-
حرية الوصول المقاله
1 - The effect of endurance training with royal jelly consumption on dopamine in the hippocampus tissue of rats with Alzheimer's disease
Fakhradin Hassanlouei Seyed Ali Hoseini Laleh Behbudi Tabrizi Masod Haji RasouliAlzheimer's disease is an age-related ailment that affects more and more people every day. It is a type of amnesia with brain dysfunction that gradually degrades the patient's mental abilities. The aim of the present study was to investigate the effect of endurance trai أکثرAlzheimer's disease is an age-related ailment that affects more and more people every day. It is a type of amnesia with brain dysfunction that gradually degrades the patient's mental abilities. The aim of the present study was to investigate the effect of endurance training with royal jelly consumption on dopamine in the hippocampus tissue of Alzheimer's rats treated with trimethyltin. In this experimental study, 30 rats underwent intraperitoneal injection of 8 mg/kg trimethyltin (TMT) chloride and after ensuring Alzheimer's disease were divided into groups of 6 subjects: control, training, royal jelly consumption, and training with royal jelly consumption. In order to investigate the effects of Alzheimer's induction on dopamine levels, 6 rats were included in the healthy control group. The training groups ran on the treadmill for eight weeks, five sessions a week, and 60 minutes each session. The royal jelly consumption groups received 100 mg/kg royal jelly per day peritoneally for eight weeks. The Kolmogorov-Smirnov, one-way ANOVA, and Tukey’s mean comparison tests were used to analyze the findings (p≤0.05). Alzheimer's induction with trimethyltin toxin had a significant effect on reducing dopamine gene expression levels (p=0.04); royal jelly, training, and training with royal jelly consumption had a significant effect on increasing dopamine gene expression levels (p=0.001). Also, training and training with royal jelly consumption had a greater effect on increasing dopamine gene expression levels than royal jelly consumption (p=0.001). Although training and royal jelly consumption improve dopamine gene expression levels in the hippocampus tissue of rats with Alzheimer's disease, the effects of training combined with royal jelly consumption appear to be greater than those of royal jelly consumption alone. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
2 - بررسی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی بر سطح آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسما در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی
الهام کرمی lمهدی رضا قلی زاده حسن آهنگر خلیل محمودیزمینه و هدفهدف از تحقیق حاضر، مطالعه تأثیر یک دوره تمرین استقامتی منتخب بر سطح آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسما در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی(NAFLD) می باشد.روش کار:برای این منظور 20 نفر بیمار(10 زن و 10 مرد) به طور تصادفی در قالب یک گروه تجربی و یک گروه کنترل أکثرزمینه و هدفهدف از تحقیق حاضر، مطالعه تأثیر یک دوره تمرین استقامتی منتخب بر سطح آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسما در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی(NAFLD) می باشد.روش کار:برای این منظور 20 نفر بیمار(10 زن و 10 مرد) به طور تصادفی در قالب یک گروه تجربی و یک گروه کنترل ده نفره گروه بندی گردیدند. آزمودنی های گروه تجربی برخلاف آزمودنی های گروه کنترل در یک دوره فعالیت استقامتی 12 هفته ای(هفته ای سه جلسه، هرجلسه 45 دقیقه، با شدت 60% ضربان قلب بیشینه) شرکت نمودند. برای اندازه گیری میزان آنزیم آلانین آمینوترانسفراز پلاسمای آزمودنی ها، در ابتدا و انتهای دوره 12 هفته ای، از آزمودنی ها نمونه گیری خونی به عمل آمد و برای اندازه گیری این مشخصه از روش بیوشیمیائی رنگ سنجی استفاده گردید. داده ها به وسیله آزمون Tزوجی وابسته مستقل در سطح معنی داری (05/0 P≤)، تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها:نتایج حاصل از تحقیق نشان داد کهدوره تمرین استقامتی موجب کاهش معنی دار سطح آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسما در بیماران گروه تجربی گردید در حالی که سطح آن آنزیم در گروه کنترل تغییر نیافت. نتیجه گیری:می توان از اجرای تمرین استقامتی برای کاهش سطح آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسما در بیماران مبتلا به NAFLDو بهبود بیماری استفاده نمود. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
