گرم منفی و یکی از عوامل مرگ و میر عفونت های بیمارستانی به خصوص در بیماران با سوختگی های شدید می باشد. یکی از مکانیسم های مقاومت دارویی در سودوموناس آئروژینوسا، جهش و یا کاهش بیان ژن oprD می باشد. این مطالعه با هدف بررسی جهش های ژن oprD در جدایه های سودوموناس آئروژینوسا مقاوم به ایمی پنم در استان گیلان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 45 سویه سودوموناس آئروژینوسا از نمونه های بالینی از بیمارستان ها و آزمایشگاه های شهر رشت و لاهیجان جداسازی گردید. مقاومت و حساسیت سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک با روش های کربی باوئر (Kirby Bauer) و حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) تعیین گردید. سپس به منظور ارزیابی جهش در ژن oprD در جدایه های مقاوم به ایمی پنم، از روش واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) و توالی یابی استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه در مجموع 44.4 درصد جدایه ها مقاوم به ایمی پنم بودند. بالاترین میزان مقاومت در غلظت 512 میکروگرم در میلی لیتر ایمی پنم مشاهده گردید. همچنین توالی یابی نشان داد که 5 جدایه دارای جهش های اشتباه T103S وK115T در ژن oprD بودند. همچنین جهش های خاموش L92L در 7 نمونه، S100S در 7 نمونه، P116P در 5 نمونه و G151G در 3 نمونه شناسایی شد. نتیجه گیری: از آنجایی که oprD در ورود ایمی پنم به سلول نقش دارد، بنابراین ایجاد جهش در این ژن می تواند دلیل مقاومت جدایه های سودوموناس آئروژینوسا نسبت به ایمی پنم باشد. همچنین ممکن است جهش در oprD باعث تغییر تمایل به ایمی پنم در برخی از جدایه ها شود. Manuscript profile

سابقه و هدف: کورکومین به عنوان یک ترکیب فنولی طبیعی مشتق از گیاه زردچوبه، خاصیت ضد قارچی دارد. کاندیدا آلبیکنس شایع ترین پاتوژن فرصت ‌طلب قارچی است که مصرف پیوسته ضد قارچ ها در درمان آن منجر به ظهور و افزایش مقاومت چند دارویی شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر کورکومین محبوس شده در نانوذرات میسلی و فلوکونازول بر روی بیان ژن CDR1 در جدایه های کاندیدا آلبیکنس مقاوم به دارو انجام شد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق، 6 جدایه کاندیدا آلبیکنس مقاوم به فلوکونازول، در تیمار با فلوکونازول به تنهایی (1/2 MIC) (نمونه کنترل) و در ترکیب با کورکومین محبوس شده در نانوذرات (نمونه آزمون) قرار گرفت. دو گروه سلولی برای تخمین درصد مرگ سلولی پس از 24 ساعت، در محیط کشت سابرو دکستروز آگار کشت داده شد. پس از استخراج RNA و سنتز cDNA، بیان ژن CDR1 به طور کمی به روش Real-time PCR در سلول های تیمار شده و تیمار نشده با کورکومین بررسی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که ترکیب کورکومین محبوس شده در نانوذرات با فلوکونازول (1/2 MIC) پس از 24 ساعت، رشد کاندیدا آلبیکنس را تا 50% کاهش می دهد. همچنین آنالیز Real-time PCR نشان داد که کورکومین محبوس شده در نانوذرات، بیان ژن CDR1 را کاهش داد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، کورکومین می تواند رشد قارچ را از طریق مکانیسم های مختلفی مانند کاهش تعداد پمپ افلاکسABC در سطح سلول، مهار کند و اثر هم افزایی بر ویژگی ضد قارچی فلوکونازول در جدایه های مقاوم کاندیدا آلبیکنس داشته باشد. Manuscript profile

