به لحاظ حساسیت موضوع حقوق محیط زیست، در دهه‌های اخیر مجامع بین‌المللی در راستای حفاظت از محیط‌زیست و تضمین توسعه پایدار، تعهدات و الزاماتی را بر دولت‌ها ونهادهای بین‌المللی بار نموده‌اند. بر این اساس اعلامیه‌ی پایانی کنفرانس سازمان ملل متحد درباره‌ی محیط زیست انسانی، با اعلام حقوق محیط زیست سالم، پیوندی بنیادین بین حفاظت از محیط زیست و حقوق بشر ایجاد نمود و سرآغاز تحولی جدید در حقوق بین‌المللی گردید. از آن تاریخ به بعد، حقوق محیط زیست مستمراً در اسناد بین‌المللی مختلف مورد تایید و تأکید قرار گرفته است. اسلام نیز به عنوان دینی جهانشمول، حامل مکتب زیست‌محیطی جامعی است که با اصول متعددی، معیارهای لازم را در عرصه‌ی مسائل زیست محیطی ارائه می‌دهد. از سوی دیگر، محیط زیست‌ سالم به عنوان یکی از نعمت‌های الهی مطرح است که همگان حق دارند از نعمت‌های بزرگ الهی، که برخورداری از محیط‌زیست سالم یکی از آنهاست، بهره مند شوند و هیچ کس نباید انسان ها را از این حق خدادادی خود محروم کند؛ زیرا حقوق محیط‌زیست، به عنوان یک حق‌الناس مطرح می‌شود که حتی خداوند هم از آن گذشت نخواهد کرد. بدون تردید درباره‌ی آب، خاک، زمین، کوه. هوا، درخت، گیاه، حیوان و دیگر عناصر زیست محیطی، در آیات و روایات و سایر منابع، احکام زیادی وجود دارد که در این مقاله در حد امکان به آنها اشاره گردیده است . Manuscript profile

بررسی عنصر روانی در حقوق کیفری بین المللی عنصر روانی در جنایات بین المللی برای اولین بار در ماده 30 اساسنامه دیوان کیفری بین المللی مطرح گردید و این در حالی بود که دادگاه های کیفری بین المللی از سال 1945 تا تاریخ نگارش اساسنامه هم چنان در حال فعالیت بودند بدون این که در اسناد بین المللی از عنصر روانی جنایات بین المللی اسمی برده شده باشد. عدم ارایه تعریفی از عنصر روانی جنایات بین المللی به این علت است که مخصوصا در جرم نسل زدایی تاثیر عنصر مادی جرم و قصد مرتکب فقط بر صدمه زدن و نابودی شخص قربانی نیست بلکه گروهی که قربانی در آن عضویت دارد(گروه قومی نژادی و...)نیز جزء قصد مرتکب بوده است بنابراین تاثیر نهایی بر گروه مورد نظر مورد بحث می باشد.بنابراین با توجه به این که سوء نیت خاص مجرم بیشتر متوجه گروه انسانی است تا خود شخص قربانی ، ارایه عنصر روانی جرایم بین المللی کاری سخت و مشکل مینمود تا این که در ماده 30 اساسنامه به این امر مهم پرداخته شد. بنابراین رسیدن به یک تعریف جامع و عام الشمول از عنصر روانی جنایات بین المللی نیازمند حصول توافق بین المللی بود که از جانب دیگر رسیدن به متنی قابل توافق مابین کشورهای مختلف با ساختارهای مختلف حقوقی کاری سخت می نمود که در نهایت سندی که عنصر روانی جنایات بین المللی را تبیین نمود تبدیل به ترکیبی از دو سیستم حقوقی عرفی و حقوق نوشته شده که میتوان از آن به عنوان نمونه مثال زدنی از منبع سوم حقوق بین المللی یاد کرد و آن را نمونه واقعی اصول کلی حقوقی مورد قبول ملل متمدن دانست.به هر روی در این مقاله سعی شده است تا از مطالعه تطبیقی هر دو سیستم و بررسی ماده 30 اساسنامه رم به تفسیری صحیح و کاربردی از چگونگی شکل گیری ماده 30 برسیم. Manuscript profile

چکیده انفصال از یک کشور و ایجاد یک نهاد جدید در حقوق بین الملل که با استناد به حق تعیین سرنوشت مردم و توسط گروه‌های اقلیت یک کشور صورت می گیرد، یکی از دغدغه ها و چالش هایی است که جامعه بین المللی با آن روبرو بوده و همچنان لاینحل باقی مانده است. این نوشتار، مقوله انفصال را مد نظر قرار داده و به بررسی جایگاه و دامنه اعمال آن در حقوق بین الملل می پردازد و این پرسش را مطرح می نماید که آیا حقوق بین الملل مجوز انفصال یک جانبه و ﺗﺄسیس یک دولت را در وضعیت غیراستعماری می دهد. یافته مقاله حاکی از آن است که این حق فقط به دوران استعمارزدایی محدود می شود. حقوق بین‌الملل معمولا از کشور مادر در خواسته‌اش برای حفظ تمامیت ارضی خود حمایت مینماید. در بیانیه روابط دوستانه و همکاری بین ملل که در سال 1970 به تصویب رسید، به‌ طور کاملاً مشخصی ذکر شده است که تمامیت ارضی و استقلال سیاسی هر کشوری غیر قابل خدشه است؛ بنابراین جامعه بین‌المللی با جابجایی مرزها و خرد شدن کشورها مخالف است به این دلیل که می‌تواند برهم زننده ثبات بین‌المللی باشد؛ همچنین با طرح موضوع همه پرسی استقلال کردستان عراق، نتیجه می گیرد که حقوق بین الملل معاصر تبعات این همه پرسی جهت رسیدن به استقلال را ﺗﺄیید نمی‌نماید. Manuscript profile