تجزیه فیتوشیمی اسانس سرشاخه گلدار آویشن کرمانی، برگ مورد و میوه گلپر برفی یا کوهستانی (کرسوم)
Subject Areas : Journal of Medicinal Herbs, "J. Med Herb" (Formerly known as Journal of Herbal Drugs or J. Herb Drug)
لیلا صداقت بروجنی
1
(
عضو باشگاه پژوهشگران جوان،
گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران؛
)
محمد حجت الاسلامی
2
(
گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران؛
)
عبدالله قاسمی پیربلوطی
3
(
مرکز پژوهش های گیاهان دارویی و دام پزشکی سنتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران؛
بخش تحقیقات گیاهان دارویی، دانشکده کشاورزی استاکبریج، کالج علوم طبیعی، دانشگاه ایالتی ماساچوست، آمریکا؛
)
هومان مولوی
4
(
گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران؛
)
Keywords: Myrtus communis, اسانس, GC/MS, Heracleum lasiopetalum, Thymus carmanicus,
Abstract :
مقدمه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی در قالب طب سنتی برای درمان بیماریها و مصارف دیگر در صنایع غذایی، آرایشی و بهداشتی از دیر باز مورد توجه بودهاست. با توجه به خواص درمانی گلپر برفی (.Heracleum lasiopetalum Boiss)، مورد (Myrtus communis L.) و آویشنکرمانی (Thymus carmanicus Jalas) این تحقیق با هدف بررسی عملکرد و ترکیبات شیمیایی اسانس آنها انجام گرفت. روش تحقیق: اسانسهای سرشاخه گلدار آویشن کرمانی جمع آوری شده از ارتفاعات کرمان، برگهای مورد و میوه گلپر برفی (کرسوم) جمع آوری شده از استان چهارمحال و بختیاری به روش تقطیر با آب استخراج شدند و سپس به روش گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) تجزیه شدند. نتایج و بحث: عملکرد اسانس حاصل ازبرگ مورد معادل 56/0 میلی لیتر در 100 گرم ماده خشک، آویشن کرمانی با 60/1 میلی لیتر در 100 گرم ماده خشک و گلپر برفی به میزان 35/0 میلی لیتر در 100 گرم ماده خشک بودند. در اسانس برگ مورد ترکیبات مونوترپن های هیدروکربنه و اکسیژنه، در اسانس اندام هوایی آویشن ترکیبات مونوترپن های اکسیژنه (ترکیبات فنلی) و در اسانس میوه گلپر برفی ان آلکان ها عمده ترین ترکیبات شیمیایی شناسایی شده بودند. توصیه کاربردی/ صنعتی: با توجه به وجود ترکیبات مونوترپن به ویژه در اسانس های مورد و آویشن کرمانی توصیه میشود تحقیقات بیشتری در خصوص خواص درمانی و کاربرد آنها به عنوان مواد طبیعی ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی در صنایع غذایی انجام شود.
Adams, R. P. 2007. Identification of essential oil components by Gas chromatography/mass spectroscopy. Illinois, USA.
Akin, M., Aktumsek, A. and Nostro, A. 2010. Antibacterial activity and composition of the essential oils of Eucalyptus camaldulensis Dehn. and Myrtus communis L. growing in Northern Cyprus. African Journal of Biotechnology., 9: 531-532.
Amini, A. 1999. Medicinal Plant Culture. Taghebostan publisher, Kermanshah, Iran.
Eftekhar, F., Nariman, F., Yousefzadi, M., Hadian, J. and Ebrahimi, S. N. 2009. Anti-Helicobacter pylori activity and essential oil composition of Thymus caramanicus from Iran. Natural Product Communications., 4: 1139 - 1142.
Genkler Ozkan, A. M. and Genkler Guray, C. 2009. A Mediterranean: Myrtus communis L.(Myrtle). In: Plants and Culture: seeds of the cultural heritage of Europe. Edited by Morel, J. P. and Mercuri, A. M 159.
Ghasemi, E., Raofie, F. and Najafi, N. M. 2011. Application of response surface methodology and central composite design for the optimisation of supercritical fluid extraction of essential oils from Myrtuscommunis L. leaves. Food Chemistry., 126: 1449–1453.
Ghasemi Pirbalouti, A. 2009. Medicinal plants used in Chaharmahal and Bakhtyari districts, Iran. Herba Polonica.., 55: 69-75.
Ghasemi Pirbaluti, A., Barani, M., Hamedi, B., Ataei-Kachouei, M. and Karimi, A. 2013a. Environment effect on diversity in quality and quantity of essential oil of different wild populations of Kerman thyme. Genetika., 45: 442.
Ghasemi Pirbalouti, A., Hashemi, M. and Taherian Ghahfarokhi, F. 2013b. Essential oil and chemical compositions of wild and cultivated Thymus daenensis Celak and Thymus vulgaris L. Industrial Crops and Products., 48: 43-48.
Hamideh, J., Hesamzadeh Hejazi, M. and Sh. Babayev, M. 2013.Comparison of karyotypictriats of Thymus species in Iran. Annals of Biological Research., 4: 199-208.
Judd, W. S., Campbell, C. S., Kellogg, E. A., Stevens, P. F. and Donoghue, M. J. 2007. Plant Systematics: A Phylogenetic Approach. Third Edition, Sinauer Associates.
Khezri, Sh. 2003. Medicinal Plant Cultur. Rostamkhani, Tehran Rostamkhani, Tehran, pp. 471-472.
Leung, A. Y. and Foster, S. 1996. Encyclopedia of common natural ingredients used in food, drugs, and cosmetics. A Wiley Interscience Publication - John Wiley & Sons, Inc., 40: 492 – 495.
Mozaffarian, V. 2008. A Dictionary of Iranian Plant Names. Farhang Moaser, Tehran, pp. 110-231.
Musavi, A. 2004. Medicinal plants of Zanjan province. Iranian Journal of Medicinal and Aromatic Plants Research., 3: 345-368.
Rahimmalek, M., Mirzakhani, M., and Ghasemi Pirbalouti, A. 2013. Essential oil variation among 21 wild myrtle (Myrtus communis L.) populations collected from different geographical regions inIran. Industrial Crops and Products., 51: 328-333.
Sonboli, A., Azizian, D., Yousefzadi, M., Kanani, M. R. and Mehrabian, A. R. 2007. Volatile constituents and antimicrobial activity of the essential oil of Tetrataenium lasiopetalum (Apiaceae) from Iran. Flavour and Fragrance Journal., 22: 119–122.
Stahl-Biskup, E. and Saez, F. 2002. Thyme, The genus Thymus.Taylor and Francis. 331pp.