3 - Effect of endurance, resistance and combined trainings on glycemic control and lipid profile of type2 diabetic patients
Farzad Khosravi Zahra RahimiIntroduction:Diabetes is a chronic, metabolic disease characterized by elevated levels of blood glucose (or blood sugar), which leads over time to serious damage to the heart, blood vessels, eyes, kidneys and nerves. The aim of study was to determine the effect of endur أکثرIntroduction:Diabetes is a chronic, metabolic disease characterized by elevated levels of blood glucose (or blood sugar), which leads over time to serious damage to the heart, blood vessels, eyes, kidneys and nerves. The aim of study was to determine the effect of endurance, resistance and combined trainings on glycemic control and lipid profile in type 2 diabetic patients. Material & Methods: Subjects selected between diabetic clinic patients of Valliasr hospital of Fasa and members of Fasa diabetic association. 40 patients with necessary conditions (medical history) are selected by physician and randomly divided to equal 4 groups: endurance, resistance, combined and control. Patients both received own medications (consuming pills & diet) and did trainings program in 8 weeks (3 sections per week) under trainer consideration. Plasma levels of total cholesterol (TC), triglycerides (TG), LDL, HDL, glycated hemoglobin (HbA1c),insulin, fasting blood sugar (FBS) and insulin resistance were measured before and after the intervention. Results: The results indicated that insulin concentration and HbA1c decreases and HDL increases after resistance training (p <0.05). Combined trainings reduced insulin and TC concentration and increased HDL level in compare to the control group (p <0.05). Any changes in lipid profile and glycemic control were observed after the endurance training. Conclusion: Our findings suggested that resistance and combined training improve insulin concentration and lipid profiles rather than endurance training in type 2 diabetic patients. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
4 - سازگاری های سوخت وسازی قلب با ورزش: یک مقاله مروری
ناهید محمدی جاوید مهران قهرمانیچکیدههدف از این پژوهش بررسی سازگاری های سوخت وسازی قلب با ورزش بود. در این پژوهش سوخت و ساز عضله قلب، تولید انرژی میوکارد، ذخیره انرژی میوکارد، استفاده انرژی میوکارد و استفاده سوخت و ساز قلب در ایسکمی و آریتمی، نقش آنزیم AMPK در متابولیسم انرژی قلب، شکل های مختلف AMPK د أکثرچکیدههدف از این پژوهش بررسی سازگاری های سوخت وسازی قلب با ورزش بود. در این پژوهش سوخت و ساز عضله قلب، تولید انرژی میوکارد، ذخیره انرژی میوکارد، استفاده انرژی میوکارد و استفاده سوخت و ساز قلب در ایسکمی و آریتمی، نقش آنزیم AMPK در متابولیسم انرژی قلب، شکل های مختلف AMPK در طول ریپرفیوژن، نقش AMPK در طول ریپرفیوژن، سازگاری سوخت و سازی قلب به هایپوکسی مزمن، نقش کلسیم میتوکندریایی در سوخت و ساز میوکارد و در نهایت تاثیر تمرین استقامتی و سوخت و ساز قلب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که میوکارد توانایی تولیدانرژی را از چندین سوبسترا شامل؛ اسیدهای چرب، گلوکز، لاکتات، پیروات، اجسام کتونی و برخی آمینو اسیدها را دارد. استفاده از سوبستراها به طور خاصی به غلظت این مواد در سلول عضله قلب و خون بستگی دارد می توان نتیجه گرفت که سوخت و ساز عضله قلب تحت تاثیر ورزش قرار می گیرد و تمرینات استقامتی بر سوخت و ساز میوکارد تاثیر مثبت دارد. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
