Pragmatic Critical Approach to Didactic Literature in Contrast with Ethics and Politics (based on the Kalileh and Demneh)

Subject Areas : Abstract Articles

Rasool Kazemzadeh ¹

1 - Assistant Professor, Department of Persian language and literature , Shahid Madani University of Azarbaijan , Faculty of literature Humanities ,Tabriz , Iran.

Received: 2020-11-25 Accepted : 2021-04-10 Published : 2022-02-20

Keywords: didactic literature, Pragmatism, The Kalileh and Demneh, Keywords: criticism, contrasting of ethics and politics,

Abstract :

Abstract         The Kalileh and Demneh, in comparison with other cooperative texts, has an important stance in the critical discussion of the day; and because of its didactic principles and numerous fictional molds and dialogues has appealed the critics' ideas to itself. Pragmatism is a view point which uses the practical results of ideas as a criterion of values and their correctness. We have tried in this essay by descriptive-analytic method, and by looking at the context of the Kalileh and Demneh as the main source of document, and referring to the daily critical discussions evaluate the lingual narrative of the story and avoid the segmentation of all sentences in having the final subsumption. What with superficial criticism, poses the negative characters of the story as anti-value, fades in contrast to " good and evil " and replaces itself with morality and value results. Kalileh and Demneh, in reality, talks about the social and ethical condition of his time and its teachings are somewhat adapted with machiavellism and pragmatism which has production like humanism . Studying the narrative structure of the stories shows that the substance of the story is the dominant speculation of the main idea of the fiction  and although in the first view the sub-structure of the story is  pragmatic, by looking at the atmosphere of the story and the dialogues dominating the layers of  the fiction and conclusion we cannot attribute pragmatic or machiavellism to it.

References:

فهرست منابع و مآخذ

الف: کتب

1. احمدی، بابک، (1393)، ساختار و تأویل متن، تهران: مرکز.


2. پالمر، فرانک ر، (1391)، نگاهی تازه به معنی شناسی، ترجمه: کوروش صفوی، تهران: مرکز.


3. حافظ، شمس‌الدّین محمّد، (1385)، دیوان حافظ، به تصحیح: رشید عیوضی، تهران: امیرکبیر.


4. راغب، محمّد، (1391)، دانشنامة روایت­شناسی، تهران: علمی.


5. شفیعی کدکنی، محمّدرضا، (1391)، رستاخیز کلمات، تهران: سخن، چاپ اوّل.


6. فتوحی، محمود، (1389)، بلاغت تصویر، تهران: سخن.


7. فرای، نروتروپ، (1372)، تخّیل فرهیخته، ترجمة سعید ارباب­شیرانی، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم.


8. کلیگز، مری، (1388)؛ درسنامة نظریّه ادبی، ترجمه:­ جلال سخنور/ الاهه دهنوی/ سعید سبزیان، تهران: اختران.


9. منشی، ابوالمعالی نصرالله، (1383)، کلیله و دمنه، تصحیح و توضیح: مجتبی مینوی، تهران: امیرکبیر.


10. مولوی، جلال­الدّین محمّد، (1380)؛ مثنوی، به تصحیح و مقدمه قوام­الدّین خرمشاهی، تهران: دوستان.


11. نبیه­حجاب، محمّد، (1961م)، مظاهرالشّعوبیة فی الادب العربی حتّی نهایة القرن الثّالث الهجری، الطَّبعة الاولی، القاهره: مکتبه نهضة مصر.

 

ب: مقالات

1. آهی، محمّد و مهربانی ممدوح، فاطمه، (1393)، «عمل­گرایی (پراگماتیسم) در کلیله و دمنه»، متن پژوهی ادبی، سال 18، شماره 61، صص: 82- 63.


2. خاتمی، محمود، (1381)، «پراگماتیسم و اومانیسم»، فصلنامة علمی پژوهشی فلسفه و کلام دانشگاه تهران، شمارة 4 و 5، صص: 112-97.


3. درّی، زهرا، (1389)، «مقایسة موضوعی کلیله و دمنه (بهرامشاهی) و حدیقه سنایی»، پژوهشنامة زبان و ادبیات فارسی، سال دوم، شمارة هشتم، زمستان، صص: 172- 147.


4. دهقانیان، جواد و نیکوبخت، ناصر، (1390)؛ «نقد اخلاق گرایی در کلیله و دمنه با نیم نگاهی به اندیشه‌های ماکیاولی»، فصلنامة علمی – پژوهشی نقد ادبی، سال 4، شمارة 14، تابستان، صص: 159 –


5. رضوانیان، قدیسه و غفوری، عفت­سادات، (1394)، «تبیین شکاف بین سیاست و اخلاق بر مبنای نظریّه ماکیاولی با بررسی پند و اندرز در داستان شیر و گاو کلیله و دمنه»، پژوهشنامة ادبیّات تعلیمی، سال هفتم، شماره بیست وپنجم، بهار 94، صص: 58- 41.


6. رضوی­فر، املی و غفاری، حسین، (1390)، «نشانه­شناسی پیرس در پرتو فلسفه، معرفت­شناسی و نگرش وی به پراگماتیسم»، نشریّة فلسفه، سال 39، شمارة 2، پاییز و زمستان، صص: 36 –


7. سبزیان­پور، وحید، (1385)، «تأثیر ترجمة عربی کلیله و دمنه بر ادب عربی»، معارف، دوره بیست و دوم، شماره 1و2، صص: 113-85.


8. ــــــــــــــ ، (1387)؛ «بررسی ریشه­های ایرانی کلیله و دمنه»، فصلنامة علمی- پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزّهرا (س)، سال هجدهم، شماره 73، پاییز، صص: 104- 77.


9. عبدالهی، محبوبه، (1393)، «تمثیل روایی و انواع آن»، پژوهش­های ادبی، دورة 2، شمارة 2، صص: 129 –


10. مشهور، پروین­دخت و زهرا شاهسونی، (1390)، «شیوه و سبک قصّه­گویی و شخصیّت‌پردازی در کلیله و دمنه»، فصلنامة تخصصی سبک­شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، سال 4، شماره 4، شماره پیاپی 14، صص: 234 –


11. نورایی، الیاس و مجتبی یاور، (1392)؛ «نسبت اخلاق و سیاست در اندیشة سعدی شیرازی»، پژوهشنامه ادبیّات تعلیمی، سال پنجم، شمارة هجدهم، تابستان، صص: 170 –


12. وفایی، عبّاسعلی و سمیه آقابابایی، (1392)؛ «بررسی کارکرد تمثیل در آثار ادب تعلیمی»، پژوهشنامه ادبیّات تعلیمی، سال پنجم، شمارة هجدهم، تابستان، صص: 46 –


13. یعقوبی جنبه­سرایی، پارسا و فاتح احمدپناه، (1390)، «ساختار روایی کلیله و دمنه بر اساس گفتمان کاویِ تعاملِ رای و برهمن»، ادب پژوهی، شمارة هجدهم سال 90، زمستان، صص: 100 –