تاثیر فعالیتهای کلاسی حل مسئله روی تمایل به ارتباط، توانش ارتباطی خود ادراکی، و اضطراب ارتباط در زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی

Subject Areas : آموزش زبان انگلیسی

Amir Marzban ¹ ( Department of English, Qaemshahr Branch, Islamic Azad University, Qaemshahr, Iran )
مریم محمودوند ² ( Departments of English, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Mazandaran, Iran )

Received: 2015-01-03 Accepted : 2015-12-07 Published : 2013-11-22

Keywords: تمایل به برقراری ارتباط, اضطراب ارتباط, توانش ارتباط خود ادراکی, فعالیت های کلاسی حل مسئله,

Abstract :

تمایل به بر قراری ارتباط که به عنوان اراده فرد در برقراری ارتباط در هنگامی که فرصت آن بروز پیدا می کند تعریف می شود(مک اینتایر و همکاران،1998)نقش مهمی در یادگیری زبان دوم / خارجی ایفامی نماید. تحقیق حاضر درصدد آن است که تاثیر اجرای فعالیتهای کلاسی مبتنی بر حل مسئله را روی تمایل زبان آموزان به برقراری ارتباط مورد بررسی قراردهد. جهت رسیدن به این هدف 61 زبان آموز سطح پیش متوسطه از طریق یک امتحان تعیین سطح انتخاب شدند. زبان آموزان از لحاظ سه مقیاس تمایل به برقراری ارتباط و نیز دو مقیاس پیشینی  یعنی توانش ارتباطی خود ادراکی و اضطراب ارتباط تحت پیش آزمون قرار گرفتند. البته گروه ازمایشی در طول دوره آموزشی فعالیتها کلاسی حل مسئله دریافت نمود درحالی که گروه کنترل از آن محروم شد.پس از 15 جلسه آموزش دو گروه از طریق سه مقیاس اشاره شده تحت پس آزمون قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که گروه آزمایشی از لحاظ سطح تمایل به برقراری ارتباط عملکرد بهتری داشت. به علاوه مشخص شد که تمایل به برقراری ارتباط به طور مستقیم با توانش ارتباطی خودادراکی و به طور غیر مستقیم با اضطراب ارتباط رابطه دارد. بنابراین براساس مدل راه مک اینتایر (1994) هر دو مقیاس می توانند پیش بینی کننده تمایل بهارتباط باشند. تحلیل آماری داده ها از طریق تحلیل واریانس چند متغیری(MANOVA)   انجام شد.

References:

Baker, S. C., & MacIntyre, P. D. (2000).The role of gender and immersion in communication and second language orientations. Language Learning, 50, 311–341.

Brown, H. D. (2000). Principles of language learning and teaching (4^thed.). New York: A Pearson Education Company.

Brown, H. D. (2001). Teaching by principles: An interactive approach to language pedagogy New York: Pearson Education Company.

Canale, M., & Swain, M. (1980). Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing. Applied Linguistics, 1 (1), 1-47.

Cao, Y., & Philp, J. (2006). Interactional context and willingness to communicate: a comparison of behaviour in whole class, group and dyadic interaction. System 34, 480–493.

Clement, R., Baker, S. C., &MacIntyre, P. D. (2003). Willingness to communicate in a second language: The effects of context, norms, and vitality. Journal of Languageand Social Psychology, 22, 190-209.

Dörnyei, Z. (2005). The psychology of the language learner: Individual differences in second language acquisition. London: Lawrence Erlbaum Associates.

Freiermuth, M., & Jarrell, D. (2006). Willingness to communicate: can online chat help? International Journal of Applied Linguistics, 16 (2), 189-212.

Ghonsooly, B., Khajavy, Gh. H., &Asadpour, F. (2012).Willingness to communicate in English among Iranian non–English major university students.Journal of Language and Social Psychology, 31 (2), 197–211.

Hashimoto, Y. (2002). Motivation and willingness to communicate as predictors of reported L2 use: The Japanese ESL context. Second Language Studies, 20 (2), 29-70.

Horwitz, E. K., Horwitz, M. B. & Cope, J. (1986).Foreign language classroom anxiety. The Modern Language Journal, 70, 125-132.

