پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر آموزش منابع انسانی و ارائه الگویی جهت آموزش منابع انسانی در دانشگاه های آزاد اسلامی استان تهران صورت گرفت. روش پژوهش به صورت آمیخته (کیفی و کمی) است که در مرحله کیفی از روش گراندد تئوری و در مرحله کمی از روش توصیفی پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری در مرحله کیفی متشکل از خبرگان و متخصصین دانشگاه بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری گلوله برفی برای شناسایی مؤلفه ها و شاخص‌های آموزش منابع انسانی و دستیابی به مدل مفهومی انتخاب شدند. جامعه آماری در مرحله کمی نیز متشکل از کلیه کارکنان دانشگاه های آزاد اسلامی به تعداد 317 نفر بود به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش در بخش کیفی و کمی به ترتیب عبارت اند از مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته. داده‌های جمع‌آوری‌شده در این بخش با استفاده آزمون t و مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه‌ و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که وضعیت موجود عوامل مؤثر بر آموزش منابع انسانی در دانشگاه های آزاد اسلامی کمتر از سطح متوسط است و با وضعیت مطلوب، اختلاف بسیاری دارد. با توجه به الگوی به دست آمده، به ترتیب مؤلفه‌های مدرس دوره آموزشی با ضریب مسیر 683/0، ماهیت و محتوای دوره آموزشی با ضریب مسیر 678/0، نگرش، انگیزه و رضایت شرکت کنندگان با ضریب مسیر 631/0، فضا، محیط و زمان برگزاری دوره آموزشی با ضریب مسیر 614/0، بهینه کاوی با ضریب مسیر 594/0، عوامل سازمانی با ضریب مسیر 436/0، رویکرد و شیوه دوره آموزشی با ضریب مسیر 381/0 و اقدامات تعاقبی با ضریب مسیر 370/0 بیشترین تأثیر را بر آموزش منابع انسانی در دانشگاه های آزاد اسلامی دارند. Manuscript profile