آموزههای تعلیمی بر مبنای حضور نسلهای متفاوت در شاهنامه
الموضوعات :
معصومه هاشم پور
1
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج)
یوسف نیک روز
2
(استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج (نویسنده مسؤول))
اطهر تجلی اردکانی
3
(استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج)
الکلمات المفتاحية: شاهنامه, پیر, کودک, ادبیات تعلیمی, جوان,
ملخص المقالة :
شاهنامه شاهکاری ادبی از فردوسی است. او در این اثر ارزشمند، با آگاهی از تفاوتهای طبیعی کودک و جوان و پیر به بررسی ابعاد مختلف ادبیات تعلیمی میپردازد تا بتواند مفاهیم و مقاصد منظور خود را که سرشار از نکات تعلیمی ناب است، به بهترین شکل ممکن برای خوانندگان بیان کند. شناخت ویژگیهای نسلهای مختلف میتواند نقش مهم و کاربردی ادبیات تعلیمی را نشان دهد. درواقع تفاوت مضامین تعلیمی، برخاسته از تفاوت در دورههای زندگی، فکری، قدرت بدنی و آگاهیهای ناشی از تجربهآموزی آنان در جامعه است. در این جستار، پژوهشگر میکوشد جلوة ادبیات تعلیمی و شاخصههای آن را ازنظر تفاوت نسلها در شاهنامه واکاود. با بررسی موضوعاتی مانند نامخواهی، نیکنامی، نیکوکاری، شجاعت، آیندهنگری، فضیلت علم و دانش، پند و اندرز و... مشخص شد که فردوسی مضامین تعلیمی را در رابطه با هر نسل چگونه به کار برده است. فردوسی باتکیهبر آموزههای تعلیمی کودکان را به هنرآموزی، جوانان را به آگاهیآموزی و نصیحتپذیری و پیران را به کیاست، تدبیر، نصیحتگری و راهنمایی دعوت میکند.
_||_