5 - مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر بیان ژن آدیپونکتین در بافت‌های ماهیچه دست و پای موش های نر نژاد ویستار
zahra malekian طاهره باقرپور نعمت اله نعمتیزمینه و هدف : آدیپونکتین نوعی آدیپوکاین است که در متابولیسم قند و لیپید ها نقش دارد، این آدیپوکاین علاوه بر بافت چربی توسط بافت های دیگر مانند عضلات و کبد نیز ترشح می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطح بیان ژن آدیپونکتین د أکثرزمینه و هدف : آدیپونکتین نوعی آدیپوکاین است که در متابولیسم قند و لیپید ها نقش دارد، این آدیپوکاین علاوه بر بافت چربی توسط بافت های دیگر مانند عضلات و کبد نیز ترشح می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطح بیان ژن آدیپونکتین در ماهیچه‌های دست و پای موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار طراحی شد. مواد و روش¬ها : مطالعه حاضر پژوهشی تجربی چندگروهی است که در آن 40 سر موش نر سالم نژاد ویستار در چهار گروه ده‌تایی کنترل، تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی تقسیم شدند. هر گروه به مدت 8 هفته تمرین‌های مختص خود را انجام دادند. در نهایت ماهیچه دست و پا برای اندازه گیری ژن آدیپونکتین مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج : نتایج آنالیزها نشان داد که میزان بیان ژن آدیپونکتین در بین تمام گروه‌ها با هم تفاوت داشت (001/0 > P). میزان بیان نسبی ژن آدیپونکتین در تمام گروه‌های تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (001/0 > P). همچنین، در مقایسه گروه‌های تمرینی با هم، تمرین‌های ترکیبی بیشترین تاثیر و تمرین مقاومتی کمترین تاثیر را اعمال کردند. در مقایسه درون گروهی، بیان ژن آدیپونکتین در تمرین مقاومتی در ماهیچه دست بیشتر از پا بود (047/0 = P)، اما در تمرین استقامتی بیان ژن در ماهیچه پا بیشتر بود (029/0 = P). این دو ماهیچه در هنگام تمرین ترکیبی با هم تفاوت معناداری نداشتند (086/0 = P). نتیجه گیری : بر اساس نتایج این مطالعه، تمام شیوه‌های تمرین‌های ورزشی می‌توانند بیان ژن آدیپونکتین را افزایش دهند، اما تمرین ترکیبی، استقامتی و مقاومتی به ترتیب بیشترین تاثیر را دارند. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
6 - تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر برخی از شاخص های انعقادی خون در رت های نر سالمند نژاد ویستار.
مهدی رحیمی مصطفی تیموری خرویچکیدهاهداف: بخش مهمی از موارد مربوط به مرگ ناگهانی و سکته قلبی در سالمندان را می‌توان به انسداد عروق مغزی و کرونر در اثر ترومبوز ناشی از افزایش تعداد و فعالیت پلاکت ها نسبت داد.روشها: در این پژوهش نیمه تجربی 20 سر رت نر در دو گروه تمرین استقامتی و کنترل شرکت کردند. برن أکثرچکیدهاهداف: بخش مهمی از موارد مربوط به مرگ ناگهانی و سکته قلبی در سالمندان را می‌توان به انسداد عروق مغزی و کرونر در اثر ترومبوز ناشی از افزایش تعداد و فعالیت پلاکت ها نسبت داد.روشها: در این پژوهش نیمه تجربی 20 سر رت نر در دو گروه تمرین استقامتی و کنترل شرکت کردند. برنامه تمرینی اصلی شامل دویدن روی تردمیل به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته بود که با رعایت اصل اضافه بار از 25 دقیقه در جلسه اول به 54 دقیقه در جلسه آخر رسید. رت‌ها در گروه کنترل بدون هیچ تمرین 8 هفته را پشت سر گذاشتند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین خونگیری مستقیم از قلب انجام شد و نمونه ها برای بررسی بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. یافته ها: میزان فاکتورPLT در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. در فاکتورPTT گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت همچنین تمرین توانست بر متغیر فیبرینوژن اثر معناداری داشته باشد، چنانکه میزان این متغیر در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. با این حال تمرین ورزشی نتوانست بر فاکتور های MPV وPT اثرگذار واقع شود.نتیجه گیری: تمرین ورزشی منظم به ویژه تمرین دویدن با شدت متوسط، باعث کاهش عوامل انعقادی و بهبود حجم پلاکتی می شود. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