سابقه و هدف: سودوموناس آئروجینوسا یک پاتوژن فرصت طلب به ویژه در بیماران با نقص ایمنی است. مقاومت دارویی در سودوموناس آئروجینوسا به واسطه مکانیسم های مختلفی مانند جهش در زیرواحدهای توپوایزومرازها و تنظیم کننده های منفی سیستم های پمپ افلاکس ایجاد می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی جهش های نقطه ای ژن های gyrB، parC و nfxB در جدایه های سودوموناس آئروجینوسا مقاوم به سیپروفلوکساسین استان گیلان بود.مواد و روش ها: این پژوهش یه صورت مقطعی—توصیفی بر روی 200 سویه جمع آوری شده از بیمارستان ها و آزمایشگاه های رشت و لاهیجان انجام شد. با آزمون های بیوشیمیایی تعیین هویت جدایه ها انجام شد. حساسیت آنتی بیوتیکی به کمک روش های کربی-بائر و MIC تعیین گردید. برای ارزیابی جهش ها در ژن های gyrB، parC و nfxB در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین از روش PCR و تعیین توالی استفاده شد.یافته ها: از 69 جدایه سودوموناس آئروجینوسا، 26 سویه مقاوم به سیپروفلوکساسین بودند. MIC سیپروفلوکساسین در جدایه های مقاوم بین µg/ml 32-1024 تعیین گردید. با آنالیز توالی یابی مشخص گردید که بعضی از جدایه های مقاوم، جهش های بدمعنی در ژن های gyrB، parC و nfxB داشتند. جهش های N368S، I424L، L464I، E468D، M520L و I524V در ژن gyrB اولین موارد گزارش شده در ایران می باشند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که جهش های گزارش شده در ژن های gyrB و parC روی تمایل توپوایزومرازها به سیپروفلوکساسین در جدایه های مقاوم تأثیر بگذارند. همچنین، جهش در ژن nfxB ممکن است موجب افزایش بیان پمپ افلاکس MexCD-OprJ و مقاومت به سیپروفلوکساسین گردد. Manuscript profile

سابقه و هدف: سودوموناس آئروجینوسا یکی از عفونت‌های اصلی بیمارستانی در بیماران با نقص ایمنی است. سیلیبین به عنوان یک داروی گیاهی اثرات ضد التهابی و ضد سرطانی داشته و اخیرا مطالعات بیشتری بر روی عملکرد‌های ضدباکتریایی آن متمرکز شده است. هدف از این مطالعه بررسی ویژگی ضدباکتریایی سیلیبین از راه تاثیر بر بیان ژن mexY بر روی جدایه‌های سودوموناس آئروجینوسای مقاوم به سیپروفلوکساسین بود.مواد و روش‌ها‌: در این مطالعه شش جدایه سودوموناس آئروجینوسا مقاوم به سیپروفلوکساسین در تیمار با سیپروفلوکساسین به تنهایی (MIC 1.2) (نمونه کنترل) و در ترکیب با سیلیبین محبوس در میسل (نانوذرات) قرار گرفت. 24 ساعت پس از کشت در محیط مولرهینتون، آزمایش MBC انجام شد. پس از استخراج RNA و سنتز cDNA ، بیان ژن mexY به ‌صورت کمی در سلول‌های تیمار شده و تیمار نشده با سیلیبین بررسی شد.یافته‌‌ها: نتایج نشان داد که ترکیب سیلیبین محبوس در میسل با سیپروفلوکساسین (MIC 1.2) پس از 24 ساعت می تواند رشد باکتری را تا 50% کاهش دهد. همچنین آنالیز qRT-PCR نشان داد که سیلیبین محبوس در میسل، بیان ژن mexY را کاهش می دهد.نتیجه‌گیری: نتایج ما پیشنهاد می کند که سیلیبین می تواند رشد باکتری را از طریق کاهش تعداد پمپ افلاکس mexXY-oprM در سطح سلول مهار کند. Manuscript profile