ازدواج قراردادی اجتماعی بوده که در متن آن، یک زن و یک مرد براساس تعهدات قانونی، شرعی و اخلاقی تصمیم می‌گیرند در ساختار زن و شوهر با هم زندگی کنند. هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر کاهش میل به ازدواج با استفاده از نظریه زمینه‌ای بوده است. نمونه پژوهش حاضر 15 نفر از دانشجویان مجرد دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی در نیمسال اول سال تحصیلی 2-1401 بوده و به منظور جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه نیمه‌ساختارمند استفاده شد. قلمروز زمانی پژوهش مهرماه سال 1401 و روش تحلیل داده‌ها، براساس نظریه زمینه‌ای (گراندد تئوری) با طرح سیستماتیک اشتروس و کوربین (1990) بوده است. یافته‌ها نشان داد عواملی همچون رفتاری، روانشناختی، اقتصادی، فرهنگی، سلامت جسمی و تحصیلی مهم‌ترین عوامل عِلّی؛ عوامل فرهنگی-اجتماعی و مذهبی، مهم‌ترین عوامل زمینه‌ای؛ عوامل اقتصادی، فرهنگی-اجتماعی، خانوادگی و سیاسی مهم‌ترین عوامل مداخله‌گر در کاهش میل به ازدواج بوده‌اند که اگر در راستای آن، راهبردهای اقتصادی، فرهنگی-اجتماعی، شخصی-خانوادگی، مذهبی و شغلی-تحصیلی بکار گرفته شوند، می‌توان پیامدهای اجتماعی-فرهنگی، سلامت جسمی-روانی و نظامی-سیاسی را انتظار داشت. مطابق یافته‌های پژوهش؛ براساس فراوانی مشاهده شده، از بین عوامل ذکر شده، عامل مهم کاهش میل به ازدواج در درجه اول رفتاری؛ در درجه دوم روانشناختی، سپس اقتصادی شناسایی شده‌اند و در صورتی که راهبردهای اقتصادی و فرهنگی مناسب اتخاذ شوند، پیامدهای مطلوب رخ خواهند داد. از این رو تدوین مشاوره‌های مطلوب برای جوانان می‌تواند نقش مهمی در بهبود این مساله داشته باشد. همچنین، این بررسی می‌تواند برای مراکز مشاوره و روانشناسی به منظور تدوین و طراحی محتوای همسو با ارزش‌های جامعه ایرانی-اسلامی و مسائل موجود در این حوزه مفید واقع شود. Manuscript profile

مقدمه:
از دسامبر 2019، کشورهای سراسر جهان به شدت تحت تأثیر کووید-19 قرار گرفته‌اند. دوره‌های طولانی انزوا در خانه مشکلات زیادی را برای افراد بخصوص کودکان ایجاد می‌کند. این مشکلات ممکن است دانش‌آموزان را در برابر چالش‌های روان‌شناختی بیماری همه‌گیر مستعدتر کند. از این‌رو، پژوهشی با هدف بررسی نقش میانجی سبک مقابله‌ای مثبت و منفی بر رابطه بین پاسخ استرس روانی و پرخاشگری دانش‌آموزان دوره دوم ابتدایی پس از پیک ششم شیوع کووید-19 انجام شد.
مواد و روش‌ها:
پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ روش زمینه‌یابی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانش‌آموزان دوره دوم ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی 01-1400، نمونه آماری 250 نفر و ابزار مورد استفاده نسخه فارسی پرسشنامه پاسخ استرس روانی (SRQ-20)(2008)، پرسشنامه پرخاشگری(AQ) (2000) و پرسشنامه سبک مقابله ساده (SCSQ)(1998) بود.
یافته‌ها:
یافته‌ها نشان داد مدل پیشنهادی ارائه شده مورد تایید بوده، چرا که مقدار ریشه‌ میانگین مجذور خطای برآورد (RMSEA) در حد مطلوب قرار داشته و علاوه بر آن شاخص‌های برازندگی مطلوب بودند. مطابق یافته‌ها، پاسخ استرس روانی بر پرخاشگری با نقش میانجی سبک مقابله‌ای مثبت تاثیرگذار بوده است. همچنین سبک‌های مقابله‌ای مثبت رابطه بین استرس روانی و پرخاشگری را به طور قابل توجهی واسطه نمود.
نتیجه‌گیری:
بنابراین برای به حداقل رساندن اثر نامطلوب پاسخ استرس روانی بر پرخاشگری کودکان در طول بحران‌هایی مانند همه‌گیری، مداخلاتی با هدف افزایش تأثیر مهارت‌های مقابله‌ای مثبت مورد نیاز است. Manuscript profile