7 - تاثیر پیش شرطی سازی تمرین استقامتی بر سطوح TrkB و برخی عملکردهای رفتاری رت های نر به دنبال ایجاد سکته مغزی
میثم فهیم مصطفی تیموری خرویزمینه و هدف: یک رویکرد با ارزش در افزایش سطح سالمت و کاهش آسیب های مغزی استفاده از ورزش و تمرین بدنی به عنوان پیش آماده سازی می باشد که منجر به ایجاد برخی تغییرات سلولی مولکولی و بهبود عملکردهای رفتاری می شود.مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، حیوانات به صورت تصادف أکثرزمینه و هدف: یک رویکرد با ارزش در افزایش سطح سالمت و کاهش آسیب های مغزی استفاده از ورزش و تمرین بدنی به عنوان پیش آماده سازی می باشد که منجر به ایجاد برخی تغییرات سلولی مولکولی و بهبود عملکردهای رفتاری می شود.مواد و روشها: در این مطالعه نیمه تجربی، حیوانات به صورت تصادفی در سه گروه مساوی 10 سری، شامل گروه های تمرین استقامتی، سکته مغزی و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی در گروه استقامتی شامل شنا در آب برای مدت سه هفته وهر هفته پنج روز و هر روز به مدت 30 دقیقه در دمای آب2±32 درجه سانتی گراد بود. رت ها در گروه کنترل و گروه سکته بدون هیچ تمرین سه هفته را پشت سر گذاشتند. برای ایجاد مدل ایسکمی شریان کاروتید مشترک(CCA )و بـا گیره های آنوریسم به مدت 30 دقیقه مسدود شد. 24 ساعت پس از ایسکمی سطح آنزیم TrkB با استفاده از روشPcr Time Real و عملکردهای رفتاری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه گیری: تمرین هوازی می تواند از طریق تغییر در بیان ژن TrkB تاثیرات محافظتی عصبی مثبتی را در ارتباط با نوروژنز ایجاد کند که این سودمندی در عملکردهای رفتاری نیز قابل مشاهده است. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
8 - اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر بیان ژن‌های میوستاتین و فولیستاتین در عضله دو قلو رت‌های نر سالمند
مهتاب معظمی نسرین نوبهاریچکیده زمینه وهدف: سالمندی یک فرآیند طبیعی در زندگی انسان است. سارکوپنی کاهش تدریجی توده و عملکرد عضلانی است که با افزایش سن رخ می‌دهد. مواد و روشها: در پژوهش حاضر با ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی ۴۲ + ۳۵۳ گرم و در سن ۱۸ هفتگی، به‌صورت تصادفی به سه أکثرچکیده زمینه وهدف: سالمندی یک فرآیند طبیعی در زندگی انسان است. سارکوپنی کاهش تدریجی توده و عملکرد عضلانی است که با افزایش سن رخ می‌دهد. مواد و روشها: در پژوهش حاضر با ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی ۴۲ + ۳۵۳ گرم و در سن ۱۸ هفتگی، به‌صورت تصادفی به سه گروه, تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی و کنترل (هر گروه شامل ۱۰ سر رت) تقسیم شدند. سپس گروه‌های تمرین استقامتی و قدرتی به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته در تمرینات مخصوص به خود شرکت کردند. نتایج: نتایج آزمون آنالیز واریانس نشان داد که بین مقادیر ژن میوستاتین و ژن فولیستاتین در گروه‌های استقامتی، مقاومتی و شاهد تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که تمرینات استقامتی و مقاومتی تأثیر معنی‌داری در کاهش بیان ژن میوستاتین داشته است. همچنین نتایج این آزمون افزایش ژن فولستاتین را در دو گروه استقامتی و مقاومتی نسبت به گروه کنترل را نشان داد. نتیجه‌گیری: نتایج آزمون‌های آماری کاهش معنی‌داری را در بیان ژن میوستاتین و افزایش معنی‌داری را در بیان ژن فولیستاتین در گروه‌های تمرین استقامتی و قدرتی در مقایسه با گروه کنترل را نشان داد. در نهایت، یافته‌های این مطالعه نشان داد که تمرینات قدرتی و استقامتی می‌توانند بیان ژن‌های درگیر در هیپرتروفی عضله دوقلو رت‌های نر سالمند را تغییر دهند. و به نظر می‌رسد این نوع تمرینات می‌توانند برای کاهش عوارض سارکوپنی ناشی از افزایش سن مفید باشند. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
9 - تأثیر هشت هفته ورزش استقامتی، وانادیوم و عصاره استویا بر تغییرات ساختاری عضله همسترینگ موش‌های نر دیابتی نوع یک
