زمینه و هدف: کاربرد نیتروژن به میزان بیش از نیاز گیاه باعث آلودگی منابع آب، خاک و گیاه می شود. از راهکارهای مناسب در تعیین مقدار صحیح و به موقع کود نیتروژنی استفاده از دستگاه کلروفیل متر است. هدف از اجرای این پژوهش کاهش مصرف کودهای نیتروژنی و جلوگیری از کاهش شستشوی نیترات و ورود آن به منابع آب های زیرزمینی است. روش بررسی: با استفاده از سنجش کلروفیل در برگ، آزمایشی با استفاده از 6 تیمار کود نیتروژنی شامل:50 ،150،100 ،200 ،250 و 300 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، دو مکان و به مدت یک سال اجرا شد. در مرحله ساقه دهی، کلروفیل موجود در برگ های پرچم گندم با استفاده از دستگاه کلروفیل متر قرائت شد. با در نظر گرفتن عدد 45 به عنوان مرجع، مقادیر کود سرک نیتروژن در مرحله ساقه دهی محاسبه و در صورت نیاز در اختیار کرت های آزمایشی قرار گرفت. یافته ها: با توصیه سرک کود نیتروژنی با کاربرد دستگاه کلروفیل متر، غلظت نیترات را در خاک و گیاه کاهش یافت. در این پژوهش در توصیه سرک کود نیتروژنی صرفه جویی شد به طوری که در تیمارهای کاربرد 250 و 300 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنی به ترتیب 25 و 21 درصد بود. بحث و نتیجه گیری: با کاربرد دستگاه کلروفیل متر در توصیه سرک کود نیتروژنی در گندم، می توان در میزان مصرف صرفه جویی های قابل ملاحظه ای به دست آورد. این امر سبب تولید محصول سالم با نیترات کمتر و جلوگیری از ورود نیترات به آب های زیرزمینی می گردد. Manuscript profile

بور و روی به‌عنوان دو عنصر غذایی ضروری و کم‌مصرف نقش‌های مهم در کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی ایفا می‌نمایند. به‌منظور تأثیر عناصر بور و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کلزا طرحی تحقیقاتی در قالب آزمایشات فاکتوریل در پایه بلوک‌های کامل تصادفی بر روی دو رقم کلزا (Regent *Cobra و SLMO46)، سه سطح بـور: صفر، 15 و 30 کیلوگرم اسید بوریک در هکتار (B0،B15،B30) و سه سطح روی: صفر، 25 و 50 کیلوگرم سولفات روی در هکتار (Zn0،Zn25،Zn50 ) در ایستگاه اسماعیل‌‌آباد قزوین اجرا شد. صفات موردمطالعه شامل ارتفاع گیاه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، درصد روغن، عملکرد روغن و عملکرد دانه بود. نتایج داده‌ها نشان داد که در رقم Cobra*Regent بیشترین میزان عملکرد دانه و روغن با تیمار B15 (15 کیلوگرم اسید بوریک در هکتار) به میزان 4027 کیلوگرم در هکتار حاصل گردید. با تیمار B30 افزایش تعداد غلاف در بوته و ارتفاع بوته با افزایش 5/9 و 2/1 درصدی نسبت به شاهد دیده شد. عملکرد روغن با کاربرد تیمارهای B15 و B30 به ترتیب 108 و 147 کیلوگرم در هکتار نسبت به شاهد افزایش نشان داد. ارتفاع بوته با کاربرد Zn25 و Zn50 (کاربرد 25 و 50 کیلوگرم سولفات روی در هکتار) به ترتیب 97/6 و 30/6 درصد و درصد روغن به ترتیب 97/6 و 41/8 درصد نسبت به شاهد همراه بود. در رقم Cobra*Regent، بیشترین میزان عملکرد دانه با کاربرد B15 به میزان 4027 کیلوگرم در هکتار حاصل گردید. در رقم SLM046 بیشترین عملکرد دانه با کاربرد B15 به میزان 4645 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. در این رقم عملکرد روغن با B30 بیشترین مقدار به میزان 2170 کیلوگرم در هکتار رسید؛ بنابراین با کاربرد کودهای ریزمغذی حاوی عناصر بور و روی می‌توان تأثیر آن را در افزایش عملکرد دانه و روغن شاهد بود. Manuscript profile

