Reflection of love oaths in native and local couplets of Mazandaran and Khorasan

Subject Areas : ...

Vida  Saravi ¹ (Assistant Professor, Department of Persian Language and Literature, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Babol Branch, Iran.)

Received: 2022-04-03 Accepted : 2022-06-10 Published : 2023-05-22

Keywords: couplet, Mazandaran, Khorasan, Native literature, loving oath,

Abstract :

Oaths like all daily phenomena and creations are full of mythological and ancient symbols, beliefs, and sign in the course of the work and effort and continuity of the people of every lands. In fact, Oaths are a reflection of beliefs, ideas, and culture of how to compromise and tolerate and continue the social life in each era which is mixed with the specific biological, geographical and cultural characteristics of that age in discussions and searches in anthropology are an expressive and valuable elements. Native and local songs are an important part of oral literature. In folk songs, couplets are a good way to express romantic moods and emotions. In this research, considering library and field method, more than 3000 native couplets of Mazandaran love oaths and 120 Khorasan ones have been studied. Means that about 4% of the romantic oath are observed. These vows are divided into general and specific categories in terms of the content. Based on the classification of types of love oaths and research findings, it can be said that in Mazandaran, the oath of love to God and in Khorasan the oath of love to the Qur'an has the highest frequencies. In the rest of the oaths as: Oath of lover and beloved against each other, Oath of religious sanctity to the beloved loving, oath by the mole on the face, eyes, and eyebrows of the beloved, The oath to the soul of the beloved and his brother, and the oath to the lover of natural phenomena.The statistics of the oaths of love of the two provinces are near to each other.

References:

- آنی‌زاده، علی(1396). الگوهای مردم انگاری، تهران: مرکز پژوهش و سنجش افکار.

- احمدی­کمرپشتی،کیومرث(1393). بَبه اُویا(سروده­های تبری). به کوشش لیلا احمدی­کمرپشتی، تهران: رسانش نوین.                                                                                                                                        

- اسماعیل‌پور مطلق، ابوالقاسم(1396). ترانه­های مازندرانی. تهران: رسانش نوین.

- باوند سوادکوهی،احمد(1382). جایگاه سوگند در فرهنگ­عامه ایران. تهران: اعتماد.

- پازواری، امیر(1391). دیوان اشعار. پژوهش بامداد جویباری، تهران: کاوشگر.

- پورداود، ابراهیم(1343). ویسپرد. به کوشش بهرام فره وشی، تهران: ابن سینا.

- تاج الدین، محمد(1391). ترانه‌های ترنه مازندران. ساری: شلفین.

- جعفری «قنواتی»، محمد(1399). درآمدی بر فولکلور ایران. تهران: جامی. 

- جلالی کندلوسی. فرهود.(1380). پارپیرار (ناری­ناری­کا)؛شعرمازندرانی، تهران: شلاک.

- جوادیان، محمود. (1375). نوج؛ ترانه‌های مازندرانی، تهران: معین.

- حسام پور، سعید، و دهقانی، ناهید(1387). بررسی تحلیلی گونه‌های پیمان و سوگند در شاهنامه فردوسی. پژوهشنامۀ ادب غنایی، 6(11)، 61-78.

- ذوالفقاری،حسن(1395). باورهای­ عامیانه مردم ایران. تهران: چشمه.

- رحیم زاده، معصومه(1382). سقاتالارهای­مازندران. ساری: اداره کل میراث فرهنگی استان مازندران.

- سام دلیری، سلیمان(1398). هدهد سلیمان. چالوس: فقیه.

- سجادی،جعفر(1375). فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی. تهران: کتابخانه طهوری.

- شفیعی کدکنی،محمدرضا(1378). ادوار شعر فارسی از مشروطیت تا سقوط سلطنت. تهران: سخن.

- شکور‌زاده بلوری، ابراهیم(1396). ترانه­های روستایی خراسان. مشهد: نیما.

- شوالیه، ژان، و گربران، آلن(1388). فرهنگ نمادها. ترجمۀ سودابه فضائلی، تهران: جیحون.

- عمادی،اسدالله و عالمی، محمد ابراهیم(1390). نغمه‌های سرزمین بارانی. ساری: شلقین.

- فردوسی، ابوالقاسم(1370). شاهنامه. به کوشش جلال خالقی مطلق، تهران: روزبهان.

-قهرمان، محمد(1383). فریادهای­تربتی. مشهد: ماجان.

-کرزبر یار احمدی، غلامحسین(1388). فرهنگ مردم بروجرد. به کوشش علی آنی‌زاده. تهران: دفتر پژوهش‌های رادیو.

-کیانی، حسین(1371). سوگند در زبان و ادب فارسی. تهران: دانشگاه تهران.

-گیتی نژاد، مهدی(1392). ترانه‌های قدیمی مازندران. ساری:  شلفین.

-لاهیجی،شمس الدین محمد(1391). شرح گلشن راز. تصحیح محمدرضا برزگر خالقی و عفت کرباسی، تهران: زوّار.

- محمدزاده، غفور(1398). چاربیتی­های­سرزمین­جام. تهران: آروَن.

- معین، محمد(1371). فرهنگ فارسی. تهران: سپهر.

- میهن‌دوست، محسن(2535).کلّه فریاد؛ ترانه‌هایی از خراسان. تهران: گل آذین.

- مهجوریان نماری، علی اکبر(1374). باورها و بازی­های مردم آمل. ساری: فرهنگ‌خانه مازندران.

- مهدی‌زاده آری، رضا(1395). مهر تا مهر؛ بررسی نمادها و اساطیر کهن ایرانی در فرهنگ بومی. بابل: مبعث.

- ناصح، محمد مهدی(1373). شعر دلبر؛ دوبیتی­‌های عامیانه بیرجندی. مشهد: محقق.

- ناصح، محمد مهدی(1377). شعر نگار؛ دوبیتی‌های عامیانه بیرجندی. مشهد: محقق.                   

- نصری­ اشرفی،جهانگیر(1398). دانشنامۀ تبرستان و مازندران. تهران: نی.

- نوربخش، جواد(1372). فرهنگ نوربخش اصطلاحات تصوف.تهران: مؤلف.

- هومند، نصرالله(1380). سَرچَمر، دل­سو(سروده­های­تبری). آمل: طالب­آملی.

- یاحقی، محمد جعفر(1386). فرهنگ اساطیر و داستان‌واره در ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ معاصر.

- یوسفی زیرابی، فریده(1394). زن در فرهنگ عامۀ مردم مازندران با بررسی ترانه، ضرب‎ المثل و افسانه. ساری: شلفین.

منابع شفاهی (مصاحبه)

- حسین رضا احمدی نسب، شاعر ادب بومی مازندران: 14/4/1400

- عارف کمرپشتی، استاد دانشگاه و پژوهشگر ادب عامۀ مازندران: 1/4/1400

- محمد مهدی ناصح،استاد دانشگاه  و پژوهشگر ادب عامۀ خراسان: 6/12/1400

- جهانگیر نصری اشرفی، پژوهشگر ادب عامۀ مازندران: 15/10/1400