عاطفه سرحدی علی حسنی ملیحه اردکانی زادهکاهش توده عضلانی یکی از عوارض جانبی بیماری دیابت می باشد که ممکن است از طریق تنظیم مقادیر قند خون توسط ورزش و یا مکمل های گیاهی به تاخیر بیفتد. تعداد 35 سر موش نر (10±180گرم)، به 7گروه: کنترل، دیابتی، دیابتی+تمرین، دیابتی+ وانادیوم، دیابتی+ تمرین+ وانادیوم، دیابت أکثرکاهش توده عضلانی یکی از عوارض جانبی بیماری دیابت می باشد که ممکن است از طریق تنظیم مقادیر قند خون توسط ورزش و یا مکمل های گیاهی به تاخیر بیفتد. تعداد 35 سر موش نر (10±180گرم)، به 7گروه: کنترل، دیابتی، دیابتی+تمرین، دیابتی+ وانادیوم، دیابتی+ تمرین+ وانادیوم، دیابتی+ استویا و دیابتی+ تمرین+ استویا تقسیم شدند. جهت القای دیابت نوع1، استرپتوزوتوسین (55 میلی گرم/کیلوگرم) درون صفاقی تزریق شد، و عصاره وانادیوم (1میلی گرم/میلی لیتر) در آب روزانه محلول گردید. برنامه تمرین استقامتی شامل هشت هفته دویدن، و 5روز در هفته بود، که با زمان 15 دقیقه و سرعت 20 متر/دقیقه آغاز، و به 35 دقیقه و سرعت 30 متر/دقیقه در هفته پایانی رسید. تغییرات هیستوپاتولوژی در بافت کبد با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی گردید. به منظور نرمال سازی داده های پارامتریک از آزمون کلموگروف اسمیرنف و جهت تجزیه تحلیل آن ها، آزمون یک طرفه آنوا با تست تعقیبی بونفرونی، و برای داده های ناپارامتریک آزمون کروسکال والیس (05/0≥ p) بکار گرفته شد. : مقادیر وزن بدن در هر شش گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل سالم (001/0= p)، در گروه وانادیوم+ورزش در مقایسه با وانادیوم (01/0= p)، و در گروه استویا+ورزش در مقایسه با استویا (04/0=p )، کاهش معناداری یافت. در گروه دیابتی، تغییرات خفیف تعداد و اندازه سلول ها، با اجرای ورزش و همراه با وانادیوم و استویا، و مصرف استویا، و نیز دژنراسیون سلول ها، توسط ورزش و همراه با وانادیوم و استویا، و مصرف وانادیوم و استویا بهبود پیدا کرد (001/0=p ). به نظر می رسد که اجرای هشت هفته فعالیت استقامتی، مصرف استویا و وانادیوم بر تنظیم وزن بدن و نیز بهبود تخریبات همسترینگ ناشی از دیابت موثر باشند. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
10 - اثر تمرین صبح در مقایسه با تمرین عصر بر پاسخ اسپکسین و لپتین به هشت هفته تمرین استقامتی در زنان چاق
محمد کریمی مژگان بقایی برزآبادیاختلال در تنظیم تعادل انرژی در شرایط چاقی دربرگیرنده مکانیسم‌های متعددی است که بسیاری از آنها هنوز به درستی شناخته شده نیستند. ریتم‌های شبانه‌روزی، نوسانات هورمونی و به ویژه هورمون‌های درگیر در بحث اشتها را به دنبال دارند. هدف از این تحقیق مطالعه اثر هشت هفته تمرین استق أکثراختلال در تنظیم تعادل انرژی در شرایط چاقی دربرگیرنده مکانیسم‌های متعددی است که بسیاری از آنها هنوز به درستی شناخته شده نیستند. ریتم‌های شبانه‌روزی، نوسانات هورمونی و به ویژه هورمون‌های درگیر در بحث اشتها را به دنبال دارند. هدف از این تحقیق مطالعه اثر هشت هفته تمرین استقامتی در نوبت صبح در مقایسه با نوبت عصر بر مقادیر اسپکسین و لپتین زنان چاق بود. در این مطالعه نیمه تجربی 30 زن داوطلب چاق با میانگین سنی 4/4 ± 3/35 سال و نمایه توده بدنی 2/1 ± 7/31 کیلوگرم/مترمربع به طور تصادفی در سه گروه مساوی (10 = n) شامل گروه‌های کنترل، تمرین صبح و تمرین عصر تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شامل به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا گردید. 48 ساعت قبل و پس از مداخله تمرین استقامتی، در شرایط 10 ساعت ناشتایی شبانه، خونگیری انجام شد. مقادیر اسپکسین و لپتین به روش الایزا ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه انجام شد. نتایج نشان داد مداخله تمرین در صبح و عصر منجر به کاهش معنادار در مقادیر لپتین (02/0 = p) و افزایش معنادار در مقادیر اسپکسین (03/0 = p) گردید. در مقایسه بین تمرین صبح و عصر، تغییرات لپتین (01/0 =p ) و اسپکسین (01/0=p ) در نوبت عصر بیشتر بود. بر اساس یافته های این مطالعه به نظر می‌رسد تمرینات استقامتی با شدت متوسط در یک دوره هشت هفته‌ای می‌تواند اثرات مثبتی بر هورمون‌های اسپکسین و لپتین در موضوع اشتها داشته باشد. تمرینات عصر نسبت به تمرینات صبح اثرات بهتری به دنبال دارد. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
11 - مقایسه اثر هشت هفته تمرین استقامتی در صبح و عصر بر آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردان چاق غیرورزشکار
