زمینه و هدف: محور پیام‌دهی IL4/STAT-6 یکی از مهم ترین مسیرهای مهم درگیر در رشد و توسعه سرطان می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتی همراه با مصرف نانوکورکومین بر IL-4 و STAT-6 در سلول های ضلانی رت های نر سالم بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 32 سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، تمرین مقاومتی، نانوکورکومین، تمرین مقاومتی+ نانوکورکومین) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 4 هفته و 3 جلسه در هر هفته اجرا شد. گروه های دریافت کننده مکمل روزانه 80 میلی گرم نانوکورکومین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 4 هفته به صورت خوراکی (گاواژ) دریافت کردند. بیان ژنIL-4 و STAT-6 با روش Real-time PCR اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد تمرین مقاومتی همراه با مصرف نانوکورکومین موجب افزایش معنادار IL-4 نسبت به سایر گروه ها و کاهش STAT-6 نسبت به گروه تمرین سلول عضلانی رت های نر سالم شد(05/0>P ).نتیجه گیری: به نظر می رسد چهار هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل نانوکورکومین احتمالا با تاثیر بر محور پیام دهی IL-4/STAT-6 می تواند به تنهایی در روند کاهش آن موثرتر باشد. Manuscript profile

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین مقاومتى با محدودیت جریان خون و مصرف کراتین بر مقادیر سرمی میوستاتین و هورمون رشد در بدنسازان مرد بود.روش شناسی: 36 مرد بدنساز با میانگین سنی ۶۳/۲۲ سال به سه گروه مساوی 12 نفری، که شامل گروه تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و مصرف مکمل کراتین، گروه تمرین مقاومتی و دارونما و گروه مصرف کراتین بود، تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه80 دقیقه‌ای، به صورت ایستگاهی و دایره‌ای اجرا شد. شدت تمرین 40-30 درصد یک تکرار بیشینه در هرجلسه تمرین بود. مکمل کراتین نیز به مدت هشت هفته، هر پنج روز در میان و روزانه به میزان 20 گرم مصرف شد. یافته ها: نتایج نشان داد که غلظت سرمی هورمون رشد، قدرت و حجم عضلانی پس از هشت هفته تمرین محدودیت جریان خون و مصرف کراتین افزایش معنی‌داری داشت (p=0.003) در حالیکه غلظت سرمی میوستاتین کاهش معنی‌داری داشت (0.002=P). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد تمرین با شدت پایین و تحت شرایط محدودیت جریان خون و مصرف کراتین، حتی در کوتاه مدت نیز می‌تواند باعث افزایش قدرت و حجیم سازی قابل توجه عضلانی شود و علاوه بر آن، باعث افزایش غلظت سرمی هورمون رشد و کاهش میوستاتین شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود ورزشکاران در تمرینات خود با پروتکل مشابه برای بهبود قدرت و افزایش حجیم‌سازی استفاده کنند. Manuscript profile

لیپوکالین 2، آدیپوکاین جدیدی است که از بافت چربی ترشح می شود و با التهاب خفیف، چاقی و سندروم متابولیک ارتباط نزدیکی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف بوقناق بر بیان ژن لیپوکالین 2 چربی احشایی در رت های مبتلا به سندروم متابولیک بود. در این مطالعه تجربی، 32 سر رت به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل سالم، سندروم متابولیک، سندروم متابولیک + بوقناق، سندروم متابولیک + بوقناق + تمرین تقسیم شدند. برنامه تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هفته و با شدت 95-80 درصد سرعت بیشینه اجرا شد. گروه های دریافت کننده مکمل روزانه 50 میلی گرم عصاره بوقناق به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 8 هفته به صورت گاواژ دریافت کردند. بیان ژن لیپوکالین 2 چربی احشایی با روش Real-time PCR اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه ارزیابی شد. نتایج نشان داد هشت هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف بوقناق معنادار لیپوکالین 2 ،گلوکز خون، انسولین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در رت های مبتلا به سندروم متابولیک شد (0۵/0>P). به نظر می رسد هشت هفته تمرین تناوبی شدید به همراه مصرف بوقناق با کاهش لیپوکالین 2 چربی احشایی می تواند در بهبود سندروم متابولیک موثر باشد. Manuscript profile

مقدمه و هدف: استفاده از مکمل ها و عصاره های گیاهی و تمرینات ورزشی برای درمان بیماری ها و اختلالات متابولیک در بین مردم رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته مصرف آلوئه ورا و تمرین هوازی بر مقادیر واسپین، گلوکز و انسولین سرم در زنان دیابتی نوع ۲بود.مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، 32 زن مبتلا به دیابت نوع 2 به طور دواطلبانه شرکت کردند و به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، مکمل، تمرین، تمرین + مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه) به اجرا در آمد. آزمودنی های گروه مکمل مقدار 400 میلی گرم آلوئه ورا را روزانه به مدت 8 هفته مصرف کردند. از آزمون تعقیبی بن فرونی و از آزمون تحلیل کواریانس به ترتیب جهت بررسی اختلاف درون گروهی و بین گروه های تحقیق استفاده گردید (05/0=P).یافته ها: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین هوازی و مکمل آلوئه ورا موجب کاهش معنادار واسپین، گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت به انسولین، نمایه توده بدنی و درصد چربی زنان دیابتی نوع 2 شد (001/0=P) همچنین مقادیر حساسیت به انسولین و Vo2max نیز افزایش معناداری یافت (001/0=P).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف همزمان آلوئه ورا و تمرین هوازی اثر محافظتی بر عوارض ناشی از دیابت در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 دارد. Manuscript profile

