تاثیر آموزش کاملا فراگیر در مقابل آموزش ارتباطی مرسوم بر مهارت بیان زبان آموزان مبتلا به اختلال بیانی زبان
Mojgan Khaki
1
(
Department of English, Isfahan( Khorasgan) Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
)
Hossein Heidari Tabrizi
2
(
Department of English, Isfahan( Khorasgan) Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
)
Sajad Shafiee
3
(
English Department, Shahrekord Branch, Islamic Azad University, Shahrekord, Iran
)
Keywords: زبان آموزان زبان انگلیسی, روانی شفاهی, اختلال بیانی, زبان واژگان بیانی, تکرار جملات,
Abstract :
بر اساس اصول تئوری شناختی یادگیری چندرسانه ای، هدف این پژوهش بررسی تأثیر آموزش کاملاً فراگیر (FIT) در مقابل آموزش زبان ارتباطی مرسوم بر توانایی های بیان زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی با تشخیص اختلال زبان بیانی بود. ELD). با انتخاب هدفمند 36 زبان آموز انگلیسی زبان پیش از متوسط ایرانی که دارای سطوح خفیف تا متوسط ELD بودند، از طرح چهار گروهی شبه سلیمان استفاده کردیم و آنها را به دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل تقسیم کردیم. مداخله شامل بیست جلسه هفتاد دقیقه ای و شامل هشتاد تمرین گفتاری ریز یادگیری بود که در VR توسط FIT توسعه داده شد. به شرکت کنندگان در گروه کنترل بر اساس آموزش زبان ارتباطی (CLT) که رویکردی برای آموزش زبان است، آموزش داده شد. هر دو آزمون OQPT و آزمون موفقیت فردی وکسلر (WIAT-III) در روش های پیش آزمون و پس آزمون این مطالعه مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افرادی که مطابق با FIT آموزش دیده بودند، از نظر توانایی های بیان بهتر از همکاران خود که تحت CLT قرار گرفته بودند، عمل کردند. این مهارت‌ها شامل واژگان بیانی، روانی کلام شفاهی و تکرار جملات بود. TEFL، آموزش درمانی، گفتار درمانی شناختی، و فناوری آموزشی، همگی ممکن است از این نتایج سود ببرند.