بهمن زاده هندیجانی صدیقه حسین پور دلاور محمد کریمی مهران قهرمانیسیگنال¬های سیری-گرسنگی، ساعت¬های ریتمی در بافت¬های محیطی را از طریق در دسترسی به بسیاری از درشت¬مغذی¬ها در گردش خون، تنظیم می‌کند. هدف این تحقیق، مطالعه اثر هشت هفته تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر بر سطوح سرمی آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردا أکثرسیگنال¬های سیری-گرسنگی، ساعت¬های ریتمی در بافت¬های محیطی را از طریق در دسترسی به بسیاری از درشت¬مغذی¬ها در گردش خون، تنظیم می‌کند. هدف این تحقیق، مطالعه اثر هشت هفته تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر بر سطوح سرمی آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها در مردان چاق غیرورزشکار بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 36 مرد جوان چاق غیرورزشکار با میانگین سن 3/3 ± 4/25 سال، وزن 7/7 ± 3/98 کیلوگرم و شاخص توده بدن 2/1 ± 8/31 کیلوگرم بر مترمربع، به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی¬ها بطور تصادفی به سه گروه مساوی شامل؛ کنترل، تمرین صبح و تمرین عصر تقسیم شدند. پروتکل تمرینات استقامتی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب اجرا شد. قبل و پس از دوره تمرین، خونگیری در شرایط 10 ساعت ناشتایی شبانه انجام گردید. داده¬ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح معناداری 05/0 >p تجزیه و تحلیل شد. هشت هفته تمرینات استقامتی منجر به کاهش معنادار آسپروسین (0001/0= p)، لپتین (02/0=p )، انسولین (0001/0=p )، گلوکز (0001/0=p )، مقاومت انسولینی (0001/0=p ) و شاخص اشتها (001/0= p) گردید. آزمون تعقیبی توکی نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، تمرین عصر اثر بیشتر و معنادارتری بر همه‌ی متغیرهای ذکر شده دارد. به نظر می‌رسد تمرینات استقامتی در دو نوبت صبح و عصر می تواند اثرات مثبتی بر وضعیت آسپروسین، لپتین، مقاومت انسولینی و شاخص اشتها داشته باشد. با این حال، به نظر می‌رسد تمرینات در نوبت عصر اثرات مثبت بیشتری بر این عوامل داشته باشد. تفاصيل المقالة -
حرية الوصول المقاله
12 - Valine Consumption And Endurance Exercise Modified The Inflammation In Rat Model Of Anxiety/Depression.
Mohammad-Hossein BeigiBackground: Depression and anxiety are disabling conditions with side effects on cognition, quality of life, memory, and mood. Anxiety is a dysregulated mood condition that could disturb cognition. The present study aimed to evaluate the effect of dietary interventions أکثرBackground: Depression and anxiety are disabling conditions with side effects on cognition, quality of life, memory, and mood. Anxiety is a dysregulated mood condition that could disturb cognition. The present study aimed to evaluate the effect of dietary interventions and endurance training in managing anxiety and depressive symptoms.Methods: In this study, 30 rats were divided into five groups: Normal group, anxiety/ depression group, rat model of anxiety/depression who consumed valine 3.0 μmol/500 μl intraperitoneal injection once/day for eightweeks, rat model of anxiety/depression who conducted endurance training (32 m/min for 45 minutes/session, six days a week for eight weeks), and rat model of anxiety/depression who conducted endurance training (75% VO2max) and consumed valine (3.0 μmol/500 μl). The level of anxiety/depression was evaluated by behavior open field tests and relative expression assay of the genes related to the inflammation.Results: Findings indicated that the expression level of the NF-κB and TNFα significantly increased in the anxiety/depression group. Moreover, the endurance training and consumed valine improved the NF-κB and TNFα expression in the brain of the rat model of anxiety/depression. In addition, endurance training and consuming valine decreased the anxiety/depression level.Conclusion: Endurance training and consuming valine reduced the brain's inflammation level and improved the anxiety/depression level. تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
الروابط
المراكز ذات الصلة
دعامة
الصفحات الرسمية
حقوق هذا الموقع الإلكتروني مملوكة لنظام SANAD Press Management. © 1442-1445