Kim, S. J. (2004). Exploring willingness to communicate (WTC) in English among Korean EFL (English as a Foreign Language) students in Korea: WTC as a predictor of success in second language acquisition.Unpublished DoctoralDissertation, Columbus: Ohio State University.

MacIntyre, P. D., &Charos, C. (1996). Personality, attitudes, and affect as predictors of second language communication. Journal of Language and Social Psychology, 15, 3-26.

MacIntyre, P. D., Clement, R., Dornyei, Z., & Noels, K. (1998).Conceptualizing willingness to communicate in a L2: A situational model of L2 confidence and affiliation.TheModern Language Journal, 82, 545-562.

MacIntyre, P. D., Babin, P. A., &Cle´ment, R. (1999). Willingness to communicate: Antecedents and consequences. Communication Quarterly, 47, 215–229.

MacIntyre, P. D., Baker, S. C., Clement, R., & Conrad, S. (2001). Willingness to communicate, social support, and language-learning orientations of immersion students.Studies in Second Language Acquisition, 23, 369-388.

MacIntyre, P. D., Baker, S. C., Clement, R., & Donovan, L. A. (2002). Sex and age effects on willingness to communicate, anxiety, perceived competence, and L2 motivation among junior high school French immersion students. LanguageLearning, 52, 537-564.

MacIntyre, P. D., Baker, S., Cle´ment, R., & Donovan, L. A., (2003). Talking in order to learn: Willingness to communicate and intensive language programs.Canadian Modern Language Review 59, 589-607.

MacIntyre, P. D., & Donovan, L. A. (2004).Age and sex differences in willingness to communicate, communication apprehensiory and self-perceived competence.Communication Researcher Reports, 21 (4), 420-427

MacIntyre, P. D., (2007). Willingness to communicate in the second language: Understanding the decision to speak as a volitional process. The Modern Language Journal, 91, 564–576.

MacIntyre, P. D., & Doucette, J. (2010). Willingness to communicate and action control. System Journal, 38, 161-171.

McCroskey, J. C., & Baer, J. E., (1985). Willingness to communicate: The construct and its measurement. In: Paper presented at the Annual Convention of the Speech Communication Association, Denver, CO.

McCroskey, J. C., & Richmond, V. P. (1987).Willingness to Communicate. In J. C. McCroskey and J. A. Daly, Personality and Interpersonal Communication(pp.129-156), Newbury Park, CA: Sage.

McCroskey, J. C., & Richmond, V. P. (1990). Willingness to communicate: Differing cultural perspectives. Southern Communication Journal, 56, 72-77.

McCroskey, J. C., & Richmond, V. P. (1991). Willingness to communicate: A cognitive view. Journal of Social Behavior and Personality, 5, 19-37.

McCroskey, J. C. (1992). Reliability and validity of the willingness to communicate scale.Communication Quarterly, 40, 16-25.

Nunan, D., (2005). Task-Based Language Teaching.Cambridge: Cambridge University Press.

Riasati, M. J., &Noordin, N. (2011). Antecedents of willingness to communicate: A Review of Literature. Cscanada, Studies in Literature and Language, 3 (2), 74-80.

Richards, J. C., & Rodgers, Th. S. (2001).Approaches and Methods in Language Teaching. Cambridge: Cambridge University Press.

Skehan, P. (1989). Individual differences in second language learning. London: Edward Arnold.

Tiu, V. G. (2011). Classroom opportunities that foster willingness to communicate, Philippine ESL Journal, 6, 3-23.

Van den Brandon, K., (2006). Task-Based Language Education. Cambridge: Cambridge University Press.

Yamini, M., Rashidi, N., &Shafiei, E. (2010).On the relationship between EFL learners’ oralcommunication apprehension and self-esteem.Ferdowsi Review, 1, 33-55.

Yashima, T. (2002). Willingness to communicate in a second language: The Japanese EFL context. The Modern Language Journal, 86 (1), 54-66.

Yashima, T., Zenuk-Nishide L., & Shimizu, K. (2004).The influence of attitudes and affect on willingness to communicate and second language communication.Language Learning, 54 (1), 119-152.

Willis, D., & Willis, J. (2007).Doing Task-Based Teaching. Oxford: Oxford University Press.