در دهه‌هاي اخير به دنبال گسترش بي­رويه شهر‌ها و اهميت روز افزون اتومبيل، نقش عابر پياده در فضا‌هاي شهري کمتر شده که اين امر سبب ايجاد محيط­هاي کسل‌کننده در شهر‌ها و کاهش سرزندگي فضا‌هاي شهري شده است. هدف از اين پژوهش تحليلي بر نقش پياده­راه بوعلي در سرزندگي شهري در شهر همدان مي‌باشد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري، شهروندان 10 سال به بالا در شهر همدان که بر اساس سرشماري نفوس و مسکن 1395تعداد 653 هزار نفر است و با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 384 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديد. متغير‌هاي سرزندگي شهري شامل چهار مؤلفه اجتماعي-فرهنگي، کالبدي– عملکردي، زيست محيطي و زيبايي‌شناختي است. تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم‌افزار spss انجام گرفت و از آزمون فريدمن و براي بررسي روابط از مدل‌يابي معادلات ساختاري با نرم‌افزار ليزرل استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد وضعيت شاخص‌هاي سرزندگي شهري در پياده­راه مورد مطالعه مطلوب است. همچنين نتايج آزمون فريدمن و اولويت‌بندي شاخص‌ها مشخص نمود که آسايش اقليمي بيشترين اولويت را در بررسي سرزندگي فضايي شهري در پياده­رو بوعلي شهر همدان داشته است.