مقدمه و هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه دو شیوه تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر کاهش وزن و هورمون های انوروکسی نرژیک بانوان فعال انجام گرفت.مواد و روش ها: 32 نفر از زنان دارای اضافه وزن با میانگین سنی 30-45 سال و شاخص توده بدن 25-30 به صورت تصادفی در چهار گروه 8 نفره شامل گروه 1-گروه اول با پروتکل تمرینی مقاومتی و مصرف زنجبیل ، 2-گروه دوم پروتکل تمرینی مقاومتی + تمرین تناوبی شدید و مصرف زنجبیل، 3-گروه سوم پروتکل تمرینی تناوبی شدید + تمرین مقاومتی و مصرف زنجبیل و 4- گروه چهارم پروتکل تمرینی تناوبی شدید و مصرف زنجبیل تقسیم شدند. آزمودنی ها در گروه تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت ٣٥ دقیقه در برنامه تمرینی شرکت کردند. شدت تمرین ٨٠ % تا ٩٠ % ضربان قلب هدف و بین هر وهله ٦٠ ثانیه استراحت به شکل پیاده روی بود. آزمودنی ها در گروه مقاومتی به مدت 8 هفته تمرینات را انجام دادند. شدت تمرین 40 تا 50 درصد یک تکرار بیشینه در 4مرحله با 20-35 تکرار بود. تمامی آزمودنی ها مصرف زنجبیل را به مدت 8 هفته با حفظ رژیم غذای ثابت، روزانه عصاره خشک 1 گرم زنجبیل را (به صورت کپسول های 250 میلیگرمی) در چهار وعده غذایی مصرف کردند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد هشت هفته تمرین ترکیبی و مصرف زنجبیل بر مقادیر لپتین، کورتیزول و پروفایل چربی و شاخص توده بدن زنان اختلاف معنی داری نداشت (05/0p> ). با این وجود بر نسبت WHR و انسولین مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن اختلاف معناداری داشت (05/0p< ). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوه تمرین ترکیبی (مقاومتی + تناوبی) نسبت به سایر پروتکل های تمرینی بر WHR تاثیر معناداری دارد و پیشنهاد می شود از تمرین ترکیبی برای کاهش وزن استفاده گردد. Manuscript profile