بره‌موم به دلیل داشتن ترکیباتی با منشاء گیاهی مانند پلی‌فنول‌ها و پروتئین‌هایی مانند 10-HDA نقش ضد باکتریایی، ضد قارچی، ضد انگلی، آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضد پوسیدگی دندان ایفاء می‌کند. از دیرباز دارای نقش درمانی برای بیماری‌ها به‌ویژه عفونت‌ها بوده است. در این تحقیق فعالیت ضد میکروبی عصاره الکلی، آبی و بافری بره‌موم بر باکتری‌های دهانی شامل: استرپتوکوکوس موتانس، استرپتوکوکوس اپیدرمیدیس، استافیلوکوکوس اورئوس و باکتری‌های معده - روده‌ای شامل: استرپتوکوکوس سالیواریوس و اشریشیا کلی با استفاده از روش حداقل غلظت مهارکنندگی(MIC) در محیط کشت مایع(TSB) و روش انتشار دیسک (قطر هاله عدم رشد) مورد بررسی قرار گرفت. حداقل غلظت مهارکنندگی بین سه عصاره الکلی، آبی و بافری تفاوت معنی‌داری نداشت یعنی اثر حلال ها بر حلالیت ترکیبات ضدباکتریایی بره موم تقریبا یکسان است. مقاومترین باکتری گرم مثبت نسبت به عصاره الکلی و بافری بره موم، استرپتوکوکس موتانس و مقاوم‌ترین باکتری نسبت به همه عصاره‌ها، اشریشیا کلای گزارش شد. در ارتباط با عصاره آبی بره موم، تفاوت معنی‌داری بین مقاومت باکتریها دیده نشد(P>0.05). در آزمون انتشار دیسک، میزان افزایش غلظت عصاره‌ها تاثیر به سزایی در میزان کشندگی باکتری‌ها داشت و حساس‌ترین باکتری نسبت به عصاره‌ها باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و مقاوم‌ترین باکتری استافیلوکوکوس اورئوس شناخته شد. هم‌چنین باکتری‌ها نسبت به عصاره بافری بیشترین حساسیت را از خود نشان دادند. Manuscript profile