هدف از این پژوهش، تعیین رابطۀ علی تمایزیافتگی خود و صمیمیت زناشویی با نگرش به روابط فرازناشویی با نقش میانجی تعهد زناشویی در زنان مراجعه کننده به مراکز روان‌شناختی شهر اهواز بود. جامعه آماری شامل کلیه زنانی که به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال 1398 مراجعه کرده بودند. که به روش نمونه گیری هدفمند، 111 زن به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس نگرش به روابط فرازناشویی ویتلی (2008)، سیاهه تمایزیافتگی خود اسکورن و اسمیت (2003)، مقیاس صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون (1983) و سیاهه تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش آمار توصیفی و روش‌های آمار استنباطی هم چون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر انجام شد. نتایج نشان داد همه روابط مستقیم به جز رابطه تمایزیافتگی با نگرش به روابط فرازناشویی معنادار شدند. هم چنین، بین صمیمیت زناشویی با نگرش به روابط فرازناشویی با نقش میانجی تعهد زناشویی رابطۀ غیرمستقیم و معنادار وجود داشت. اما، بین تمایزیافتگی خود با نگرش به روابط فرازناشویی با نقش میانجی تعهد زناشویی رابطۀ غیرمستقیم و معنادار وجود نداشت. Manuscript profile

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی و مهارت های اجتماعی بر اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان پسر پایه دهم شهر اهواز بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی میدانی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه که از جامعه کل دانش آموزان پسر پایه دهم شهر اهواز به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 60 نفر انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: پرسشنامه اضطراب اجتماعی (جرابک، 1996؛ ترجمه و هنجاریابی توسط دلیری، 1381)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی (بل، 1961؛ ترجمه و هنجاریابی توسط آقامحمدیان و شعرباف، 1375) و پرسشنامه صمیمیت اجتماعی (میلر و لفکورت، 1982؛ ترجمه و هنجاریابی توسط دانشورپور و همکاران، 1386). جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری، تحلیل کوواریانس یک متغیری در متن چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی بود. نتایج نشان داد که هر دو روش آموزشی باعث کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی بوده است. همچنین، آموزش مهارت های اجتماعی اثربخشی بیشتری نسبت به آموزش مهارت کفایت اجتماعی در سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی داشته است. اما، در زمینه اضطراب اجتماعی تفاوت معنی داری بین دو روش مشاهده نشد (72/0>P ). می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های اجتماعی می تواند در سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی بیشتر و کاهش اضطراب اجتماعی موثر باشد. کلیدواژه ها: کفایت اجتماعی، مهارت های اجتماعی، اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی Manuscript profile

چکیدههدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی تمرینات تقویت حس تعادل و تمرینات تقویت حس عمقی بر نقصان بیان نوشتاری در دانشآموزان با اختالل یادگیری خاص شهر اهواز بود. پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون- پیگیری و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان با اختالل یادگیری خاص شهر اهواز در سال 1401 بودند. با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند تعداد 60 دانشآموزان دارای اختالل یادگیری خاص انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل)هر گروه 20 نفر( قرار گرفتند. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامه نقصان بیان نوشتاری اختالتالت امال نویسی پریسا رحمانی )1394 )استفاده شد. گروههای آزمایشی تحت تمرینات تقویت حس تعادل )12 جلسه 45 دقیقهای( و تمرینات تقویت حس عمقی )12 جلسه 45 دقیقهای( قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد، هر دو درمان تمرینات تقویت حس تعادل و تمرینات تقویت حس عمقی بر بهبود نقصان بیان نوشتاری در دانشآموزان دارای اختاللیادگیری خاص اثربخش بودند )01.0p )و این نتیجه تا مرحله پیگیری تدوام داشت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت، از تمرینات تقویت حس تعادل و تمرینات تقویت حس عمقی در جهت بهبود نقصان بیان نوشتاری در دانشآموزان دارای اختالل یادگیری خاص بهره برد.کلیدواژه: اختالل یادگیری خاص، نقصان بیان نوشتاری، تمرینات تقویت حس تعادل، تمرینات تقویت حس عمقی Manuscript profile

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی کلاس درس معکوس و کلاس درس مبتنی بر شبکه های اجتماعی، برخلاقیت و یادگیری خود راهبر هنرجویان پسر هنرستان های شهرستان آبدانان در درس دانش فنی کامپیوتر انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان آبدانان بودند. دراین طرح 60 دانش آموز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه: کلاس درس معکوس، کلاس درس مبتنی بر شبکه های اجتماعی و کلاس درس سنتی (گروه کنترل) قرار گرفتند، پرسشنامه های خلاقیت تورنس و یادگیری خودراهبر فیشر به صورت پیش آزمون و پس آزمون برای گروه ها اجرا شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره بیانگر تاثیر معنی دار و مثبت آموزش به روش کلاس درس معکوس وکلاس درس مبتنی برشبکه های اجتماعی روی متغیرهای خلاقیت و یادگیری خودراهبر می باشد. همچنین نتایج نشان داد که کلاس درس معکوس در مقایسه با کلاس درس مبتنی بر شبکه های اجتماعی، موجب اثرگذاری مثبت بیشتری بر خلاقیت و یادگیری خودراهبر شده است. Manuscript profile

Purpose: The objective of this study was to compare effectiveness of reverse and cooperative learning methods on creativity and academic self-efficacy of female senior high school students.Methodology: This was a quasi-experimental study with pre-test and post-test design and the control group. The study population consisted of female senior high school students in Ahvaz during the academic year 2019-2020. The research sample was 90 people who were randomly selected from three classes of a school and two classes were selected as experimental groups (reverse and cooperative learning) and a class was selected as a control group. Each experimental group was trained in 10 sessions of 75 min by reverse and cooperative learning methods and the control group received no training. The research tools were Abedi (1993) Creativity Test Questionnaire and Morgan-Jinks (1999) Student Efficacy Scale. The data were analyzed by multivariate analysis of covariance and Bonferroni post hoc test using SPSS-22 software.Findings: The study results showed that experimental and control groups were significantly different in terms of creativity and academic self-efficacy (P <0.05). In other words, reverse and cooperative learning methods increased creativity and academic self-efficacy compared to the control group (P <0.05), but no significant difference was found between them in terms of creativity and academic self-efficacy (P> 0.05).Conclusion: Regarding the effectiveness of both learning methods and no significant difference between them, both reverse and cooperative learning methods can be used to increase creativity and academic self-efficacy. Manuscript profile