به منظور ارزیابی سطوح مختلف سیلیس به همراه کاربرد علف کش های انتخابی گندم بر کنترل علف هرز یولاف وحشی، عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار در شهرستان اقلید در سال زراعی 1393 انجام گرفت. فاکتور اول شامل هفت تیمارکاربرد علف کش های تاپیک، پوماسوپر، آتلانتیس ،آپیروس ، سافیکس، شاهد با علف هرز و شاهد بدون علف هرز و فاکتور دوم دو سطح سیلیس(کاربرد و عدم کاربرد) بود. نتایج نشان داد که وزن خشک یولاف وحشی در شرایط کاربرد سیلیس نسبت به عدم کاربرد سیلیس 20% افزایش و اختلاف معنی داری داشت. بیشترین وزن خشک یولاف وحشی مربوط به دو علف کش تاپیکو پوماسوپربود که در کنترل علف هرز یولاف وحشی موفق نبودند. علف کش آتلانتیس و سافیکس دارای بیشترین کنترل بودند.نتایج عملکرد و اجزای عملکرد دانه نیز نشان داد که کاربرد سیلیس در تیمارهای شاهد با علف هرز، تاپیک و پوماسوپر منجر به کاهش صفات طول سنبله، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک گردید. در مورد دو علف کش آتلانتیس و آپیروس در شرایط عدم کاربرد سیلیس کاهش عملکرد و اجزای عملکرد مشاهده گردید. در تیمارهای کاربرد سیلیس در دو علف کش آتلاتتیس و آپیروس عملکرد دانه به طور چشمگیری افزایش پیدا کرد. در واقع نتایج نشان داد که سیلیس منجر به کاهش اثر گیاه سوزی دو علف کش آتلانتیس و آپیروس در شرایط آب و هوایی اقلید گردید.کلمات کلیدی: یولاف وحشی، وزن خشک، عملکرد دانه، گیاه سوزی،آتلانتیس،آپیروس Manuscript profile

به منظور بررسی اثرات زمان کـاربرد خـارجی هورمـون اسید سالیـسیلیک بـر خـصوصیات مورفولوژیـک و فیزیولوژیک جو (رقم نصرت) در شرایط تنش، آزمایشی در شهرستان نی ریز در طی دو سال زراعـی 1399-1398 و 1400-1399 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با عامل اصلی شرایط مختلف آبیاری (بدون آبیاری، دو و چهار نوبت آبیاری) و عامل فرعی زمان‌های محلول‌پاشی اسـید سالیسـیلیک (بدون محلول‌پاشی، انتهای پنجه‌زنی، ظهور 50 درصد ساقه و انتهای ظهور برگ پرچم) اجرا شد. نتایج نشان دادند که تیمار بدون آبیاری باعث کاهش شاخص کلروفیل برگ و کلروفیل های a و b به میزان به ترتیب 2/74، 02/66 و 31/42 درصد شد. تیمار بدون آبیاری هم چنین باعث کاهش معنی‌دار عملکرد دانه به میـزان 9/86 درصد (میانگین دو سال آزمایش) شد. محلول‌پاشی در انتهای پنجه‌زنی به‌طور متوسط عملکرد دانه را 36/10 درصد افزایش داد. افزایش عملکرد دانه در اثر محلول‌پاشی در انتهای پنجه‌زنی در تیمار بدون آبیاری، 2/6 و در تیمار چهار نوبت آبیاری، 1/10 درصد بود که نشان‌ دهنده تأثیر مثبت محلول‌پاشی در شرایط رطوبتی بالاتر می‌باشد. محلول‌پاشی اسید سالیسیلیک باعث افزایش غلظت پـرولین نسبت به شاهد بدون محلول‌پاشی شد. بیشترین غلظت پرولین در تیمار محلول‌پاشی در انتهای پنجه‌زنی بود. غلظت پرولین با کاهش دفعات آبیاری افزایش یافت. نتایج بیانگر آن هستند که کاربرد اسید سالیسیلیک در انتهای پنجه‌زنی از طریق بهبود ویژگی‌های بیوشیمیایی، در کاهش عوارض تنش خشکی موثر بوده و در شـرایط آب و خاک مشابه، کاربرد آن در جو توصیه می گردد. