چاقی یکی از دلایل بروز بیماری های قلبی عروقی است و فعالیت ورزشی می تواند در تعدیل این خطر نقش داشته باشد لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین مقاومتی دایره ای در سه شدت متفاوت هم حجم بر برخی عوامل همودینامیک مردان چاق بود. برای این منظور 44 مرد چاق 23 تا 33 سال (30 BMI ≥ ، 5/0 WHtR >) در چهار گروه کنترل، تمرین مقاومتی دایره ای با شدت کم (Rm1 40%) ، متوسط (Rm1 60%) و بالا (Rm1 80%) (11= تعداد در هر گروه) با حجم برابر انجام دادند. پیش و پس از 12 هفته تمرین ضربان قلب استراحتی، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک استراحتی و میزان محصول فشار اندازه گیری شد. جهت بررسی تغییرات درون گروهی از t تست وابسته و مقایسه گرو ه ها، از آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی بانفرونی استفاده شد (05/0≥p ). تغییرات درون گروهی نشان داد ضربان قلب استراحتی، فشار خون سیستولی تنها در گروه با شدت بالا، ، فشار خون دیاستولی تنها در گروه با شدت متوسط و میزان محصول فشار در تمام گروه های تمرینی، بعداز دوره نسبت به قبل کاهش معنی داری داشت (05/0≥ p). آزمون تحلیل واریانس نشان داد بین تغییر ضربان قلب استراحتی، فشار خون سیستولی، فشار خون دیاستولی و میزان محصول فشار در گروه با شدت بالا نسبت به سایر گروه ها اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0≥p ). یافته ها نشان می دهد احتمالاً دوازده هفته تمرین مقاومتی دایره ای اثر مثبتی بر کاهش فشار خون و بهبود شاخص های مرتبط با عملکرد قلب دارد. احتمالا تمرین با شدت بالا اثر بیشری بر کاهش ضربان قلب استراحتی، فشار خون سیستولی و دیاستولی و میزان محصول فشار داشته باشد. Manuscript profile

تمرین اینتروال فزآینده با افزایش التهاب همراه است. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر بی تمرینی کوتاه مدت متعاقب 6 هفته تمرین اینتروال فزآینده بر سطوح فاکتور القایی هیپوکسی و آپوپتوز برونش و برونشیول بافت ریه رت های نر ویستار بود. برای این منظور 18 سر رت نر نژاد ویستار سالم (4 هفته ای با میانگین وزنی 9 ± 72 گرم) به دو گروه تجربی (12 سر) و کنترل (6 سر) تقسیم شدند، پس از 6 هفته تمرین اینتروال فزآینده که بصورت چهار جلسه در هفته در مرحله آماده سازی و پنج جلسه در طول اجرای برنامه پژوهش انجام شد. برنامه تمرین تناوبی فزآینده با سرعت 25 متر بر دقیقه (VO2max 66 درصد) شروع و با سرعت 70 متر بر دقیقه (VO2max 185 درصد) در پایان هفته ششم اتمام یافت. تعداد شش سر از رت های گروه تجربی به گروه بی تمرین(6 سر) انتقال یافته و به مدت سه هفته در شرایط بی تمرینی نگهداری شدند. جهت اندازه گیری میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول، در پایان هفته نهم نمونه بافت ریه خارج و مورد سنجش قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری (05/0≥ p) استفاده شد. یافته ها نشان داد که در شرایط بی تمرینی علی رغم افزایش معنی داری در میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول ریه (05/0≥p ) در دوره تمرین اینتروال فزآینده، کاهش معنی داری (05/0≥p ) در میزان HIF-1α، آپوپتوز برونش و برونشیول بافت ریه مشاهده شد. به نظر می رسد انجام تمرینات اینتروال فزآینده با افزایش میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول ریه همراه است که در بی تمرینی از مقدار آنها کاسته می شود. Manuscript profile

تمرین اینتروال فزآینده با نقص عملکرد ایمنی و آسیب سلولی در بافت ریه همراه است، پرسیاوشان بعنوام مکمل گیاهی در طب سنتی بعنوان یک انتی اکسیدان مورد توجه بوده است. ازین جهت تحقیق حاضر به بررسی تاثیر تمرین اینتروال فزآینده بر سطوح HIF-1α و میزان آپوپتوز برونش و برونشیول بافت ریه پرداخته است. برای این منظور 24 سر رت نر نژاد ویستار سالم (4 هفته ای با میانگین وزنی 9 ± 72 گرم) به دو گروه تجربی (18 سر) و کنترل (6 سر) تقسیم شدند، پس از 6 هفته تمرین اینتروال فزآینده تعداد 6 سر از رت های گروه تجربی به گروه مکمل (6 سر)، ادامه تمرین (6 سر) و مکمل تمرین (6 سر)، انتقال یافته و به مدت سه هفته دیگر در شرایط مورد نظز قرار گرفتند. جهت اندازه گیری میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول، در پایان هفته نهم نمونه بافت ریه خارج و مورد سنجش قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری (05/0 ≥ p) استفاده شد. یافته ها نشان داد که علی رغم افزایش معنی داری در میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول ریه (05/0 ≥ p) متعاقب فعالیت ورزشی فزآینده مکمل گیاهی پرسیاوش در هر دو گروه مکمل به تنهایی و مکمل تمرین با کاهش معنی داری (05/0 ≥ p) در میزان HIF-1α، آپوپتوز برونش و برونشیول بافت ریه همراه بود. بنابراین پرسیاوشان می تواند منجر به کاهش در میزان HIF-1α و آپوپتوز برونش و برونشیول ریه همراه شود. Manuscript profile