این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر سیستمی تغذیه تلفیقی شیمیایی باکتریایی بر عملکرد و اجزای عملکرد در مراحل رشد گندم در سال 1397در محل ایستگاه تحقیقات کشاورزی اسماعیل آباد با اعمال تیمارهای: دو سطح کود زیستی B1: تلقیح بذر با کود زیستی، B2: بذر تلقیح شده استریل، سه سطح کود نیتروژنی N1 :کاربرد کود نیتروژنی 20 درصد کمتر از توصیه، N2: کاربرد کود نیتروژنی برابر توصیه ، N3 : کاربرد کود نیتروژنی 20 درصد بیشتر از توصیه در 4 تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به مرحله اجرا در آمد. نتایج نشان داد که با کاربرد تیمار B2N2 میزان عملکرد دانه نسبت به B2N1 و B2N3 به ترتیب 14/16 درصد و 36/16 درصد بالاتر بود. با کاربرد تیمار B2N2 وزن هزار دانه نسبت به B2N1 و B2N3 به ترتیب 05/11 درصد و 92/6 درصد بالاتر بود. میزان عملکرد دانه در اثر ساده کود نیتروژنی با تیمار کاربرد کود بر اساس توصیه نسبت به کاربرد کود به میزان 20 درصد کمتر از توصیه 20/12 درصد و نسبت به کاربرد کود به میزان 20 درصد بالاتر از توصیه، 67/16 درصد افزایش یافت که کاملاً معنی‌دار بود. تاثیر کاربرد توام کود زیستی و نیتروژنی به حالت تلقیح شده استریل کاملاً محسوس بود. بنابراین با کاربرد کودهای زیستی و نیتروژنی افزایش عملکرد گندم و اجزای آن به دست آمد به طوری که در شرایط استریل و شاهد منفی چنین نتایجی حاصل نشد که نشان دهنده اهمیت سیستم تغذیه تلفیقی شیمیایی باکتریایی در مراحل مختلف رشد گندم است. Manuscript profile

این پژوهش به منظور بررسی میزان آزادسازی فسفر قابل استفاده با کاربرد کودهای آلی و شیمیایی در سه خاک با مقادیر متفاوت فسفرقابل جذب خیلی کم (S1)، کم (S2) و متوسط (S3) و در هر خاک با کاربرد 50 میلی‌گرم فسفر برکیلوگرم خاک از منابع کودهای گوسفندی، کمپوست زباله شهری و سوپرفسفات تریپل، در زمان های 1، 3، 7، 14، 28، 40، 60 و 90 روز میزان فسفر قابل جذب اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تاثیر کاربرد فسفر از منابع کودی بر تغییرات فسفر قابل استفاده خاک در طول دوره انکوباسیون در خاک های مورد بررسی متفاوت بود، به گونه ای که در خاک1 در طول دوره زمانی انکوباسیون، گرچه قابلیت استفاده فسفر با کاربرد سوپرفسفات تریپل بالاتر از گوسفندی و کمپوست زباله شهری بود، اما با گذشت زمان این اختلاف به میزان قابل توجهی کاهش یافت. تفاوت غلظت فسفر قابل استفاده در خاک 1 با کاربرد سوپرفسفات تریپل و گوسفندی در ابتدای دوره زمانی01/11 و در پایان دوره 5/0 میلی گرم برکیلوگرم و با کمپوست زباله شهری به ترتیب 87/15 و 30/1 میلی گرم برکیلوگرم بود. در خاک 2 کود گوسفندی به کاربرده شده توانست با آزادسازی فسفر در انتهای دوره انکوباسیون جایگزین مناسبی برای کود شیمیایی به کار برده شده جهت تامین فسفر مورد نیاز در خاک باشد. میزان فسفر آزاد شده توسط کود سوپرفسفات تریپل 88/12 میلی گرم برکیلوگرم در پایان دوره بود که با کود گوسفندی این رقم به 70/12 میلی گرم برکیلوگرم رسید. مقادیر فسفر آزاد شده در خاک 3 با کاربرد سوپرفسفات تریپل به میزان 51/25 میلی گرم برکیلوگرم در ابتدای زمان انکوباسیون و 08/19 میلی گرم برکیلوگرم در پایان دوره داشت. این مقادیر برای کود گوسفندی به ترتیب 45/17 و 63/11 میلی گرم برکیلوگرم و کمپوست زباله شهری 24/8 و 86/8 میلی گرم برکیلوگرم بود. در بخش گلخانه، خاک 2 با تیمار سوپرفسفات تریپل، غلظت فسفر کل گیاه بیشتری را نسبت به سایر تیمارها نشان داد. به طوری که این میزان نسبت به تیمار با کود گوسفندی، 7/28 درصد، کود کمپوست زباله شهری، 7/15 درصد و نسبت به شاهد، 2/21 درصد افزایش نشان داد. Manuscript profile