Didactic Instructions Based on the Presence of Different Generations in Shāhnāmeh

Subject Areas : شاهنامه

Masoumeh Hashempour ¹ , Yosef Nikrouz ² , Athar Tajalli Ardakani ³

1 - Ph.D. Student of Persian Language and Literature, Yasouj University
2 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Yasouj University (corresponding author)
3 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Yasouj University

Received: 2021-09-23 Accepted : 2021-09-23 Published : 2021-08-23

Keywords: Children, didactic literature, the youth,  Shāhnāmeh, the elders,

Abstract :

Shāhnāmeh is a literary masterpiece written by Ferdowsi. In this valuable literary work, Ferdowsi who has the knowledge of the natural differences between children, the youth and the elders examines different dimensions of didactic literature to express his desired concepts and goals, which are full of pure didactic points, to his readers in the best possible way. Understanding the characteristics of different generations can show the significant and practical role of didactic literature. In fact, the difference in didactic subjects arises from the differences in life stages, intellectual and physical strength, as well as knowledge resulting from their gaining experience in the society. In this article, the researchers attempt to analyze the effect of didactic literature and its characteristics from the perspective of generational differences in Shāhnāmeh. By analyzing subjects such as fame, good reputation, beneficence, courage, foresight, erudition and knowledge, advice, etc., it was determined how Ferdowsi has used didactic themes relevant to each generation. Relying on the didactic instructions, Ferdowsi invites children to learn art, the youth to become aware of and to accept advice, and the elders to be wise, prudent, advising and guiding. 

References:

 

1. آیدنلو، سجاد (1390)، دفتر خسروان، تهران: سخن.


2. اسماعیل‌پور، ابوالقاسم (1382)، زیر آسمانه‌های نور، تهران: افکار.


3. الماسی، علی‌محمد (1384)، تاریخ آموزش و پرورش اسلام و ایران، چاپ هفتم، تهران: امیرکبیر.


4. ای. پاپالیا. دایان و همکاران (1391)، روانشناسی رشد و تحول انسان، ترجمة داوود عرب قهستانی و همکاران، تهران: رشد.


5. بهار، محمدتقی (1382)، سبک‌شناسی (تاریخ تطوّر نثر فارسی)، تهران: امیرکبیر.


6. بهمنی مطلق، یدالله (1392)، «اندیشه‌های اخلاقی و تربیتی فردوسی در شاهنامه و مقایسة آن با نظریه‌های اخلاقی و تربیتی خواجه نصیرالدین طوسی در اخلاق ناصری»، مطالعات نقد ادبی (پژوهش ادب)، دورة هشتم، شمارة 31، 1ـ25.


7. خادم، هاجر؛ عقدایی، تورج (1395)، «نگاه روان‌شناختی سعدی و عنصرالمعالی به دورة کهنسالی»، کنگرة بین‌المللی علوم اسلامی، علوم انسانی، تهران، برگرفته از پایگاه https://civilica.com/، 1‑15.


8. خراسانی، محبوبه (1387)، «اخلاق‌نویسی در ایران و جایگاه اخلاق جلالی»، پژوهش‌های ادبی، سال 5، شمارة 20، 9‑24.


9. جوکار، نجف (1379)، «پندنامة انوشیروان در دیوان ابن‌یمین فریومدی و مقایسه با چند اثر دیگر»، پژوهشنامة علوم انسانی، شمارة 28، 97‑110.


10. رزمجو، حسین (1386)، «عدالت‌جویی و ظلم‌ستیزی فردوسی»، جستارهای ادبی، شمارة 87-86، 413‑432.


11. رضی، احمد (1391)، «کارکردهای تعلیمی ادبیات فارسی»، پژوهشنامة ادبیات تعلیمی، سال چهارم، شمارة پانزدهم، 97‑120.


12. زرین‌کوب، عبدالحسین (1383)، نامورنامه، چاپ دوم، تهران: سخن.


13. شاه‌آبادی، حمیدرضا (1382)، مقدمه‌ای بر ادبیات کودک بحثی در شناخت مفهوم دوران کودکی، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.


14. صدرایی، رقیه و مهری بهفر (1396)، «بنیان تعلیم شاهان در برسازی زندگی فردوسی»، پژوهشنامة ادبیات تعلیمی، سال نهم، شمارة سی‌وششم، 196‑171.


15. فردوسی، ابوالقاسم (1389)، شاهنامه براساس چاپ مسکو، به کوشش سعید حمیدیان، چاپ هفدهم، تهران: نشر قطره.


16. کردنوقابی، رسول و همکاران (1397)، «بررسی تطبیقی رفتار خردمندانه در شخصیت زال براساس مدل سه‌بعدی خرد آردلت»، فصلنامة پژوهش‌های ادبیات تطبیقی، دورة 6، شمارة 1، 1‑30.


17. کزازی، میرجلال‌الدین (1370)، مازهای راز، تهران: مرکز.


18. لامارک، پیتر (1389)، «ادبیات»، ترجمة فرهاد ساسانی، دانشنامة زیبایی‌شناسی، ویراستة بریس گات و دومینیک مک آیور لویس، تهران: مؤسسة تألیف و ترجمه و نشر آثار هنری.


19. نیکوبخت، ناصر (1384)، «تفاوت و تقابل نسل‌ها در آثار سعدی»، دوفصلنامة پژوهش زبان و ادبیات فارسی، دورة جدید، شمارة چهارم، 41‑68.


20. وکیلیان، منوچهر (1381)، تاریخ آموزش و پرورش در اسلام و ایران، چاپ یازدهم، تهران: دانشگاه پیام نور.