Introduction: It has been hypothesized that markers of delayed onset muscle soreness (DOMS) induced by eccentric training could be decreased by supplementing subjects with vitamin E. Hence, this study was carried out to investigate the effect of vitamin E supplementatio أکثر
Introduction: It has been hypothesized that markers of delayed onset muscle soreness (DOMS) induced by eccentric training could be decreased by supplementing subjects with vitamin E. Hence, this study was carried out to investigate the effect of vitamin E supplementation on DOMS indexes. Material & Methods: Twenty healthy male age 19 to 27 years participated as subjects in this study. The subjects were assigned to either a supplemental (400 IU of vitamin E per day for one month; n=10 and 22.4 ± 2.5 years of age) or a placebo group (n=10 and 22.7 ± 2.7 years of age) using a double-blind research design. peak power (PP) of Lower body, perceived pain, serum activity of the enzyme creatine kinase (CK) and C reactive protein (CRP) were taken before, immediately and 48 hours after the eccentric exercise. Results: The results indicated that perceived pain and serum levels of CK and CRP increased and PP of Lower body decreased significantly immediately after eccentric exercise in the both groups and these changes to be continued until 48 h after the intervention. No significant differences were observed between supplemental and placebo group during the study. Conclusion: In conclusion, vitamin E supplementation had no effect in ameliorating markers of DOMS induced by eccentric exercise. Further studies are needed to examine the effects of vitamin E supplementation on DOMS induced by eccentric exercise.
تفاصيل المقالة
چکیده: هدف پژوهش: استرس و پاسخ های ایمنی ناشی از افزایش شدت و مدت زمان فعالیت های ورزشی فرد را مستعد بیماری های عروقی می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه دو شیوه ی ریکاوری فعال و غیر فعال پس از یک جلسه فعالیت دورهای با شدت زیاد بر پاسخ پروتئین واکنشی C (CRP)، کورتیزو أکثر
چکیده: هدف پژوهش: استرس و پاسخ های ایمنی ناشی از افزایش شدت و مدت زمان فعالیت های ورزشی فرد را مستعد بیماری های عروقی می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه دو شیوه ی ریکاوری فعال و غیر فعال پس از یک جلسه فعالیت دورهای با شدت زیاد بر پاسخ پروتئین واکنشی C (CRP)، کورتیزول و اینترلوکین6 (IL6) می باشد. روش پژوهش: نمونه آماری پژوهش شامل 20 نفر فوتبالیست با میانگین سنی 0/5 ± 9/18سال، وزن 7/1 ± 1/70 کیلوگرم، قد 2/2 ± 176 سانتی‌متر، شاخص توده بدنی 1 ± 4/22 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 5/2 ± 3/51 میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن که به‌صورت تصادفی از میان بازیکنان تیم فوتبال استقلال نوین در جنوب شهرتهران انتخاب شدند. آزمودنیها در دو گروه با دو آزمون، ریکاوری فعال و ریکاوری غیر فعال شرکت داده شدند. در هر دو گروه قبل از فعالیت و بلافاصله پس از ریکاوری، نمونه خونی گرفته شد. سپس میزان فاکتورهای کورتیزول، اینترلوکین6 و CRP با استفاده از تکنیک الایزا مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بین ریکاوری فعال و غیر فعال پس از فعالیت HIIT بر پاسخ CRP و IL6 تفاوت معناداری وجود نداشت.در حالی که بین ریکاوری فعال و غیر فعال پس از فعالیت HIIT بر پاسخ به کورتیزول اختلاف معناداری وجود داشت(05/0 ( P≤. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، بازیافت فعال پس از فعالیت HIIT میتواند بر پاسخ کورتیزول تاثیر گذار باشد.از این رو ریکاوری فعال نسبت به ریکاوری غیرفعال موثرتر خواهد بود.
تفاصيل المقالة
مقدمه: انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) با شیوع سالانه بیش از 650 هزار بیمار فقط در کشور آمریکا یکی از شایعترین بیماریها در کشورهای صنعتی و در حال رشد است.
با توجه به اهمیت عوارض ناشی از انفارکتوس حاد میوکارد که در 30% موارد همراه با مرگ و میر می باشد روش های متعدد تشخیصی ج أکثر
مقدمه: انفارکتوس حاد میوکارد (AMI) با شیوع سالانه بیش از 650 هزار بیمار فقط در کشور آمریکا یکی از شایعترین بیماریها در کشورهای صنعتی و در حال رشد است.
با توجه به اهمیت عوارض ناشی از انفارکتوس حاد میوکارد که در 30% موارد همراه با مرگ و میر می باشد روش های متعدد تشخیصی جهت تعیین شدت و پیش آگهی این بیماری پیشنهاد شده است.
یکی از روش های تشخیص سرولوژیکی، تعیین CRP[1] است. که سطح سرمی آن با شدت التهاب و درگیری حاد عضله قلبی ارتباط دارد. تاکنون مطالعات متعددی به منظور شناسایی ارتباط CRP به عنوان فاکتور پیش گویی کننده، با پروگنوز بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی صورت گرفته که در تعیین مرگ و میر کوتاه مدت (1 ماهه) این بیماران ارتباط معنا داری را ارائه نداده است.
لذا ما بر آن شدیم تا در این مطالعه با استفاده از مقادیر سرمی hsCRP [2] اندازه گیری شده در بیماران مورد نظر پیش آگهی آنها ارزیابی نمائیم.
روش تحقیق:
در مطالعه توصیفی تحلیلی، از بیمارانیکه با درد سینه و تشخیص AMI در CCU بستری می گردند پس از h24، نمونه پلاسمایی گرفته و با EDTA یا هپارین مخلوط شده و سریعاً به آزمایشگاه ارسال می شود در آزمایشگاه CRP موجود در نمونه بیمار با آنتی بادی پلی کلونال بر علیه CRP که بر روی ذرات لاتکس کد شده است تشکیل Complex و نهایتاً ایجاد کدورت می کند. که میزان کدورت نشاندهنده میزان CRP موجود در نمونه است.
با توجه به کیت مورد استفاده، مقادیر نرمال در افراد بزرگسال کمتر از mg/dl 5 در نظر گرفته می شود. بیماران تا 30 روز بعد از AMI از نظر مرگ و میر بررسی می شوند.
یافته ها: در این تحقیق تعداد 85 بیمار مبتلا به سکته حاد قلبی (AMI) مورد بررسی قرار گرفتند که در پیگیری 1ماهه این بیماران تعداد 15 نفر از این افراد فوت نموده اند. در بررسی بیماران از نظر hsCRP، میانگین hsCRP در گروه فوت شد 89/8، و در افراد زنده مانده mg/l39/7 بوده است. (p=0/146) همچنین 60% بیماران فوت شده دارای hsCRP بالا (5 mg/L≤) و در بیماران فوت نشده 45% افراد دارای hsCRP بالا بوده اند. (P.value=0/315)
نتیجه گیری
با توجه به فاکتورهای خطر دیگری در جمعیت مورد مطالعه که سبب افزایش ریسک مورتالیته می گردد می توان نقش hsCRP را در تعیین نسبی پروگنوز 1 ماهه بیماران مبتلا به سکته حاد قلبی بیان نمود و این اندکس با ارزش را باید همراه بادیگر عوامل خطر استفاده نمود تا بتوان پروگنوز دقیق مبتلایان به سکته حاد قلبی را تعیین کرد.
[1] . C-Reactive Protein
[2] . High sensitive C-Reactive Protein
تفاصيل المقالة
سند
Sanad is a platform for managing Azad University publications
