پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر آموزش منابع انسانی و ارائه الگویی جهت آموزش منابع انسانی در دانشگاه های آزاد اسلامی استان تهران صورت گرفت. روش پژوهش به صورت آمیخته (کیفی و کمی) است که در مرحله کیفی از روش گراندد تئوری و در مرحله کمی از روش توصیفی پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری در مرحله کیفی متشکل از خبرگان و متخصصین دانشگاه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری گلوله برفی برای شناسایی مؤلفه ها و شاخص‌های آموزش منابع انسانی و دستیابی به مدل مفهومی انتخاب شدند. جامعه آماری در مرحله کمی نیز متشکل از کلیه کارکنان دانشگاه های آزاد اسلامی به تعداد 317 نفر بود به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی و کمی به ترتیب عبارت اند از مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته. داده‌های جمع‌آوری‌شده در این بخش با استفاده آزمون t و مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که وضعیت موجود عوامل مؤثر بر آموزش منابع انسانی در دانشگاه های آزاد اسلامی کمتر از سطح متوسط است و با وضعیت مطلوب، اختلاف بسیاری دارد. با توجه به الگوی به دست آمده، به ترتیب مؤلفه‌های مدرس دوره آموزشی با ضریب مسیر 683/0، ماهیت و محتوای دوره آموزشی با ضریب مسیر 678/0، نگرش، انگیزه و رضایت شرکت کنندگان با ضریب مسیر 631/0، فضا، محیط و زمان برگزاری دوره آموزشی با ضریب مسیر 614/0، بهینه کاوی با ضریب مسیر 594/0، عوامل سازمانی با ضریب مسیر 436/0، رویکرد و شیوه دوره آموزشی با ضریب مسیر 381/0 و اقدامات تعاقبی با ضریب مسیر 370/0 بیشترین تأثیر را بر آموزش منابع انسانی در دانشگاه های آزاد اسلامی دارند. Manuscript profile

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رویکرد گروه درمانی معنوی بر کاهش میزان افسردگی، اضطراب و استرس در زنان مبتلا به سرطان سینه ی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر شیراز صورت گرفت. به همین منظور، تعداد ٢٤ نفراز زنان مبتلا به سرطان سینه مراجعه کننده به مرکز درمانی، به روش نمونه گیری تصادفی، پس از مصاحبه بالینی انتخاب گردیدند و در دو گروه ١٢ نفری کنترل و آزمایش به صورت تصادفی جایگزین شدند. سپش همه ٢٤ نفر به وسیله ابزارهای پژوهش ازجمله مقیاس افسردگی – اضطراب – استرس (DASS-21) و مقیاس سلامت معنوی (SWB-20) مورد آزمایش قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش، ۱۲ جلسه در مداخلات گروه درمانی معنوی شرکت کردند و این درحالی بود که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. در پایان دوباره آزمون‌ها برای همه افراد نمونه (٢٤نفر) اجرا گردید. پس ازگرد آوری پرسشنامه ها، داده های بدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس و به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که معنویت درمانی به شیوه گروهی در سطح معناداری (p≤0/0001) در کاهش افسردگی زنان مبتلا به سرطان سینه مؤثر بوده است. هم‌چنین، در سطح معناداری ((p≤0/003 باعث بهبود سلامت معنوی در این بیماران گردیده است.   Manuscript profile