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید (SA) برعملکرد و اجزاء عملکرد و میزان پرولین سویا (Glycine max) پژوهشی در منطقه مرودشت فارس در گلدان های پلاستیکی به صورت طرح فاکتوریل در قالب کاملاً تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. فاکتور اول غلظتهای مختلف هورمون سالیسیلیک اسید در 4 سطح صفر، 25/0، 5/0 و 1 میلی مولار و فاکتور دیگر شامل غلظت های مختلف شوری(NaCl) در 3 سطح صفر، 3 و 6 دسی زیمنس بر متر در نظر گرفته شد. روش استفاده از هورمون به صورت برگپاشی بود که در 2 مرحله انجام شد. مرحله اول 7-6 برگی و مرحله دوم یک هفته بعد از مرحله اول اعمال شد. تیمارشوری بوسیله آب آبیاری بعد از اعمال تیمار اول انجام شد. صفات مورد اندازه گیری روند افزایش ماده خشک، سطح ویژه برگ، میزان کلروفیل و پرولین و عملکرد و اجزاء عملکرد بودند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری میزان پرولین افزایش یافته و سالیسیلیک اسید میزان پرولین را بیشتر افزایش داد. همچنین تیمارهای محلولپاشی سالیسیلیک اسید، میزان کلروفیل و سطح ویژه برگ بیشتری داشتند. هرچند که شوری سطح ویژه برگ و کلروفیل را کاهش داد و لی این کاهش در تیمار با سالیسیلیک اسید کمتر بود بیشترین وزن خشک اندام هوایی درمرحله غلاف دهی در سطح شوری صفردسی زیمنس بر متر و سطح 5/0میلی مولار SA مشاهده شد. همچنین مشاهده شد که شوری و SA اثر معنی داری بر تعداد دانه در غلاف دارند. افزایش عملکرد به علت افزایش وزن صددانه و افزایش تعدادغلاف در بوته بوده است. بالاترین وزن صددانه مربوط به سطح شوری صفر دسی زیمنس بر متر و همچنین غلظت های 25/0، 5/0 و 1 میلی مولارسالیسیلیک اسید بود. همچنین در بررسی تعداد غلاف در بوته بیشترین تعداد غلاف در بوته در سطح شوری صفر دسی زیمنس بر متر و سطح 25/0 میلی مولارسالیسیلیک اسید بدست آمد ولی در اثرات متقابل این دو مشاهده شد که بیشترین تعداد غلاف در بوته در سطح شوری صفر دسی زیمنس برمتر و سطح صفر و 5/0 میلی مولار سالیسیلیک اسید بدست آمد. در کل با افزایش شوری عملکرد بدلیل کاهش تعداد دانه در غلاف و و زن دانه کاهش یافت و سالیسیلیک اسید با افزایش میزان پرولین و کلروفیل باعث افزایش تحتل به تنش شد. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر تنش شوری بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام پاییزه کلزا و شناسایی بهترین ارقام، آزمایشی در سال زراعی 89- 88 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل پنج رقم کلزا (اپرا ،اکاپی، مادونا، طلایه و کبری) و پنج سطح شوری حاصل از کلرور سدیم شامل ( 0 شاهد،3 ،9،6 و12) دسی زیمنس بر متر بودند. تعداد غلاف ساقه اصلی و فرعی، تعداد دانه در غلاف ساقه اصلی و فرعی، وزن هزار دانه در ساقه اصلی و فرعی وعملکرد ساقه اصلی و فرعی اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که بیشترین مقدار عملکرد واجزای عملکرد ساقه اصلی و فرعی مربوط به سطح شاهد بود. افزایش شوری اثر منفی معنی داری بر تمامی صفات اندازه گیری شده داشت. رقم کبری از نظر تمامی صفات اندازه گیری شده بالاترین مقدار را نشان داد. بنابراین می توان رقم کبری را به عنوان رقم متحمل به شوری معرفی کرد و ارقام طلایه و مادونا به عنوان رقم های حد وسط و اپرا و اکاپی به عنوان ارقام حساس به شوری معرفی می شوند. اثر متقابل رقم و سطوح شوری معنی دار شد. سطح شوری 12 دسیزیمنس بر متر بیشترین تاثیررا داشت. شوری عملکرد ساقه اصلی را 81 درصد و عملکرد ساقه فرعی را 87 درصد کاهش داد. از بین اجزای عملکرد ساقه اصلی و فرعی تعداد غلاف بیشترین میزان کاهش را نشان داد. