مقایسه ی اثر دو شیوه ریکاوری فعال و غیر فعال پس از یک فعالیت HIIT بر پاسخ CRP، IL6 و کورتیزول
الموضوعات :
مریم ناصرالاسلامی
1
,
ندا موسوی نیری
2
,
ناهید ابوطالب
3
,
جعفر گودرزی
4
1 - گروه سلولی مولکولی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، علوم پزشکی تهران،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران
2 - گروه بیوتکنولوژی پزشکی, واحد علوم پزشکی تهران, دانشگاه آزاد اسلامی، تهران, ایران
3 - گروه فیزیولوژی پزشکی دانشگاه ایران تهران ایران
4 - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی عصبی-عضلانی دانشگاه مازندران
الکلمات المفتاحية: کورتیزول, پروتئین واکنشی C (CRP), اینترلوکین6 (IL6), تمرین دورهای با شدت بالا (HIIT), ریکاوی فعال, ریکاوری غیر فعال,
ملخص المقالة :
چکیده: هدف پژوهش: استرس و پاسخ های ایمنی ناشی از افزایش شدت و مدت زمان فعالیت های ورزشی فرد را مستعد بیماری های عروقی می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه دو شیوه ی ریکاوری فعال و غیر فعال پس از یک جلسه فعالیت دورهای با شدت زیاد بر پاسخ پروتئین واکنشی C (CRP)، کورتیزول و اینترلوکین6 (IL6) می باشد. روش پژوهش: نمونه آماری پژوهش شامل 20 نفر فوتبالیست با میانگین سنی 0/5 ± 9/18سال، وزن 7/1 ± 1/70 کیلوگرم، قد 2/2 ± 176 سانتی‌متر، شاخص توده بدنی 1 ± 4/22 کیلوگرم بر متر مربع و حداکثر اکسیژن مصرفی 5/2 ± 3/51 میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن که به‌صورت تصادفی از میان بازیکنان تیم فوتبال استقلال نوین در جنوب شهرتهران انتخاب شدند. آزمودنیها در دو گروه با دو آزمون، ریکاوری فعال و ریکاوری غیر فعال شرکت داده شدند. در هر دو گروه قبل از فعالیت و بلافاصله پس از ریکاوری، نمونه خونی گرفته شد. سپس میزان فاکتورهای کورتیزول، اینترلوکین6 و CRP با استفاده از تکنیک الایزا مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بین ریکاوری فعال و غیر فعال پس از فعالیت HIIT بر پاسخ CRP و IL6 تفاوت معناداری وجود نداشت.در حالی که بین ریکاوری فعال و غیر فعال پس از فعالیت HIIT بر پاسخ به کورتیزول اختلاف معناداری وجود داشت(05/0 ( P≤. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، بازیافت فعال پس از فعالیت HIIT میتواند بر پاسخ کورتیزول تاثیر گذار باشد.از این رو ریکاوری فعال نسبت به ریکاوری غیرفعال موثرتر خواهد بود.
_||_