مقدمه و هدف: آپلین به عنوان یک آدیپو کاین از بافت چربی ترشح و بر فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف، از جمله تعدیل عملکرد قلبی عروقی، هموستاز گلوکز، تأثیر می گذارد. هدف از این مطالعه تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل چای سبز بر اپلین و پروفایل چربی زنان دارای اضافه وزن و چاق است.مواد و روش ها: در این پژوهش 32 زن غیر ورزشکار دارای اضافه وزن و چاق (سن: 2۵-۳۵ سال) در منطقه 4 شهر تهران در قالب چهار گروه 8 نفره شامل گروه چای سبز و تمرین، گروه چای سبز ، گروه تمرین و گروه کنترل به مطالعه وارد شدندبرنامه تمرین سه روز در هفته و برای مدت 8 هفته بود و بین جلسات 48 ساعت استراحت وجود داشت. دوز مصرف مکمل چای سبز، روزانه 3 کپسول عصاره چای سبز 450 میلی گرمی پس از3 وعده غذایی اصلی صبحانه ، نهار و شام تعیین گردید. سپس سطح سرمی اپلین، کلسترول تام، HDL،LDL،BMI، قبل و بعد از مطالعه در گروه‌های تعیین گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار۲۵ SPSS و برای مقایسه میانگین های گروه ها از آزمون کوواریانس استفاده شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد هشت هفته تمرین هوازی و مصرف چای سبز بر اپلین در گروه های مورد مطالعه در مقایسه با یکدیگر اختلاف معنادار داشته است (043/0=P). هشت هفته تمرین هوازی و مصرف چای سبز بر مقادیر کلسترول در گروه های مورد مطالعه در مقایسه با یکدیگر اختلاف معنادار نداشته است (933/0=P). هشت هفته تمرین هوازی و مصرف چای سبز بر(038/0=P) HDL و (0۱۲/0=P) LDL در گروه های مورد مطالعه در مقایسه با یکدیگر اختلاف معنادار داشته است. بحث و نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعه حاضربه نظر می رسد تمرین هوازی همراه با مصرف چای سبزباعث کاهش مقادیر اپلین و بهبود ترکیب بدنی و نیم رخ چربی زنان داری اضافه وزن وچاق می شود. Manuscript profile

مقدمه و هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمون های انوروکسی نرژیک بانوان فعال انجام گرفت.مواد و روش ها: 32 نفر از زنان دارای اضافه وزن با میانگین سنی 30-45 سال و شاخص توده بدن 25-30 به صورت تصادفی در چهار گروه 8 نفره شامل گروه 1-گروه اول با پروتکل تمرینی مقاومتی و مصرف زنجبیل ، 2-گروه دوم پروتکل تمرینی مقاومتی + تمرین تناوبی شدید و مصرف زنجبیل، 3-گروه سوم پروتکل تمرینی تناوبی شدید + تمرین مقاومتی و مصرف زنجبیل و 4- گروه چهارم پروتکل تمرینی تناوبی شدید و مصرف زنجبیل تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ٣٥ دقیقه در برنامه تمرینی شرکت کردند. شدت تمرین ٨٠ % تا ٩٠ % ضربان قلب هدف و بین هر وهله ٦٠ ثانیه استراحت به شکل پیاده روی بود. آزمودنی ها در گروه مقاومتی به مدت 8 هفته تمرینات را انجام دادند. شدت تمرین 40 تا 50 درصد یک تکرار بیشینه در 4مرحله با 20-35 تکرار بود. تمامی آزمودنی ها مصرف زنجبیل را به مدت 8 هفته با حفظ رژیم غذای ثابت، روزانه عصاره خشک 1 گرم زنجبیل را (به صورت کپسول های 250 میلیگرمی) در چهار وعده غذایی مصرف کردند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد هشت هفته تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر مقادیر لپتین، کورتیزول و پروفایل چربی و شاخص توده بدن زنان اختلاف معنی داری نداشت (05/0p> ). با این وجود بر نسبت WHR و انسولین مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن اختلاف معناداری داشت (05/0p< ). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوه تمرین ترکیبی (مقاومتی + تناوبی) نسبت به سایر پروتکل های تمرینی بر WHR تاثیر معناداری دارد و پیشنهاد می شود از تمرین ترکیبی برای کاهش وزن استفاده گردد. Manuscript profile

Manuscript profile