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر کودهای آلی، نانوبیولوژیک و رژیم‌های مختلف آبیاری بر عملکرد دانه کنجد رقم دشتستان، آزمایشی به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و 24 تیمار در سال زراعی 1392-1391 در منطقه توردان شهرستان خنج اجراء شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمارهای کودی در 8 سطح به عنوان فاکتور اول شامل: شاهد (بدون کود)، کود دامی، کمپوست، کود دامی + کمپوست، نانوبیولوژیک بیوزر به تنهایی، نانوبیولوژیک + کود دامی، نانوبیولوژیک + کمپوست و نانوبیولوژیک + کود دامی +کمپوست با 3 دور آبیاری به عنوان فاکتور دوم (8، 12 و 16) بودند. نتایج نشان داد که دور آبیاری 8، 12 و 16 روز تأثیر معنی داری بر صفات عملکرد در بوته، عملکرد در هکتار، وزن هزار دانه، ارتفاع ساقه اصلی، ارتفاع اولین شاخه فرعی، تعداد کپسول و درصد روغن دانه نداشت اما دور آبیاری 8 و 16 روزه، وزن خشک اندام هوایی و سطح برگ را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار داد. همچنین تمام تیمارهای کودی باعث افزایش معنی داری صفات مورد اندازه گیری در آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد (بدون کود) شدند. بهترین تیمارکودی ازنظر عملکرد تیمار مخلوط کمپوست وکود نانو بیولوژیک بود. اثر متقابل تیمارهای کودی و دورهای مختلف آبیاری در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. در مجموع با بررسی تیمارهای کودی و دورهای آبیاری اعمال شده در این پژوهش و به منظور صرفه جویی در مصرف آب، تیمار کودی نانوبیولوژیک + کمپوست با دور آبیاری 16 روز به عنوان بهترین تیمار کودی و دور آبیاری در منطقه پیشنهاد می گردد. به منظور بررسی اثر کودهای آلی، نانوبیولوژیک و رژیم‌های مختلف آبیاری بر عملکرد دانه کنجد رقم دشتستان، آزمایشی به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و 24 تیمار در سال زراعی 1392-1391 در منطقه توردان شهرستان خنج اجراء شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمارهای کودی در 8 سطح به عنوان فاکتور اول شامل: شاهد (بدون کود)، کود دامی، کمپوست، کود دامی + کمپوست، نانوبیولوژیک بیوزر به تنهایی، نانوبیولوژیک + کود دامی، نانوبیولوژیک + کمپوست و نانوبیولوژیک + کود دامی +کمپوست با 3 دور آبیاری به عنوان فاکتور دوم (8، 12 و 16) بودند. نتایج نشان داد که دور آبیاری 8، 12 و 16 روز تأثیر معنی داری بر صفات عملکرد در بوته، عملکرد در هکتار، وزن هزار دانه، ارتفاع ساقه اصلی، ارتفاع اولین شاخه فرعی، تعداد کپسول و درصد روغن دانه نداشت اما دور آبیاری 8 و 16 روزه، وزن خشک اندام هوایی و سطح برگ را به طور معنی داری تحت تأثیر قرار داد. همچنین تمام تیمارهای کودی باعث افزایش معنی داری صفات مورد اندازه گیری در آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد (بدون کود) شدند. بهترین تیمارکودی ازنظر عملکرد تیمار مخلوط کمپوست وکود نانو بیولوژیک بود. اثر متقابل تیمارهای کودی و دورهای مختلف آبیاری در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. در مجموع با بررسی تیمارهای کودی و دورهای آبیاری اعمال شده در این پژوهش و به منظور صرفه جویی در مصرف آب، تیمار کودی نانوبیولوژیک + کمپوست با دور آبیاری 16 روز به عنوان بهترین تیمار کودی و دور آبیاری در منطقه پیشنهاد می گردد. Manuscript profile